Δεν πρόλαβε καλά-καλά να τελειώσει τις δουλειές του ο Ποσειδώνας και να που στην μεγάλη ουράνια σκηνή, ο Κρόνος ξεδιπλώνει ξανά το ταλέντο του.
Το σκηνικό γνωστό: Παλιατζούρες, μαστίγια και γνωμικά. Από πάνω σου αναβοσβήνει ο φόβος της απόρριψης και της αποτυχίας κι ένα τεράστιο δάκτυλο κουνιέται πέρα-δώθε.
Γράφει «εγώ σου τα ‘λεγα!».
Παραδίπλα, με την πλάτη γυρισμένη ο ανάδρομος Ερμής απαγγέλλει Ντοστογιέφσκι
–Μόνο στον ουρανό φέρνονται έτσι κι όχι εδώ κάτω στη γη… τους ανθρώπους τους συμπονάνε , τους παρηγοράνε– δεν τους κατηγοράνε! μα είναι πιο σκληρό, όταν δεν σας κατηγορούν!…
Πράξη πρώτη: Έγκλημα και τιμωρία
Τραμπαλίζεσαι ανάμεσα στην τιμωρία και την ανταμοιβή.
Σου έμαθαν ότι αν είσαι «αμαρτωλός», τότε φίλε μου θα πληρώσεις.
Αντίθετα, αν είσαι «ευσεβής» θα ανταμειφθείς πλουσιοπάροχα.
Από τον Θεό-αφέντη άραγε;
Ο Ερμής ανάδρομος ξεσκονίζει τα κιτάπια του και να σου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι
«Έστι δίκης οφθαλμός ός τα πανθ’ ορά»
Παρότι σκέφτεσαι ότι κάτι αφύσικο υπάρχει σε αυτόν τον Κύκλωπα, πανηγυρίζεις, σίγουρος πια για την δικαίωσή σου. Δεν μπορεί, σε είκοσι, σε εκατό χρόνια ο κόσμος θα γίνει δικός σου!
Φαίνεται όμως ότι τελικά η αυτός ο περιλάλητος οφθαλμός, ο ένας και μοναδικός, δεν βλέπει και τόσο καλά.
Στο βίντεο παίζει το έπος των αδίκων. Καταπιεστές, δολοπλόκοι, αμοραλιστές και εκμεταλλευτές θριαμβεύουν μονίμως σε βάρος των υπολοίπων και οι ελάχιστες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Πίσω από τον τιμωρηθέντα «αμαρτωλό» ξεφυτρώνουν άλλοι εκατό ομόλογοι του, πρόθυμοι να κάνουν τα ίδια και χειρότερα.
Κι όχι μόνον αυτό
Η δήθεν τιμωρία των ενόχων εξυπηρετεί άριστα την διατήρηση της κοινωνικής και οικονομικής ανισορροπίας.
-Τι σε νοιάζει εσένα που είμαι άδικος κι έχω κατσικωθεί στο σβέρκο σου; Η Θεία δίκη ξέρει!
-Μην βοηθάς τον πάσχοντα, έχει κάρμα να πλερώσει και η Θεία δίκη ξέρει, όπως εξ άλλου και η θεία Όλγα!
Μπερδεύεσαι...
Μήπως τελικά η Θέμις είναι όντως τυφλή; Και αν ναι, ποιους βολεύει αυτή η στραβομάρα;
Υποτίθεται ότι οι άδικοι θα έπρεπε να τρέμουν την κοσμική δικαιοσύνη και να κατεβάζουν ταχύτητες. Τουναντίον όμως τους βλέπεις να φορτσάρουν, αφού βρίσκουν και τα κάνουν.
Εσύ έχεις τύψεις κι αυτοτιμωρείσαι, την ίδια στιγμή που ο συνοδοιπόρος σου χαριεντίζεται με τις απολαβές.
Εσύ ο «καλός», οπλισμένος με αξιοπρέπεια, τιμή, ηθικές αρχές και την βεβαιότητα της δικαίωσης, μοχθείς ακατάπαυστα, για να καταλήξεις αποδιοπομπαίος και κατηγορούμενος.
Αντίθετα, αυτοί που ράβουν στα μέτρα τους την κοσμική δικαιοσύνη καρπώνονται τα καλά της αναξιοκρατίας, αρπάζοντας τις καλύτερες θέσεις, με μοναδικό προσόν το μέσον που διαθέτουν.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε… μην ξεχνάς τον Ωρωπό!
Είναι σαφές ότι τουλάχιστον σε κοινωνικό επίπεδο η μονόφθαλμη δίκη των αρχαίων λείπει μονίμως σε διακοπές.
Πράξη δεύτερη: Η Δικαίωση
Ο ανάδρομος Ερμής κατεδαφίζει το απαρχαιωμένο σκηνικό κι ανοίγει ένα μεγάλο βιβλίο με λευκές σελίδες. Είναι η παράλληλη Ιστορία σου. Ύστερα γράφει με μεγάλα γράμματα στο εξώφυλλο: Γίνε ο νομοθέτης σου
Τι θέλει να πει ο ποιητής άραγε;
Κατ’ αρχάς, σημασία δεν έχουν τόσο τα γεγονότα, όσο ο τρόπος που αντιδράς σε αυτά. Η στάση σου είναι που «φτιάχνει» το μέλλον σου, το απώτερο και το απώτατο, αυτή είναι η δική σου «Θεία Δίκη».
Κι αν δεν απαλλαγείς από τα βαρίδια σου, τις δανεικές πεποιθήσεις, τις ενοχές και τους φόβους σου, τότε μπορεί να σε πάρουν μαζί τους στον πάτο.
Δεν τα έχουν όλοι αυτά. Εσύ είσαι το «κορόιδο».
Να γίνεις λοιπόν πιο ενσυνείδητος και πιο σίγουρος γι’ αυτό που είσαι και θέλεις να γίνεις. Εσύ, όχι οι άλλοι. Τότε κανένα δάκτυλο δεν θα σου κουνιέται.
Να βάλεις όρια, γιατί όσο δίνεις χώρο στην αδικία, τόσο επεκτείνεται σε βάρος σου
Να αποκαταστήσεις επιτέλους την εσωτερική δικαιοσύνη σου, γιατί τελικά σε αυτήν αναφέρονταν οι σοφοί πρόγονοί σου κι όχι στην αφηρημένη έννοιά της. Κι αν αρκεστείς σε μια «Θεία» δίκη και δεν γίνεις ο νομοθέτης σου, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.
Το αίσθημα δικαίου μπορείς και πρέπει να το αναδείξεις στην καθημερινότητά σου και στις σχέσεις σου, ξεκινώντας όμως από τον εαυτό σου.
Είσαι δίκαιος με αυτόν; Γιατί αν υποτιμάς μονίμως τις δυνατότητές σου, η δικαιοσύνη θα παραμένει πάντα ένα μακρινό όνειρο και ο κάθε Κρόνος θα παίζει εσαεί παιχνίδια στην πλάτη σου, ενδεδυμένος τους νόμους και τις βουλές των άλλων.
Στην άλλη ζωή; Τι είπες τώρα!
