Τετράγωνο Δία - Χείρωνα: Όταν το παρελθόν ζητάει απόδειξη αγοράς
Αυτό το τετράγωνο μας ρίχνει στο μεγάλο δίλημμα της εποχής: Πώς να προοδεύσω χωρίς να προδώσω;
Στις 24 Οκτωβρίου, ο Δίας στον Καρκίνο, ο πλανήτης της επέκτασης, της πίστης και του «ας το δούμε θετικά», σχηματίζει τετράγωνο με τον Χείρωνα στον Κριό. Μια όψη που αν είχε φωνή, θα ακουγόταν σαν την μάνα που λέει: «Καλά, παιδί μου, τόσα χρόνια ψυχοθεραπεία, ακόμα να συγχωρήσεις τον μπαμπά σου;»
Ο Χείρωνας δεν είναι ούτε «πληγή», ούτε «θεραπευτής» από μόνος του. Είναι η παράδοση που μας πληγώνει και μας σώζει ταυτόχρονα. Είναι το γονιδιακό DNA της ψυχής, ο συναισθηματικός καμβάς όπου ζωγραφίζουμε τις εξαρτήσεις μας. Η «αρσενική Σελήνη» όπως τον έχει αποκαλέσει ο Γιάννης Ριζόπουλος συσχετίζοντας τον με το ζώδιο του Καρκίνου που θυμίζει ότι υπάρχει ένα οικογενειακό άλμπουμ με φωτογραφίες που δεν τραβήξαμε εμείς, αλλά συνεχίζουν να μας κοιτούν.
Ο Δίας, από την άλλη, είναι ο καλοκάγαθος γκουρού του ζωδιακού, ο ευγενικός υπεραισιόδοξος που προσφέρει σεμινάρια «how to heal your lineage in one weekend». Όμως το τετράγωνο με τον Χείρωνα, τον φέρνει αντιμέτωπο με το ίδιο του το σφάλμα: η σοφία χωρίς συναίσθημα γίνεται διδαχή αλλά όχι εμπειρία. Και ο Χείρωνας με τα έντονα στοιχεία του Καρκίνου που διαθέτει και που ο Δίας από το ίδιο ζώδιο τα σιγοντάρει, δεν διδάσκει. Σε αναγκάζει να θυμηθείς.
Τώρα η γνώση πρέπει να αγκαλιάσει το συναίσθημα και ο νους να βουτήξει στα νερά της μνήμης.
Δεν είναι απλώς μια ψυχολογική αντιπαράθεση. Ο Δίας κρατά φακό και φωτίζει τις σκιές του παρελθόντος, όχι για να τις εξαφανίσει, αλλά για να τις αναγνωρίσει ως κομμάτια της δικής μας αφήγησης. Είναι σαν να μπαίνει ο ίδιος στο σαλόνι του Χείρωνα, ανάβει το καντηλάκι μπροστά στις οικογενειακές φωτογραφίες και λέει: «Λοιπόν, ας μιλήσουμε για το τι κληρονομήσαμε και τι επιλέξαμε να πιστέψουμε».
Αυτό το τετράγωνο μας ρίχνει στο μεγάλο δίλημμα της εποχής: Πώς να προοδεύσω χωρίς να προδώσω;
Ο Δίας θέλει να εξελιχθεί, να ανοιχτεί, να σπουδάσει, να ταξιδέψει. Ο Χείρωνας όμως ψιθυρίζει: «Όπου κι αν πας, κουβαλάς το σπίτι σου». Δεν είναι νοσταλγία. Είναι η συναισθηματική βαρύτητα που σε καλεί, όχι για να σε απορροφήσει, αλλά για να την αφομοιώσεις συνειδητά.
Σε προσωπικό επίπεδο, η όψη αυτή μπορεί να φέρει σύγκρουση ανάμεσα στην πίστη και την πληγή, ανάμεσα στη φιλοσοφική αισιοδοξία και τα «ψυχικά μορφώματα» που ξεδιπλώνονται στο οικογενειακό πεπρωμένο.
Ορισμένοι θα γελάσουν νευρικά στη μέση μιας ψυχολογικής συνεδρίας. Άλλοι θα ξαναδιαβάσουν τα γράμματα της γιαγιάς τους και θα δουν μέσα τους την πιο σύγχρονη μορφή θεραπείας. Ακόμη και αν υπάρξει «έκρηξη», αφού ο Δίας σε τετράγωνο πάντα υπερβάλλει, θα είναι η υπερβολή του συναισθήματος που ζητάει χώρο να εκφραστεί. Θα είναι η ανάγκη να αποδεχτούμε πως η ψυχή μας έχει τη μορφή εμβρύου. Θέλει να ανήκει, να τρέφεται, να θυμάται. Και για το έμβρυο ως γνωστόν, αρμοδιότητα έχει το ζώδιο του Καρκίνου.
Σε συλλογικό επίπεδο, το τετράγωνο αυτό προμηνύει μια πολιτισμική κρίση πίστης. Οι κοινωνίες παλεύουν να προχωρήσουν χωρίς να χάσουν τα σύμβολά τους, οι πατρίδες ζητούν ψυχοθεραπεία και ο πλανήτης μοιάζει να λέει: «Μήπως να ξαναδούμε τι σημαίνει οικογένεια, έθνος, ρίζα, χωρίς τα τοξικά τους υπολείμματα»;
Φιλοσοφικά, θα λέγαμε πως ο Δίας από τον Χείρωνα δεν ζητά θεραπεία, αλλά αναγνώριση. Δεν θέλει να γιατρέψει την πληγή, αλλά να της δώσει λόγο ύπαρξης. Ο άνθρωπος δεν θεραπεύεται, όταν ξεχνά, αλλά όταν εντάσσει το τραύμα του στην αφήγηση της ζωής του. Όταν καταλαβαίνει πως αυτό που τον πονάει είναι και αυτό που τον γεννά.
Αν ο Χείρωνας είναι το υπόγειο της ψυχής, ο Δίας στον Καρκίνο είναι ο επισκέπτης που κατεβαίνει εκεί με γλυκό του κουταλιού και ένα παλιό ραδιόφωνο που παίζει «τι είναι αυτό που το λένε αγάπη».
Και αν κάπου ανάμεσα στα σεμεδάκια, τις αναμνήσεις και τα άγραφα οικογενειακά συμβόλαια, βρεις λίγο δάκρυ και λίγο γέλιο μαζί, τότε ξέρεις: η όψη λειτούργησε.
Γιατί ο Χείρωνας δεν ζητά να θεραπευτεί. Ζητά απλώς να αναγνωριστεί στο οικογενειακό δέντρο… και ας είναι το πιο στραβό του κλαδί.
*Η φωτογραφία είναι φτιαγμένη με AI
Διάβασε επίσης:
