Η Αφροδίτη δεν είναι πάντα αγάπη
Η διαφορά ανάμεσα σε ανάγκη - έλξη - αξία
Στην αστρολογική καθομιλουμένη, αποδίδουμε στην Αφροδίτη κάθε λέξη που ακούγεται τρυφερή: αγάπη, ρομαντισμό, ταίριασμα.
Μόνο που η Αφροδίτη ως αρχέτυπο, δεν έχει καμία όρεξη να σηκώσει όλα αυτά στους ώμους της.
Η Αφροδίτη δεν είναι η αγάπη.
Η Αφροδίτη είναι η ανάγκη να νιώσω καλά μέσα σε αυτό που συνδέομαι.
Ανάγκη για αρμονία, για ομορφιά, για αποδοχή, για την αίσθηση ότι «εδώ είμαι ασφαλής να αφεθώ».
Ο Άρης είναι που θέλει. Η Αφροδίτη είναι που χρειάζεται. Και εδώ αρχίζει όλο το παιχνίδι της αυτοπαρατήρησης.
Η Αφροδίτη ως ανάγκη, όχι ως έλξη
Η Αφροδίτη δεν σε ρωτάει «τι σε αναστατώνει».
Αυτό το κάνει ο Άρης. Αυτός κυνηγά, επιθυμεί, στοχεύει.
Η Αφροδίτη σε ρωτάει κάτι πιο ήσυχο, αλλά πολύ πιο αποφασιστικό: «Τι χρειάζεσαι για να νιώσεις καλά»;
Και εδώ, οι σκιές της είναι παρεξηγημένες.
Όταν η ανάγκη μπερδεύεται με τον φόβο, γεννιούνται:
- Εξάρτηση από την αποδοχή.
- Ανάγκη για επιβεβαίωση μέσα από τον άλλον.
- Υπέρ προσαρμογή για να μην χαθεί η αρμονία.
- Προσκόλληση σε ό,τι μοιάζει σταθερό, όχι απαραίτητα σε ό,τι είναι καλό.
Η Αφροδίτη θέλει να νιώσει ωραία. Και όταν αυτό κινδυνεύει, κάνει τα πάντα για να κρατήσει το «ωραίο» ζωντανό, έστω και ψεύτικο.
Για παράδειγμα, η Αφροδίτη στον Κριό αναζητά ένταση ως απόδειξη ενδιαφέροντος. Μπερδεύει τη σπίθα με το συναίσθημα. Αν η σχέση ηρεμήσει, νομίζει πως κάτι χάλασε.
Η Αφροδίτη στους Διδύμους μπερδεύει το ενδιαφέρον με την έλξη. Όταν βαριέται, νομίζει ότι δεν υπάρχει συναίσθημα. Αλλάζει μορφή για να παραμείνει ευχάριστη και ενδιαφέρουσα στον άλλον.
Η Αφροδίτη στον Ζυγό, αν η αυτοεκτίμηση είναι εύθραυστη, χάνει τον εαυτό της για να κρατήσει την αρμονία. Γίνεται «ό,τι χρειάζεται» για να μην ταράξει ισορροπίες, ακόμη και όταν η ίδια πονά.
Η Αφροδίτη ως συναισθηματική επαφή, όχι ως αγάπη
Η Αφροδίτη είναι η χημεία, η οικειότητα, η γλυκιά αίσθηση της επαφής.
Το «μας» που ρέει χωρίς προσπάθεια.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει αγάπη.
Σημαίνει ευχαρίστηση στην παρουσία του άλλου.
Η Αφροδίτη δεν αγαπά. Επιτρέπει.
Επιτρέπει να μαλακώσεις, να αφεθείς, να νιώσεις ότι κάποιος είναι «ωραίος χώρος».
Πολλές φορές, αυτό το μπέρδεμα της άνεσης με την αγάπη, σε κάνει να μένεις σε σχέσεις που έχουν λήξει, γιατί η δυσαρμονία της αποχώρησης είναι πιο δυσάρεστη από τη δυσαρμονία της παραμονής.
Η Αφροδίτη ως Αυτοεκτίμηση. Το κέντρο της ποιότητας
Η πιο βαθιά της λειτουργία δεν έχει σχέση με τον άλλον.
Έχει σχέση με εσένα.
Πριν πεις «μου αρέσεις», πρέπει να μπορείς να πεις «μου αξίζω». Όχι φυσικά με την ελαφρότητα ή την γραφικότητα που έχει γίνει τόσο πολύ της μόδας εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθώντας να πείσεις ή να υποβάλλεις τον εαυτό σου.
Όταν η αυτοεκτίμηση είναι χαμηλή, η Αφροδίτη γίνεται:
- «Θα κάνω ό,τι χρειάζεται για να μη σε χάσω».
- Υπερβολική ευγένεια για να μην ταράξει νερά.
- Παραχώρηση για να διατηρηθεί το ωραίο κλίμα.
- Ανάγκη να επιβεβαιώνεται μέσα από τις σχέσεις.
Όταν είναι υγιής, όμως δεν ζητάει να την κάνουν να νιώσει όμορφα. Δημιουργεί ομορφιά γύρω της.
Η Κρίσιμη Διάκριση και η πιο απελευθερωτική
Η Αφροδίτη δεν λέει «αγαπώ».
Λέει:
«Με ανακουφίζει η παρουσία σου»
«Με εμπνέεις»
«Νιώθω πιο όμορφος δίπλα σου»
«Θέλω να μοιραστώ»
Ο Άρης λέει «σε θέλω».
Ο Κρόνος λέει «δεσμεύομαι».
Η Σελήνη λέει «σε χρειάζομαι».
Η Αφροδίτη λέει «θέλω να νιώθω καλά μαζί σου».
Και η αγάπη;
Η αγάπη είναι σύνθεση όλων αυτών… και κάτι παραπάνω.
Για αυτοπαρατήρηση:
Ρώτα τον εαυτό σου με ειλικρίνεια:
Αυτό που νιώθω είναι ανάγκη, επιθυμία ή αγάπη;
Θέλω τον άλλον ή θέλω το πώς νιώθω μαζί του;
Πόσο εύκολα προσαρμόζομαι για να μην χαλάσει η αρμονία;
Η Αφροδίτη μου ζητάει σχέση ή ζητάει φροντίδα για τον εαυτό μου;
Η Αφροδίτη δεν είναι η αγάπη.
Είναι η ποιότητα μέσα από την οποία θα φτάσεις σε αυτήν.
*Η φωτογραφία έχει δημιουργηθεί με AI
Διάβασε επίσης: