Όσοι τὸ χάλκεον χέρι
βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται,
ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι·
θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην
ἡ ἐλευθερία.
Αὐτὴ (καὶ ὁ μῦθος κρύπτει
νοῦν ἀληθείας) ἐπτέρωσε
τὸν Ἴκαρον· καὶ ἂν ἔπεσεν
ὁ πτερωθεὶς κ᾿ ἐπνίγη
θαλασσωμένος·
Ἀφ᾿ ὑψηλὰ ὅμως ἔπεσε,
καὶ ἀπέθανεν ἐλεύθερος. –
Ἂν γένῃς σφάγιον ἄτιμον
ἑνὸς τυράννου, νόμιζε
φρικτὸν τὸν τάφον.
Το καλό με την εμπνευσμένη ποίηση είναι ο μεταφορικός χαρακτήρας της. Κι αν το πρώτο που σου περνά από το μυαλό διαβάζοντας τους στίχους του Ανδρέα Κάλβου είναι η εθνική παλιγγενεσία, ουσιαστικά μπορεί να αναφέρονται το ίδιο πιστά και στην δική σου και μάλιστα την ερωτική.
Η Αφροδίτη, σου ζητά ξανά να ξεκλειδώσεις τον έρωτά σου αλλά αυτήν την φορά τα πράγματα είναι εξαιρετικά περίπλοκα. Θα μου πεις, και πότε ο έρωτας ήταν μια απλή υπόθεση; Όσες φορές σε έχει απογειώσει, άλλες τόσες σε έχει βυθίσει στις αβύσσους του. Σκέτος Ίκαρος...
Πανδαμάτωρ και ανίκητος, μέγας ευεργέτης αλλά και ο χειρότερος των τυράννων, αχρηστεύει την λογική σου και σε κάνει άλλον άνθρωπο. Ή πιο σωστά, αποκαλύπτει την αλήθεια σου, αυτή που θάφτηκε κάτω από τόνους συμβατικότητας. Σου δίνει το κίνητρο για να πολεμήσεις με τις φοβίες και τα συμπλέγματα σου, με τις ακλόνητες πεποιθήσεις, που δανείστηκες από την οικογένεια ή την κοινωνία σου, μα στην πραγματικότητα σου είναι ξένες.
Όμως αυτή η μάχη δεν είναι πάντα νικηφόρα. Συνηθισμένος «να τα βολεύεις», προσπαθείς να έχεις και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Μα αν μιλάμε για μια πραγματική επανάσταση, αυτό δεν γίνεται.
Η «Ωραία» φίλη σου, που κρύβει στο μυρωμένο μπούστο της επιθυμίες, ηδονές και πειρασμούς, θέλει να μοιραστεί τα πάντα μαζί σου.
Θέλει να σε ανεβάσει στο άρμα της κι εδώ να θυμάσαι ότι οι προθέσεις της είναι τόσο αγνές όσο και οι δικές σου.
Διαλέγεις και κρίνεσαι. Και η επιλογή σου μπορεί να σε απελευθερώσει και να σε αναγεννήσει, μπορεί όμως και να σε καταδικάσει να ζεις διαρκώς το δράμα του Σισύφου ή του Ταντάλου.
Αν περνούσε αποκλειστικά από το χέρι της Αφροδίτης, θα καλοπερνούσες... τελεία και παύλα. Όμως δεν στέκει μόνη της στην αρένα του έρωτα, γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση, περί αρένας πρόκειται και δη Ρωμαϊκής.
Ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός, και ο Πλούτωνας μονομαχούν με έπαθλο τα θέλγητρα της. Ποιος θα νικήσει;
Η καλοπέραση, που είναι συνυφασμένη με μια ελαστική ηθική;
Η μανία σου να τραβάς κάθε προβληματική περίπτωση, φορτωμένος με τον σταυρό του μαρτυρίου;
Η έλξη σου από το εξωτικό στοιχείο μιας «αιρετικής» επιλογής, που τρέφεται αποκλειστικά και μόνον από την πρόκληση;
Ή μήπως το ασίγαστο πάθος σου, που αναζητά την εκπλήρωση του μέσα από μια σχέση που μέσα στην απόγνωση σου βαφτίζεις τέλεια;
Αν είναι να έχει τέτοια στοιχεία ο έρωτας σου, τότε ότι κι αν διαλέξεις στο τέλος θα δεις τον αντίχειρα του Καίσαρα κατεβασμένο...
Ή θα γνωρίσεις την άγρια όψη του Αλή Πασά.
Η υπόθεση θυμίζει σε πολλά την ιστορία της κυρά Φροσύνης και παρότι δεν σου εύχομαι να έχει ο έρωτας σου την τύχη της, είναι ίσως σκόπιμο να φρεσκάρω την μνήμη σου κυρίως για να γνωρίζεις τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις.
Ξέρεις ότι η ωραιότατη Ευφροσύνη πνίγηκε βίαια στη Παμβώτιδα λίμνη, πληρώνοντας το τίμημα της αμαρτίας της. Παντρεμένη με Έλληνα έμπορο ενέδωσε στον Μουχτάρ, τον μεγαλύτερο γιο του Αλή Πασά και επίσης παντρεμένο. Καρπώθηκε τα πολλαπλά οφέλη αυτής της σχέσης, κοινωνικά και οικονομικά, με την συνενοχή μάλιστα των συγγενών της μέχρι που η απατημένη σύζυγος έμαθε τα καθέκαστα και απαίτησε την παραδειγματική τιμωρία της.
Βλέπεις η άπληστη Ευφροσύνη πούλησε το πανάκριβο δαχτυλίδι που της χάρισε ο Μουχτάρ, μόνο που –τι τσιφούτης κι αυτός- το δαχτυλίδι ήταν της γυναίκας του. Κι όταν έσπασε ο διάολος το πόδι του κι ένα πραματευτής παζάρεψε στην απατημένη το δαχτυλίδι της, καταλαβαίνεις τι έγινε...
Κι ο Αλή Πασάς, που δεν ήθελε με τίποτα να διαταράξει τις σχέσεις του με τον συμπέθερο Ιμπραήμ Πασά, ανέλαβε τα υπόλοιπα...
Πριν από δύο δεκαετίες, η Μόνικα Λεβίνσκι στάθηκε πιο τυχερή, ίσως γιατί ο Μπιλ Κλίντον δεν είχε γιο, ούτε η Χίλαρι δαχτυλίδι.
Όμως, ούτε κι από αυτόν τον έρωτα έχεις κάτι να ζηλέψεις.
Κι από κανέναν «μεγάλο» έρωτα, που εξαργυρώνεται με τιμές. οφίτσια και χρήματα ή ακριβά δώρα.
Όλοι αυτοί οι έρωτες, οι πλεγμένοι με τα συμφέροντα, είναι φο-έρωτες κι ας είναι τα μπιζού αληθινά. Δεν είναι η επανάσταση σου, δεν είναι η ελευθερία σου. Και βέβαια δεν κοσμούν την παλιγγενεσία σου.
Άκουσε λοιπόν τους καθαρούς κτύπους της καρδιάς σου γιατί αν χρειαστεί να πολεμήσεις για τον έρωτά σου, είναι αυτοί που θα σου δώσουν την νίκη.
Κάνε τον Δία σου, έναν γενναιόδωρο εραστή αλλά γενναιόδωρο σε συναισθήματα.
Κάνε τον Κρόνο σου εραστή των ηθικών αξιών σου και κάθε τι ποιοτικού στη ζωή σου. Απόρριψε μια για πάντα την φθήνια των «εύκολων» λύσεων αλλά και τους πικρούς καρπούς της ανασφάλειας σου.
Τον Ουρανό εραστή της ελευθερίας σου αλλά και της ελευθερίας του άλλου. Διώξε τον φόβο της δέσμευσης, γιατί τίποτα δεν κρατά σκλαβωμένο τον πραγματικά ελεύθερο.
Τον Πλούτωνα, εραστή της αβίαστης ταύτισης, εκείνης που δεν κατευθύνεται, ούτε προαποφασίζεται αλλά συμβαίνει απλά και... μοιραία. Διώξε τον φόβο της απώλειας και χάσε πρόθυμα ό, τι σε κρατά δέσμιο και παγωμένο.
Καν' τα όλα αυτά κι ύστερα με τους τέσσερις μύστες στο πλευρό σου, αφέσου στον έρωτά σου, αφέσου στην παλιγγενεσία σου.
Κατέβασε τώρα το application του Astrology.gr, για το iPhone, το iPad ή το iPod σου!
