by Stazomeli
Σε ένα κλασσικό μπαράκι χαρλεάδων, σκάει μύτη ένας "φουσκωτός" τύπος με υφάκι έτσι που όλοι γυρίζουν και κοιτούν.
-Ένα Μαρτίνι και μισό λεμόνι, λέει στον μπάρμαν και αφού πίνει το ποτό του μονορούφι, τσιμπάει το λεμονάκι και αρχίζει να το στύβει.
-…32, 34,34 σταγόνες! Όποιος είναι μάγκας εδώ μέσα ας δοκιμάσει να βγάλει παραπάνω και του δίνω τη μηχανή μου που την έχω έξω παρκαρισμένη!
Κανένας από όλο το μπαράκι δεν είναι αρκετά μπρατσωμένος ώσπου ένας τυπάκος (η κλασσική μορφή του φλώρου, καραφλίτσα, λειψό μπόι και πατομπούκαλα για γυαλιά) έρχεται προς το μέρος του.
-Μπορώ να δοκιμάσω εγώ κύριε???
ο Μπρατσαράς αρχίζει να χασκογελάει και του δίνει το άλλο μισό λεμόνι. Ο τυπάκος το κοιτάει το κοιτάει, το περιεργάζεται σχολαστικά και σε μία φάση λες και του ήρ8ε αναλαμπή αρχίζει να στύβει!
-…34, 35, 36 σταγόνες!!! Ο "φουσκωτός " τρελαίνεται και αρχίζουν όλοι να γελάνε μαζί του. Κρατάει υφάκι "ξέρω να χάνω" και του λέει:
-Μπράβο μικρέ! Και δεν σου φαινότανε! Τι δουλειά κάνεις είπαμε?
...και ο φλωράκος γυρνάει με ένα υποχθόνιο και φρικιαστικό χαμόγελο και του λέει...
-...Εφοριακός...!
