ΜΑΝΑ είναι μόνο μια! Και είναι παντός καιρού!!!

Από την πρώτη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου και σε είδα (έστω και θολά), κατάλαβα αμέσως ότι η σχέση μας, θα ήταν σχέση ζωής! Και δεν έπεσα έξω…

Σε όλη μου τη ζωή, το περισσότερο πάρε-δώσε, με εσένα το είχα: Όταν ήμουν άρρωστη σε εσένα έβρισκα καταφύγιο, όταν επαναστατούσα σε εσένα σήκωνα την bandiera rossa, όταν εκνευριζόμουν, εσύ πλήρωνες το λογαριασμό!

Με κυνηγούσες να φάω τα λαχανικά μου και τώρα τρώω μόνο λαχανικά για να μην παχύνω! Παλαβό δεν είναι? Με μάλωνες όταν έτρωγα πολλά γλυκά και τώρα το κάνει ο διατροφολόγος μου! Προσπαθούσες να με πείσεις να καθαρίσω το δωμάτιό μου και να φτιάξω την ντουλάπα μου, μα τώρα είναι όλα στην εντέλεια γιατί δουλεύω και δεν γίνεται να ζω στο χάος!

Με φρόντιζες κι ήσουν πάντα δίπλα μου, κι ας ήθελα τότε να φαίνομαι πιο ανεξάρτητη, πιο αυτόνομη, πάλι σε εσένα έτρεχα με το παραμικρό πρόβλημα. Φίλη, εξομολογήτρια, νοσοκόμα, δασκάλα και…. τράπεζα σε είχα κάνει!

Για όλα αυτά μαμά μου, σου εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!