Ο Ήλιος κι ο Ερμής στον Ζυγό στέκουν αντικριστά με τον Ουρανό κι ένα αίτημα παλιό όσο κι η ζωή σου, κάνει ξανά την εμφάνισή του
Η σύνθεση των αντιθέτων
Πρόκειται για μια καθαρά ανθρώπινη ιδιότητα, συνυφασμένη με την ανάπτυξη της συνείδησης σου, που «εδρεύει» στο ζώδιο του Ζυγού και βέβαια δεν εξαντλείται στα… παντρολογήματα με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Εξ άλλου το «αρσενικό» και το «θηλυκό» έχουν μια αρχετυπική και υπερπροσωπική διάσταση.
Τάσεις, τεχνοτροπίες, κουλτούρες και πολιτικές δανείζονται η μια στοιχεία από την άλλη, δημιουργώντας τελικά ένα νέο είδος που φέρει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά.
Αυτό το έχεις δει να συμβαίνει στον τόπο σου από αρχαιοτάτων χρόνων και είναι βέβαιο ότι μεταφέρεις αυτήν την εμπειρία μέσα σου. Η Ελλάδα είναι διαχρονικά ένα σταυροδρόμι πολιτισμών κι αυτό σε έχει προικίσει με μια ξεχωριστή ευκολία να συνθέτεις τα αντίθετα, κρατώντας πάντα την μοναδικότητα σου ή αν χρειαστεί επινοώντας μια… καινούρια!
Και για να το καταλάβεις αυτό δεν έχεις παρά να συγκρίνεις την δική σου κοινωνία με κάποιες άλλες δυτικές που ναι μεν δηλώνουν την πρόθεση να υιοθετήσουν το διαφορετικό ή το αντίθετο αλλά πάντα… καταφέρνουν να δημιουργούν μια πληθώρα από «γκέτο».
Εκεί βλέπεις, ο Ζυγός δεν καταφέρνει να προσπελάσει και να εξελίξει την δυναμική του Καρκίνου και η σύνθεση των αντιθέτων δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια γενικευμένη σύρραξη μεταξύ των δύο πλευρών, όταν σημάνει ή ώρα και οι ουρανοί δώσουν το πρόσταγμα τους. Τα αντίθετα παραμένουν αντίθετα μέχρι την ολοκληρωτική επικράτηση του ενός.
Όχι πως εσύ τα έχεις όλα καλώς καμωμένα, απλά μεταφέρεις ευκολότερα τις αντιπαραθέσεις μέσα στην ίδια σου την οικογένεια, τρώγεσαι με τον διαφορετικό αδελφό σου, που «τόλμησε» να ξεστρατίσει από την γραμμή. Αυτή είναι η ιδιομορφία σου, η διχόνοια.
Κάπως έτσι λειτουργούν τα πράγματα και μέσα σου, πάνω στον καμβά των αντιθέσεων. Εσύ και οι άλλοι, οι άλλοι κι εσύ…
Ο ένας δρόμος είναι να συνθέσεις διαφορετικότητες, αποδίδοντας ένα πρωτότυπο αποτέλεσμα. Να περάσεις από τα άκρα με κατεύθυνση το κέντρο σου.
Ο άλλος είναι να διατηρήσεις ενεργές τις αντιπαλότητες και να ακροβολιστείς στο ένα ή το άλλο άκρο, μα είναι φανερό ότι αυτό δεν σε συμφέρει καθόλου.
Γιατί όποιον και να αφήσεις «απ’ έξω» θα έχεις «θέμα».
Δες για παράδειγμα, τι συμβαίνει όταν διαχειρίζεσαι με λάθος τρόπο δύο ψυχικές λειτουργίες που ο Καρλ Γιουγκ τις όρισε ως «εξ ορισμού αντίθετες» την λογική και το συναίσθημα σου.
Αν βασίζεσαι αποκλειστικά είτε στην μια είτε στην άλλη λειτουργία, τότε αυτομάτως δημιουργείς τις προϋποθέσεις μιας σύγκρουσης, που όταν ξεσπάσει ξέρεις ότι θα έχει σοβαρές συνέπειες στην προσωπική σου ζωή και όχι μόνον.
Αντί όμως να το απεύχεσαι, περιθωριοποιώντας την μια εκ των δύο, μπορείς να ψάξεις για να βρεις την χρυσή τομή μεταξύ τους, μετατρέποντας την «προκαθορισμένη» κρίση σε έναν βατήρα προς μια ευτυχία που ορίζεις εσύ.
Τυπικά το συναίσθημα υπάρχει για να νιώθεις κι η λογική για να ερμηνεύεις, μα η ενσυναίσθηση είναι που γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ τους: Το να κατανοείς δηλαδή την ψυχική κατάσταση, την συμπεριφορά και τα κίνητρα του άλλου.
Αλλά και το να κατανοείς τις δικές σου αντιφάσεις, που είναι κι αυτές μέρος της αλήθειας σου.
Έλα στην θέση του, έλα στην θέση σου…
Κι όσο περισσότερο εξασκείς τις συνθετικές σου ικανότητες, τόσο πιο κοντά βρίσκεσαι στην ελευθερία σου από σχήματα και στερεότυπα.
Τόσο ξεμακραίνεις από την σκλαβιά του πεπρωμένου σου.
