Σκηνή πρώτη:
Ο σκοτεινός έρωτας που είναι πόλεμος κι αντάρα βουλιάζει στην άβυσσο μαζί σου. Αρματωμένος με τις Σκιές σου, θωρακισμένος με τους φόβους σου. Ψευδεπίγραφος και σαρκοβόρος, ψαρεύει ψυχές και σε θέλει για λεία του.
Ένα ασίγαστο πάθος ξεσπά κι εσύ θέλεις να εξοντώσεις όποιον στέκεται εμπόδιο στην εκπλήρωση των πόθων σου.
Ο αθεράπευτος εγωισμός σου δεν αφήνει να ανθίσουν στην ψυχή σου τα ρόδα της αγάπης. Ζηλεύεις, εξουσιάζεις ή εξουσιάζεσαι. Υποφέρεις και τυραννάς μαζί.
Τα φαντάσματά σου θριαμβεύουν. Η μανία σου να υποταχθείς ή να κυριαρχήσεις, η επιμονή σου να αποδείξεις ότι μόνον εσύ αξίζεις θανατώνουν κάθε ικμάδα της αθωότητάς σου. Το βρώμικο μυαλό σου μολύνει την καρδιά σου.
Ντοπάρεσαι, εκδικείσαι!
Πρώτα παραδίνεσαι άνευ όρων κι ύστερα, με οργή, ζητάς πίσω τα χαμένα. Σκληρός και κυνικός απέναντι σε εκείνα που αγάπησες, πληγώνεις, περιγελάς, καγχάζεις.
Λες, πάλι, πως κουμαντάρεις τον έρωτα με τα λεφτά σου.
Τον μετράς, τον βάζεις σε κουτάκια και διαδικτυακά rooms, τον εξευτελίζεις, τον ενταφιάζεις. Τον βλέπεις σαν πλούτο, δόξα, δύναμη. Το πρωί προσεύχεσαι και το βράδυ περιπολείς στις αποικίες του σεξ για να σβήσεις την δίψα σου πληρώνοντας.
Ζεις τον πνευματικό θάνατό σου, μέσα από αυτό που ονόμασες έρωτα, μα δεν είναι παρά μια καρικατούρα των απωθημένων σου.
Κι η πτώση σου συνεχίζεται μέχρι που ένας αργόσυρτος ήχος σου δίνει να καταλάβεις ότι έφτασες στον πάτο.
Ερωτικά 2018: Μάθε τι θα συμβεί το 2018 στην ερωτική σου ζωή
Σκηνή δεύτερη:
Μια διάφανη σφαίρα, φτιαγμένη από αρώματα κι αισθήματα σε τυλίγει και σε υψώνει.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν των ευχών, που είναι στο χέρι σου να διαλέξεις, ο Ποσειδώνας σου γνέφει να πιστέψεις στην Ανάσταση. Σε ταξιδεύει σε έναν ουρανό μέσα στον ουρανό, εκεί που ανατέλλουν οι μεγάλοι έρωτες και τα άστρα υμνούν την ένωση της Αφροδίτης με τον Άρη.
Εκστασιάζεσαι και απορείς, μα ξεχνάς πως κάποτε, όταν ακόμη πίστευες στα παραμύθια, ευχήθηκες να γνωρίσεις έναν τέτοιο έρωτα. Τον λαχτάρησες κι αργότερα, βαθιά απελπισμένος και πικραμένος από άλλους έρωτες που αποδείχθηκαν μικροί. Τον νοστάλγησες, όταν βαρέθηκες από τις κενές συνάξεις δήθεν ερωτύλων.
Τον κάλεσες στα όνειρά σου. Του υποσχέθηκες τα πάντα, μα εκείνος δεν έδωσε σημεία ζωής. Κι ύστερα θύμωσες μαζί του γιατί σε εγκατέλειψε. Οργίστηκες κι ορκίστηκες να μην τον ξαναπάρεις ποτέ στα σοβαρά.
Αφοσιώθηκες πια σε αυτά που έμειναν να έχουν για σένα πραγματική αξία, αφού σου τριβελίζουν το μυαλό μέρα νύχτα. Το μεροκάματο, οι υποχρεώσεις, οι έγνοιες, οι λογαριασμοί…
Κάπου-κάπου βέβαια, το κορμί σου κι οι αισθήσεις σου σε τραβάνε απ’ το μανίκι, σε προστάζουν να λουστείς στην ηδονή, μα αυτό -το ξέρεις πολύ καλά- δεν είναι έρωτας. Στο τέλος απομένεις πάντα μόνος σου, αλλά ο έρωτας γεννήθηκε για δύο.
Όμως το σύμπαν παίζει παράξενα παιχνίδια ή πιο σωστά δεν παίζει μόνο με τους δικούς σου όρους. Έχει τους δικούς του χρόνους και σίγουρα δεν βιάζεται όπως εσύ.
Η ευχή σου καταχωρήθηκε και ήρθε η ώρα να εκπληρωθεί.
Αρκεί να μην φοβηθείς να πετάξεις, αφήνοντας πίσω σου όλα εκείνα που έπαθες και διέπραξες ζώντας στο σκοτάδι. Τότε το φως της αγάπης σου θα πάρει σάρκα και οστά στον καθρέφτη του κόσμου τούτου.
