Lewis Carroll-O ανατρεπτικός μπαμπάς της «θαυμαστής» Αλίκης
από το Γ. Ριζόπουλο
Ο δημιουργός της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων (Alice in Wonderland) σίγουρα δεν ήταν μια τυχαία περίπτωση. Εκτός από «προχωρημένος» συγγραφέας ήταν και μαθηματικός με αποτέλεσμα να δώσει μια εξαιρετικά πρωτότυπη διάσταση στην παιδική μυθιστορία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι περιπέτειες της Αλίκης αναφέρονται πολύ συχνά στα έργα φυσικών και ιδιαίτερα αυτών της κβαντομηχανικής.
Ο Charles Lutwidge Dodgson (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα) γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου του 1832, σαν σήμερα δηλαδή πριν από 179 χρόνια, σε μια εποχή όπου οι Σουρεαλιστές δεν είχαν καν γεννηθεί και το «παράλογο» ή τα παιχνίδια φαντασίας ήταν απόλυτα εξοβελιστέα και είχαν θέση μόνον στα παιδικά παραμύθια. Αυτό δίνει και ένα μέτρο για την πραγματική αξία της «Αλίκης».
Ο Κάρολ σκάρωσε μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει γραφτεί σήμερα συγκεντρώνοντας ανάλογες περγαμηνές με αυτές του «Χάρι Πότερ».
Και βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση οι συνέχειες θα ήταν πολύ περισσότερες από μία (το 1872 εκδόθηκε το Through the Looking-Glass and what Alice found there (Μες στον καθρέφτη και τι βρήκε η Αλίκη εκεί)..
Ο Άγγλος δημιουργός είχε πλούσια ενδιαφέροντα και πολλές δυνατότητες έκφρασης, κάτι που στο ωροσκόπιο του υποδηλώνεται τόσο από την παρουσία της Σελήνης, της Αφροδίτης και του Άρη στον Τοξότη, όσο και από την πληθώρα πλανητών στον άξονα 3ου-9ου οίκου.
Μάλιστα οι πλανήτες στον 3ο συνδυάζονται ιδιοσυναστριακά μεταξύ τους (ο αστρικός Δίας σε σύνοδο με τον τροπικό Ήλιο και η αστρική Δήμητρα με τον τροπικό Ουρανό) δίνοντας ένα μέτρο του ιδιαίτερου πνεύματος και της επιτυχίας του, ενώ ο αστρικός Ήλιος κάνει μια επίσης «κρυφή» σύνοδο με τον Ερμή, μια όψη που χαρακτηρίζει πολλούς συγγραφείς.
Τέλος ο αστρικός Ουρανός κάνει μια σύνοδο με τον τροπικό Ποσειδώνα στον Αιγόκερω, δίνοντας το έναυσμα για μια εξόχως ανατρεπτική και δημιουργική προσπάθεια στον χώρο των τεχνών, η οποία θα μπορούσε να φτιάξει σχολή στο είδος της, όπερ και έγινε.
Τρεις από αυτές τις «κρυφές» όψεις θα τις ξαναβρούμε σε άλλη μορφή αργότερα, την ημέρα που εκδόθηκε η «Αλίκη»: Ο Ουρανός σε τετράγωνο με τον Ποσειδώνα, ο Ήλιος σε σύνοδο με τον αστρικό Δία και η Δήμητρα σε τρίγωνο με τον αστρικό Ουρανό.
Κι αν μπερδευτήκατε, ο λόγος που σημειώνω αυτές τις λεπτομέρειες είναι για να καταδείξω την ενεργειακή «συνέχεια» μέσα στο χρόνο αλλά και τη λειτουργικότητα των ιδιοσυναστριακών όψεων.
Η Αλίκη
Πάντως ο Κάρολ σαν Υδροχόος με Σελήνη και Ωροσκόπο στον Τοξότη διαπνεόταν από έναν γνήσιο φιλελευθερισμό που συμπιεζόταν αφόρητα από την Βικτωριανή ηθική της εποχής του. Και η «Αλίκη» μια αλληγορία που έχει σαν κεντρικό θέμα το «πρόβλημα της ταυτότητας του ανθρώπου» και το πώς αυτή επηρεάζεται όταν παύουν να ισχύουν οι τρέχοντες κανόνες, στόχευε εκτός των άλλων και στο χλευασμό κοινωνικών θεσμών και πρακτικών της Αγγλοσαξονικής κοινωνίας.
Τη …ζημιά την έκανε ο Ουρανός στον 3ο οίκο, ο οποίος όντας στο Νότιο Δεσμό της Σελήνης «μετέφερε» μια εγγενή ανατρεπτική διάθεση, ενώ το τετράγωνο του με την αστρική Σελήνη στο Σκορπιό είναι μάλλον η «φωτογραφία» του σεναρίου: Ένα κορίτσι (η Σελήνη) μπαίνει από μια λαγότρυπα (ο Σκορπιός) σε έναν παράδοξο κόσμο (ο Ουρανός).
Τα υπόλοιπα στοιχεία της μυθιστορίας της «Αλίκης» ξεπήδησαν μέσα από το τετράγωνο της Σελήνης με τη Δήμητρα (που ως αστρικές συνδυάζονται με τον Ουρανό), μια όψη που πρακτικά, στα πλαίσια πάντα μιας δημιουργικής προβολής, συνέδεσε το μυθικό-φανταστικό στοιχείο των Ιχθύων με το παιχνίδισμα και την περιπετειώδη διάθεση του Τοξότη.
Εννοείται βέβαια πως και ο πραγματιστής Κρόνος στον 9ο οίκο συνέβαλε τα μέγιστα στην λογική-μαθηματική συσχέτιση της παραδοξότητας με την πραγματικότητα, που πολλοί φυσικοί και φιλόσοφοι εντόπισαν αργότερα στις περιπέτειες της Αλίκης.
Το ότι ο Κάρολ κρατούσε λεπτομερές ημερολόγιο ήταν μια ακόμη συνεισφορά του Κρόνου, που μας επιτρέπει να γνωρίζουμε ακόμη και την ημέρα που «γεννήθηκε» η Αλίκη.
Κατ’ αρχάς ήταν στις 4/7/1862, όταν σε μια εκδρομή όπου συμμετείχαν και τρία κορίτσια, η Λορίνα, η Ήντιθ και η Άλις Λίντελ, ο συγγραφέας για να διασκεδάσει τις μικρές φίλες του επινόησε έναν μύθο που ήταν η βάση του μετέπειτα βιβλίου. Η Άλις ήταν εκείνη που τον παρότρυνε να καταγράψει τη διήγηση του, γι αυτό και το όνομα της, δικαιωματικά, έμεινε στην Ιστορία.
Η προφορική version της Αλίκης χαρακτηρίζεται βέβαια από την αντίθεση της Σελήνης με τον Ποσειδώνα στον Κριό –μια γνήσια ένδειξη ενός νέου κύκλου μυθοπλασίας- όμως εκείνος που κάνει τη διαφορά είναι ο Ουρανός στους Διδύμους, φορέας ανατρεπτικών ιδεών και μιας νέας αντίληψης. Ο πλανήτης του απροσδόκητου, έβαλε τη δική του πινελιά στην έμπνευση του Κάρολ, κάτι που επισημαίνεται και από τις «κρυφές» συνόδους του εκείνης της ημέρας με τον αστρικό Ήλιο και τον αστρικό Ερμή.
Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου που δεν προοριζόταν για να εκδοθεί αλλά ήταν ένα δώρο προς την Άλις, ήταν αρκούντως …Σκορπίσιος, εκφράζοντας άμεσα τις Πλουτώνιες πινελιές στο χάρτη του Κάρολ (ο γωνιακός Πλούτωνας σε τετράγωνο με τον Ερμή):
Alice’s Adventures under Ground (Οι Περιπέτειες της Αλίκης κάτω από τη Γη).
Το βιβλίο άρχισε να γράφεται στις 13 Νοεμβρίου του 1862 και ολοκληρώθηκε τρεις μήνες αργότερα.
Στον χάρτη για αυτήν την ημερομηνία, ο Σκορπιός φιλοξενεί τρία ουράνια σώματα (Ήλιο, Ερμή και Αφροδίτη), ενώ είναι επίσης ενδεικτική η αντίθεση του Ουρανού με τον Βόρειο Δεσμό, μια όψη που ακολουθούσε τον Κάρολ από τη γέννηση του.
Ύστερα από πολλές… περιπέτειες, οι «Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων», πήραν την τελική τους μορφή και το βιβλίο εκδόθηκε στις 26 Νοεμβρίου του 1865 με τον Ήλιο να βρίσκεται στον Τοξότη, πάνω σχεδόν στην γενέθλια Σελήνη του Κάρολ στον 1ο οίκο, τη διελαύνουσα Σελήνη στους Ιχθύες σε σύνοδο με τη γενέθλια Δήμητρα στον 3ο οίκο αλλά και τη διελαύνουσα Δήμητρα σε αντίθεση με τον γενέθλιο Ήλιο, επίσης στον 3ο οίκο.
Παράλληλα, το χαρακτηριστικό ταυ-τετράγωνο του Ποσειδώνα με τον Δία και τον Ουρανό, ένδειξη μια επανάστασης με καλλιτεχνικό μανδύα, «έδεσε» με τη διευκολυνόμενη αντίθεση της Δήμητρα στο Λέοντα με τον αστρικό Δία και τον Ουρανό, δίνοντας πολλά bonus στο όλο εγχείρημα.
Όπου …λαλούν πολλές Δήμητρες η ανταπόκριση του κοινού είναι δεδομένη και πράγματι η «Αλίκη» έσπασε όλα τα ρεκόρ και συνεχίζει ακάθεκτη μέχρι τις μέρες μας. Μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση πάρα πολλές φορές και μέχρι τα μισά του 20ου αιώνα ήταν το διασημότερο βιβλίο στο είδος του.
Φυσικά, το αστρολογικό μερίδιο του συγγραφέα στην επιτυχία δεν ήταν διόλου αμελητέο. Ο …τροφαντός Δίας στον 3ο γενέθλιο οίκο και οι όψεις της Δήμητρας με τη Σελήνη, τον Ωροσκόπο και το αστρικό Μεσουράνημα, προετοίμαζαν έτσι κι αλλιώς ένα λαμπρό μέλλον.
Ο «αμαρτωλός» Κάρολ
Ωστόσο, το ωροσκόπιο του Λιούις Κάρολ είχε και τα τρωτά του σημεία.
Η σύνοδος του Κρόνου με το αστρικό Μεσουράνημα στην Παρθένο, σε συνδυασμό με τα «καινά δαιμόνια» που εισήγαγε στην παιδική μυθιστορία αλλά και τον ασύμβατο τρόπο ζωής του, τον έβαλαν στο στόχαστρο των ηθικολόγων.
Συνάμα, το τετράγωνο του Ερμή με τον Πλούτωνα βοήθησε και με το παραπάνω στο να ειπωθούν πολλά, όσο και …τίποτα για την προσωπική του ζωή και τις φημολογούμενες ατασθαλίες του.
Γεγονός είναι ότι πίσω από την ευφάνταστη δημιουργικότητα του Κάρολ υπήρχε μια λατρεία για τα νεαρά κορίτσια, τόσο έντονη, που θεωρήθηκε από τους σύγχρονους του ως παιδεραστής. Είναι χαρακτηριστικό ότι γοητευμένος από την τέχνη της φωτογραφίας, που πρωτοεμφανίστηκε στην εποχή του, τράβαγε πόζες κοριτσιών με ένα τρόπο που σίγουρα ήταν... παρεξηγήσιμος (σήμερα θα τις λέγαμε αισθησιακές).
Οι υποψίες για μια -πέραν του πλατωνικού- κλίση του Κάρολ προς τις εφήβους, μεγάλωσαν όταν αργότερα και μετά το θάνατο του εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς εκτενή αποσπάσματα ή σελίδες από το ημερολόγιο του (το διαχειριζόταν ο ανιψιός του), αφού θεωρήθηκε πως εκεί υπήρχαν αναφορές στην «ιδιαιτερότητα» του
Όμως οι γνώμες, ως συνήθως, διίστανται.
Σύμφωνα με την άποψη της συγγραφέως Καρολίνα Λιτς το ενδιαφέρον του ήταν πρωτίστως καλλιτεχνικό και όλος ο σχετικός μύθος προέκυψε από τα συντηρητικά μυαλά της Βικτωριανής περιόδου, που ενδεχομένως έβλεπαν... ότι θα ήθελαν να κάνουν και δεν μπορούσαν.
Αστρολογικά, φαίνεται πως η εξωτερίκευση των σχετικών τάσεων ήταν αποτέλεσμα της συνόδου Αφροδίτης-Άρη στον Τοξότη (είναι γνωστή η αγάπη του ζωδίου για τη νεότητα), που μάλιστα ως αστρική «πέφτει» πάνω στον Ωροσκόπο και τη Σελήνη του Κάρολ.
Ας μην ξεχνάμε βέβαια και το «κρυφό» τετράγωνο ανάμεσα στην αστρική Σελήνη και τον Ουρανό, το οποίο κατατάσσει αυτομάτως τον Άγγλο συγγραφέα στην κατηγορία των «βιτσιόζων».
Και ανατρέχοντας στο άρθρο «Το πορτραίτο ενός παιδεραστή» μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι πράγματι ο Κάρολ συγκεντρώνει αρκετές από τις στατιστικά αξιολογημένες αστρολογικές ενδείξεις-όψεις, με προεξέχουσες εκείνες της Σελήνης-Ουρανού και Κρόνου-Πλούτωνα. Αυτές όμως είναι ενδείξεις και όχι αποδείξεις.
Η δική μου γνώμη είναι ότι με δεδομένη την «υπεροπλία» του 3ου οίκου στο ωροσκόπιο του, ο Κάρολ σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα ήταν περισσότερο ένας τύπος ηδονοβλεψία, έχοντας ως πρώτο μέλημα του την διατήρηση κάθε εικόνας που θα μπορούσε να τον «εξιτάρει».
Και η απουσία ενός «διαταραγμένου» 5ου ή 8ου οίκου με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ακόμη κι αν είχε τις τάσεις που του καταλογίζουν, αυτές παρέμειναν στη σφαίρα της συλλογής στοιχείων που δεν αποκλείεται καθόλου να επενδύθηκαν με ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις.
Από την άλλη πλευρά αλλάζοντας το σύστημα οικοθεσίας από Koch σε Placidus, ο Ουρανός και οι Δεσμοί της Σελήνης πέφτουν στον άξονα 2ου-8ου οίκου, μια ένδειξη εξαιρετικά ενοχοποιητική ως προς τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες.
Κατά τα φαινόμενα πάντως και κατά την κρίση μου, όλα αυτά βρίσκονται στον άξονα 3ου –9ου οίκου.
Το βέβαιο είναι ότι ο Λιούις Κάρολ είχε μια πολύ «ειδική» σχέση με το γυναικείο φύλο και έναν διάχυτο ερωτισμό, κάτι που φάνηκε συνολικά στην προσωπική του ζωή.
Έτσι κι αλλιώς μια σύνοδος Αφροδίτης-Άρη στον Τοξότη και στον 1ο οίκο είναι σκέτη …πυρκαγιά, ιδιαίτερα όταν οι δύο πλανήτες ως αστρικοί «πέφτουν» πάνω στον Ωροσκόπο!
Υπακούοντας στο ένστικτο της ελευθερίας δεν παντρεύτηκε ποτέ, είχε όμως κάμποσες περιπέτειες με γυναίκες-παντρεμένες και ανύπανδρες-κάτι που κρίνεται ως απολύτως... φυσιολογικό.
