- Πάλι πάνω στο καλύτερο όνειρο μας έκοψε. Πολύ βάναυσο πράγμα το ξυπνητήρι, είπε ενοχλημένος ο Ποσειδώνας που δεν ήθελε καθόλου να ξυπνήσει.
- Κι εγώ δεν πρόλαβα να χορτάσω ύπνο, παραπονέθηκε η Σελήνη.
- Αυτά παθαίνουμε που αφήνουμε ένα ξυπνητήρι να κουμαντάρει την ζωή μας, φώναξε αγανακτισμένος ο Ουρανός.
- Άντε να σηκωθούμε! είπε ανυπόμονα ο Άρης.
- Δεν το παίζουμε άρρωστοι σήμερα να κατέβουμε στην παραλία και ν’ αγναντέψουμε ως πέρα την θάλασσα..., είπε ο Ποσειδώνας
- Άν είναι να αγναντέψουμε εγώ μέσα είμαι, είπε ο Δίας.
- Τότε να πάμε στο βουνό, είπε η Αφροδίτη. Το χορτάρι τώρα είναι ολοπράσινο και γεμάτο πολύχρωμα λουλουδάκια...
- Ναι; Μήπως να βοσκήσουμε κιόλας; φώναξε ο Άρης.
- Δεν μου το επιτρέπει η αγώγη μου αλλιώς θα σου έλεγα, είπε θιγμένη η Αφροδίτη.
- Μα τρελαθήκατε όλοι; Ξέρετε πόση δουλειά μας περιμένει στο γραφείο; είπε ο Κρόνος.
- Καλά, αλλά ας χουζουρέψουμε λίγο ακόμα στο ωραίο μας κρεββατάκι, μέσα στα ωραία μας σεντονάκια, είπε νωχελικά η Αφροδίτη.
- Αυτό είναι το πρόβλημα σου εσένα; αντιμίλησε ο Άρης.
- Γιατί εσένα ποιο είναι το πρόβλημα σου;
- Το πρόβλημά μου, κυρά μου, είναι ότι τον τελευταίο καιρό καταντήσαμε το ωραίο μας κρεββατάκι να το έχουμε μόνο για να κοιμόμαστε! Πού είναι η ωραία δράση πια;
- Για μαζευτείτε όλοι! είπε με επιτακτική φωνή ο Ήλιος. Έχει δίκιο ο Κρόνος. Με το ένα, με το δύο, με το τρία σηκωνόμαστε. Ωπ! Στα πόδια μας και σήμερα, πάμε να ζήσουμε την μέρα μας!
- Αρκεί να μην είναι η ίδια με την χτεσινή και την προχτεσινή, είπε ο Ουρανός. Άρχισα να σκυλοβαριέμαι.
- Άσε, κάτι δουλεύω εγώ πάνω σ’ αυτό, είπε με υπονοούμενο ο σχεδόν πάντα σιωπηλός Πλούτωνας.
- Πάμε να πλυθούμε, να βουρτσίσουμε δόντια, να χτενιστούμε... είπε η Σελήνη.
- Άντε, κυρά μου, φώναξε ο Άρης. Πόση ώρα θέλεις να διαλέξεις ένα φουστάνι;
- Τι καταλαβαίνεις εσύ απ’ αυτά; είπε η Αφροδίτη. Ουφ! Δεν μπορώ να διαλέξω ποιο σακάκι πάει μ’ αυτό! Μου φαίνεται πως πρέπει να πάμε για ψώνια!
- Άντε πια, πάμε να φεύγουμε! είπε ακόμα πιο ανυπόμονα ο Άρης.
- Κι εμένα νηστική θα με αφήσετε; γκρίνιαξε η Σελήνη. Να μην φάμε ένα τοστάκι πρώτα;
- Με μέλι καλύτερα, είναι πιο υγιεινό, είπε ο Ερμής. Κι όσο θα τρώμε εγώ θα κάνω το πρόγραμμα της μέρας.
- Αρκεί να μην αργήσουμε, είπε ο Κρόνος. Διευθυντές είμαστε, δεν πρέπει να πηγαίνουμε μετά από τους υπαλλήλους μας. Ο Γιώργος πάντα αργεί, πώς θα του κάνουμε παρατήρηση, όταν εμείς που είμαστε το πρότυπο αργούμε;
- Πολύ αυστηρός είσαι, αδερφέ μου! αναφώνησε ο Ουρανός. Τι σημαίνει υπάλληλος και διευθυντής; Όλοι οι εργαζόμαστε συνάδερφοι είμαστε.
Ο καλός διευθυντής είναι αυτός που δίνει κίνητρα στους υπαλλήλους του και τους ενθαρρύνει να απολαμβάνουν την δουλειά τους...
- Τελειώσαμε επιτέλους; Φεύγουμε! τον διάκοψε κοφτά ο Άρης.
- Πολλή κίνηση έχει σήμερα, είπε ο Ερμής. Θα σας πάω από κάτι δρομάκια που ξέρω για πιο γρήγορα.
- Α, δεν θέλω δρομάκια, την λεωφόρο πάρε, είπε ο Δίας.
- Ναι, κι εγώ θέλω να βλέπω κόσμο, συμφώνησε η Αφροδίτη.
- Πολύ τον μάγκα μας κάνει ο μπροστινός, προσπέρασε τον τον ηλίθιο! φώναξε ο Άρης.
- Δεν γίνεται, απάντησε ο Ερμής. Έρχεται αυτοκίνητο από απέναντι στα δυόμιση μέτρα και με τα δέκα χιλιόμετρα παραπάνω που θα αναπτύξουμε δεν προλαβαίνουμε.
- Και δεν δοκιμάζουμε; Μπορεί να προλαβαίνουμε, επέμενε ο Άρης.
- Όχι, φοβάμαι! τσίριξε η Σελήνη.
- Ερμή, για άνοιξε το ραδιόφωνο να ακούσουμε ειδήσεις. Όσο εμείς κοιμόμασταν ο κόσμος μπορεί να ήρθε τούμπα, είπε ο Ουρανός.
- Μισό λεπτό να σταματήσω, άντρας στην διάβαση πεζών.
- Α! Μας χαμογέλασε! Τι ωραίο χαμόγελο που έχει! αναφώνησε γοητευμένη η Αφροδίτη.
- Στο χαμόγελο έμεινες εσύ; Από τον λαιμό και κάτω δεν σου λέει; είπε μαγνητισμένος ο Άρης. Ερμή, σταμάτα αμέσως, θα τρέξω πίσω του!
- Έτσι στην ψύχρα; Μα τι αγροίκος που είσαι! Λίγο φλερτ πρώτα δεν έχει; είπε η Αφροδίτη
- Για κουνήστε το κεφάλι να συνέρθετε! Καθωσπρέπει γυναίκα να κυνηγάμε στον δρόμο ένα άγνωστο! είπε ο Κρόνος. Αυτό μας έλειπε!
- Επ! Εγώ αποφασίζω εδώ, είπε με σταθερή φωνή ο Ήλιος. Ερμή προχώρα και τον νου σου στον δρόμο!
- Ερμή, σταμάτα! φώναξε ο Ουρανός, που δεν ακούει ποτέ κανένα. Πήρε το μάτι μου πλακάτ!
- Τι λένε τα πλακάτ; ρώτησε με περιέργεια ο Ερμής.
- Πάλι απολύσεις έχουμε, είπε με αγανάκτηση ο Ουρανός. Ποιοι νομίζουν πώς είναι αυτοί οι εργοδότες επιτέλους;
- Αν ήθελες διαδήλωση να μου το έλεγες από πριν να μην βάλω ψηλοτάκουνα, είπε απελπισμένη η Αφροδίτη.
- Ξύλο θα πέσει; ρώτησε ο Άρης. Γιατί αν είναι να μην πέσει προτιμώ να πάμε στην δουλειά!
- Εξαρτάται από τυχαίους παράγοντες βασικά, τι θα αναμοχλεύσει τα ένστικτα ώστε να χαθεί ο ατομικός αυτοέλεγχος...
- Πάλι την ψυχολογία της μάζας θα μας αναλύσεις; Δεν έχουμε χρόνο, πρέπει να πάμε να τους συμπαρασταθούμε. Δεν θα περάσει ο φασισμός! φώναξε ξεσηκωμένος ο Ουρανός.
- Για πρόσεχε τα λόγια σου. Κι εμείς εργοδότες είμαστε, προσπάθησε να τον νουθετήσει ο Κρόνος.
- Ναι, αλλά είχαμε παππού κομουνιστή, αντέταξε ο Ουρανός.
- Α, καλά, αν είναι παράδοση τότε διαφέρει, ωστόσο πρέπει να πάμε στην δουλειά, είπε ο Κρόνος.
- Μπου χουουουουου!
- Τι έπαθες και κλαις; ρώτησε η Αφροδίτη την Σελήνη
- Τίποτα! απάντησε με πείσμα εκείνη.
- Μήπως για το παιδάκι που ζητιανεύει στην γωνία; Κι εγώ έκλαψα μέσα μου, είπε συγκινημένος ο Ποσειδώνας
- Άϊντα το μυαλό σου εσύ! είπε ο Πλούτωνας. Τον παππού της θυμήθηκε και κλαίει. Έπαθε καθήλωση στην εικόνα του παππού να την παίρνει στα γόνατά του. Κλάψε, το κλάμα εκτονώνει!
- Πάλι ψυχανάλυση θα μου κάνεις; Δεν μπορεί κανείς να κλάψει με την ησυχία του; τσίριξε η Σελήνη.
- Πλούτωνα, άστην στην ησυχία της, τον μάλωσε ο Ήλιος. Ερμή, άνοιξε το ραδιόφωνο... Α, ρε Νιόνιο, τι τραγουδάρα! Τι δημιουργός είσαι εσύ!
- Ας είναι κι ο Νιόνιος αφού δεν πήγαμε στην διαδήλωση, είπε απογοητευμένος ο Ουρανός.
- ... «χοροπηδώ, χοροπηδώ κι έχω ένα τσίρκο ηλεκτρικό μες το μυαλό μου. Μες το μυαλό μου που’ χει όρια και μια ελευθερία ζόρικια, αλίμονό μου!»...
- Κάθε τσίρκο έχει δική του γεννήτρια ώστε όπου και να βρεθεί στις περιπλανήσεις του να έχει δικό του ρεύμα, είπε με ύφος γνώστη ο Ερμής.
- Καλό να το γνωρίζουμε αυτό, ωστόσο ο Νιόνιος μεταφορικά το εννοεί, είπε ο Δίας. Φαντάσου κάθε σου σκέψη σαν ένα ακροβάτη πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Είναι η πάλη του ανθρώπου ανάμεσα στα όρια του μυαλού του και την ανάγκη του για ελευθερία...
- Να μια καλή θέση για πάρκινγκ, τον διάκοψε ο Ερμής, χαρούμενος που έφτασαν στην δουλειά.
- Για μαζευτείτε και συγκεντρωθείτε όλοι, είπε ο Ήλιος. Από την είσοδο και πέρα θέλω ησυχία.
- Ναι, τώρα πρέπει να οργανωθούμε όλοι μαζί για να μπορέσουμε να αποδώσουμε στο μέγιστο, είπε ο Κρόνος που τώρα βρέθηκε στο στοιχείο του.
- Τι είναι πάλι αυτό το «μεταφορικά το εννοεί» που είπε ο Δίας;
- Τι να σου κάνω, βρε Άρη; του απάντησε ο Ερμής. Αφού όταν πηγαίναμε σχολείο, στην τάξη το μυαλό σου εσένα ήταν πού να ρίξεις τα στραγάλια για να γλυστρίσει ο καθηγητής!
- Ε, καλά δεν περάσαμε; Παράπονο έχεις;
- Καλημέρα σας, είπε με χαμόγελο η Αφροδίτη.
- Πάλι αυτή την δουλειά θα κάνουμε; Να πούμε καλημέρα σε όλους; Πάμε, κυρά μου, κατευθείαν στο γραφείο να τελειώνουμε, την τράβηξε από το χέρι ο Άρης.
- Δεν θα πέσω στο επίπεδο σου να σου απαντήσω, άξεστε! είπε περιφρονητικά η Αφροδίτη....
