Ο Κρόνος είναι ένας από τους τύπους που δεν περνά απαρατήρητος στο ωροσκόπιό σου. Είναι βλέπεις πανταχού παρών, καθρεφτίζοντας στον τρόπο που γαλουχείσαι, όλα τα κλισέ της κοινωνίας σου. Κι είναι ο πρώτος που αντιλαμβάνεσαι, όταν η ανεμελιά των παιδικών σου χρόνων αντικαθίσταται από τους κανόνες, τα πρέπει και τους «χρήσιμους περιορισμούς».
Κατ’ αρχάς, σε θέλει «καλό παιδί», δηλαδή το κορόιδο της υπόθεσης. Και με το πρόσχημα της αποδοχής σου από τους άλλους σε πείθει (αν σου βαστάει, κάνε κι αλλιώς) πως οφείλεις να είσαι τέλειος κι αψεγάδιαστος. Ύστερα, σου ζητά να περιορίσεις τις ορέξεις σου, βαδίζοντας τον δρόμο του ρεαλισμού, να «κλαδέψεις» τις επιθυμίες σου, ώστε να μην… καούν μέσα στη βαρυχειμωνιά, να γίνεις σοφότερος, όπως συνηθίζεις να διαβάζεις στα αστρολογικά συγγράμματα.
Κι έτσι ο Κρόνος γίνεται ο αυστηρός δεσπότης της ζωής σου, προσωποποιημένος συχνά σε όλους εκείνους που σου κουνούν το δάκτυλο, σε κριτικάρουν και σε μειώνουν, πάντα για το καλό σου φυσικά. Γίνεται η Ερινύα σου που σε καταδιώκει, όταν κάνεις λάθος. Η Ενοχή σου που απαρτίζεται από τα ανεκπλήρωτα απωθημένα των γονιών σου.
Ο μπαμπάς σου ήθελε να γίνει μεγάλος και τρανός, μα δεν τα κατάφερε και τώρα είσαι εσύ που αναλαμβάνεις να σώσεις την τιμή της οικογένειας. Ζήτησε κανείς τη γνώμη σου; Σουτ! Τα μειράκια δε δικαιούνται να έχουν γνώμη!
Έχεις σχεδόν πιστέψει ότι αυτός είναι ο Κρόνος, ένας εξεταστής, ένας επιστάτης που σε τυραννά για να γίνεις «καλύτερος άνθρωπος». Σου επιβάλλει αναγκαιότητες, αρχές και αξιώματα, είτε με το καλό είτε με το ζόρι. Έχεις μόνον ένα δικαίωμα, που είναι συνάμα και υποχρέωση: Να κτίσεις τον εαυτό σου επάνω στα «πρέπει», που σου ορίζει, ούτε πιο δεξιά, ούτε πιο αριστερά, ούτε πιο ψηλά, ούτε πιο χαμηλά. Άλογο με παρωπίδες σε κάνει για να μην ξεστρατίζεις και χάσεις χρόνο σε ανέμελες βοσκές… Έχεις καθήκοντα, που δεν τελειώνουν ποτέ. Δρας και λειτουργείς σαν να χρωστάς στους πάντες και να το φέρεις βαρέως. Υποτιμάς τον εαυτό σου.
Ερωτικά 2018: Μάθε τι θα συμβεί το 2018 στην ερωτική σου ζωή
Έχεις σχεδόν πιστέψει ότι ο Κρόνος είναι το βασανάκι κι η ανάγκη σου, πάει και τελείωσε. Και μ’ αυτά και μ’ εκείνα, έχεις μάθει να επιλέγεις μια «ασφαλή» λύση που όμως κείται μακράν της αλήθειας σου.
Διαβάζεις ότι με τον Κρόνο παρόντα καλείσαι να πληρώσεις τα λάθη σου, γι’ αυτό δεν πρέπει να βαρυγκωμάς κάτω από την μπότα του. Λένε ότι σε παιδεύει επειδή σε αγαπά, όπως ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης. Κι αν φταις σε κάτι, θα πληρώσεις.
Την ίδια στιγμή όμως βλέπεις γύρω σου ανθρώπους που δεν πληρώνουν ποτέ τις «αμαρτίες» τους. Ξέρεις για ποιους σου γράφω, σχεδόν όλους αυτούς που βαυκαλίζονται ότι ορίζουν την τύχη σου, αφού εσύ «δεν ξέρεις» να κρατάς το τιμόνι της ζωής σου κι έχεις ανάγκη από καθοδηγητές. Εσύ ο ίδιος εγκρίνεις και αποδέχεσαι την εξουσία τους γιατί έχεις πειστεί ότι είσαι ατελής κι ελλειμματικός, σχεδόν ένα σφάλμα της φύσης. Τους προσφέρεις τη ζωή σου, μα με τέτοια μυαλά που κουβαλάς τι περιμένεις να συμβεί;
Ενδίδεις με προθυμία στις απαγορεύσεις και τους κανόνες τους -πάντα για το καλό σου υποτίθεται- χωρίς να τους θέτεις πρώτος εσύ τα όριά σου. Καλλιεργείς την ασυδοσία τους, καταδικάζοντας τον εαυτό σου στην «ευφυή» ποινή τους: Να είσαι και να μείνεις για πάντα συμπλεγματικός, υποδεέστερος του «μεγαλείου» τους, να είσαι μονίμως το εργαλείο για τις δουλειές και τα συμφέροντά τους, αλλά και ο αποδιοπομπαίος τράγος τους. Εσύ πασχίζεις κι αυτοί καρπώνονται. Και τελικά εφαρμόζοντας a la carte νόμους και αρχές, τσαλαπατούν την ζωή σου, φορτώνουν τα λάθη τους σε σένα, ενώ για αυτούς δεν υπάρχει ποτέ καμία «τσιμπίδα» για να τους πιάσει.
Πότε θα ξυπνήσεις και πότε θα αναρωτηθείς: Μα γι’ αυτούς δεν υπάρχει Κρόνος;
Είναι αλήθεια ότι ο πλανήτης των περιορισμών βάζει όρια, που χωρίς αυτά ο κόσμος σου θα ήταν χαοτικός και προσωρινός. Είναι τα ίδια όρια που συμβάλλουν στο κτίσιμο και τη συγκρότηση της συνείδησής σου. Πρακτικά σε αυτόν χρωστάς όλες τις κατακτήσεις σου, τις αξίες που θεσπίστηκαν στο πέρασμα των αιώνων κι αποτελούν σημεία αναφοράς της ύπαρξής σου.
Πασχίζει για έναν δίκαιο και αξιοκρατικό κόσμο, έχοντας σαν κύρια εργαλεία την πειθαρχία και την υπακοή στους νόμους, που διέπουν την κοινωνία σου.
Οικονομικά 2018: Μάθε τι θα συμβεί στον οικονομικό τομέα
Κι αν σταθείς αντικριστά και του ζητήσεις εξηγήσεις, θα σου πει ότι ο καημός του είναι να σε κάνει πιο υπεύθυνο, να «δέσει» τις δομές σου και τελικά να στήσεις ένα οικοδόμημα με γερά θεμέλια. Θέλει να αναλάβεις τις ευθύνες σου, να δοκιμαστείς, να εξεταστείς εφ’ όλης της ύλης και πολύ περισσότερο στο «μάθημα» επιλογής, που εσύ διάλεξες υπό την καθοδήγηση του. Τα «πρέπει» που σε δίδαξε με σκοπό να υπηρετήσεις.
Τι γίνεται όμως με τους δικούς σου νόμους, τη δική σου αλήθεια που ανδρώθηκε συχνά διά πυρός και σιδήρου; Γνώρισες την αδικία ή αυτό που ονομάζεις ατυχία συνειδητοποιώντας ότι ο κόσμος σου απέχει πολύ από το να είναι αγγελικά πλασμένος. Επινόησες νέες τακτικές ή στρατηγικές για να υπερκεράσεις τα εμπόδιά σου, έφτιαξες τον δικό σου νόμο.
Κι αν θέλεις να καταπολεμήσεις την αδικία που σε πνίγει, θα πρέπει να ξεκινήσεις από αυτόν. Ο άλλος είναι η προίκα σου κι από αυτήν την άποψη είναι σεβαστός, όχι όμως και αλάθητος. Έγινε ο οδηγός σου στα πρώτα σου βήματα αλλά στην πορεία διαπίστωσες ότι δεν χωρούσες στο καλούπι που σου έφτιαξαν κι έπρεπε πια να φτιάξεις το δικό σου.
Οι εμπειρίες της ζωής σου είναι ο νέος οδηγός προς την χειραφέτησή σου από αυτόν τον πρώτο νόμο, που ναι μεν εξυπηρετεί άριστα τις ανάγκες της κοινωνίας και το σύστημα που σε φιλοξενεί, αλλά μπορεί να μην εξυπηρετεί καθόλου εσένα. Αντίθετα, σε ευνουχίζει μέρα με τη μέρα.
Έφτασες να μοιάζεις με τις Κινέζες που τις φάσκιωναν από νωρίς, για να μείνουν τα πόδια τους μικρά κι ατροφικά.
Έτσι «έπρεπε»…
Με την κόρη σαν τα κρύα τα νερά, που κόντρα στην αγάπη της οι γονείς της την πούλησαν σε ένα εύπορο ραμολιμέντο.
«Για το καλό της» ή πιο σωστά για το καλό τους.
Με τον «παροιμιώδη μέσο ανθρωπάκο» του Wolf Biermann που «συνηθίζει στην κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά». Και βέβαια με τον Νεοέλληνα που έμαθε να «ελαστικοποιεί» την ηθική του, όταν πρόκειται να πιάσει την καλή.
Έτσι κάνουν όλοι…
Μεγάλωσες κι έμαθες πολλά αλλά τι να την κάνεις αυτήν την σοφία, αν δε σε οδηγεί προς την ελευθερία σου; Για πόσο ακόμη θα μείνεις στη σκιά; Όχι λοιπόν, ο Κρόνος δεν είναι μόνο αυτό που σου έμαθαν. Είναι και η δύναμή σου για το καλύτερο, είσαι εσύ που, απαλλαγμένος από τα δεσμά μιας ξένης αλήθειας, πορεύεσαι πια με τη δική σου.
Όπως σου έχω ξαναγράψει, ο Κρόνος σου σε θέλει συνειδητό μέλος μιας κοινωνίας, σε θέλει διοικητή της μοίρας σου κι όχι εσαεί υποτακτικό, έναν δάσκαλο, μια αυθεντία στον τομέα σου κι όχι ένα αέναο μαθητούδι. Γι' αυτό σε εκπαιδεύει και κάθε φορά που σε βρίσκει χωμένο στην τρύπα σου, παρέα με τα συμπλέγματα και την κακομοιριά σου, αναστενάζει και θλίβεται. Βλέπει έναν πολλά υποσχόμενο άνθρωπο που όμως σκλαβώθηκε από τα «πρέπει» των άλλων και παραχώρησε τα δημιουργικά του δικαιώματα και το αυτεξούσιό του για «να είναι αποδεκτός». Έναν άνθρωπο που αποποιείται τους θησαυρούς του, φοβούμενος ότι κάποιοι άλλοι θα τους απαξιώσουν.
Και τώρα που είστε πια παλιοί γνώριμοι, κάθε φορά που οι δρόμοι σας διασταυρώνονται στο αλισβερίσι ουρανού και γης, ο Κρόνος ελπίζει να σε δει αποφασισμένο να υπερασπιστείς αυτό που λαχταρά η καρδιά σου. Να πάρεις την ευθύνη της αλήθειας σου, αυτό είναι το πρώτο που σου ζητά. Να ανυψώσεις την χαμηλή αυτοεκτίμησή σου, να θέσεις τους δικούς σου όρους και περιορισμούς, να πάψεις να κυριαρχείσαι από το «τι θα πουν οι άλλοι».
Έτσι μόνο ο κόσμος σου θα αρχίσει να γίνεται καλύτερος. Αλλιώς, θα υπομένεις αδρανής και να καταριέσαι την ατυχία σου και τον άδικο ντουνιά. Δεν βαρέθηκες πια;
