Η Αφροδίτη μπαίνει στον Σκορπιό: Έρωτας με κώδικα σιωπής
Η Αφροδίτη μπαίνει στον Σκορπιό, στις 7/11 και ξαφνικά όλοι μιλούν πιο σιγά
Είναι 7 Νοεμβρίου και η πόλη μυρίζει καμένο βινύλιο και βροχή. Η Αφροδίτη μπαίνει στον Σκορπιό, και ξαφνικά όλοι μιλούν πιο σιγά, σαν να μπήκε κάποιος επικίνδυνα όμορφος στο δωμάτιο.
Bar «Venus Noir»… με νέον που τρεμοπαίζει σαν χτύπος καρδιάς.
Ο μπάρμαν σιωπηλός, όπως οι τύψεις. Πίσω του, μια αφίσα της Μάρλεν Ντίτριχ χαμογελά σαν να ξέρει κάτι που δεν θες να μάθεις.Ο Σίγκι -ο Αυστριακός που πίστευε πως όλα αρχίζουν με ένα σύμπλεγμα και τελειώνουν σε ένα όνειρο-, ανάβει αργά το πούρο παρατηρώντας. Τα μπλε δαχτυλίδια του καπνού στροβιλίζονται σαν σκέψεις που δεν ομολογούνται ποτέ. Το ουίσκι στο ποτήρι είναι βαρύ σαν ανάμνηση.
Στην άκρη της μπάρας, η Αφροδίτη κοιτάζει τον καθρέφτη. Πίσω της δεν υπάρχει αντανάκλαση, μόνο επιθυμία.
Ο καπνός σχηματίζει λέξεις που σβήνουν γρήγορα: Επιθυμία. Μυστικό. Ενοχή.
Ο Σκορπιός την πλησιάζει. Μαύρο πουκάμισο, χαμηλή φωνή.
– «Ξέρεις πού μπλέκεις;» της λέει.
– «Πάντα ξέρω», απαντά εκείνη χωρίς να τον κοιτάξει. «Απλώς δεν φεύγω».
– «Εδώ δεν υπάρχει ρομάντζο. Μόνο ψυχανάλυση».
– «Κι εγώ, αγάπη μου, πάντα προτιμούσα το βάθος από την επιφάνεια».
Ο Σίγκι στρέφει το βλέμμα στην αφίσα. Η Μάρλεν τον κοιτάει αινιγματικά. «Αγάπη ή εμμονή;» φαίνεται να τον ρωτάει. «Στον Σκορπιό, δεν υπάρχει διαφορά» απαντά ο Σίγκι χωρίς να σηκώσει τα μάτια.
Ο Σκορπιός γέρνει κοντά στην Αφροδίτη.
– «Τι θέλεις από μένα;»
– «Να δω τι φοβάσαι περισσότερο».
– «Κι αν δεν σου αρέσει αυτό που θα δεις;»
– «Τότε θα το φιλήσω μέχρι να το αντέξω».
Η μουσική αλλάζει. Billie Holiday, «Strange Fruit». Ο χρόνος λιώνει σαν πάγος.
– «Ξέρεις ότι αυτό το κομμάτι παίζεται πάντα λίγο πριν το τέλος;» λέει ο μπάρμαν.
– «Κάθε τέλος είναι απλώς μια αρχή που πόνεσε λίγο παραπάνω», ψιθυρίζει ο Σκορπιός.
-«Πονάει αυτό το πέρασμα;» ρωτάω.
- «Μόνο αν αντισταθείς», λέει ο μπάρμαν χωρίς να με κοιτάξει.
-«Και αν αφεθώ;»
- «Τότε θα μάθεις γιατί ο έρωτας δεν γράφεται με μελάνι… αλλά με αίμα».-«Στον έρωτα πάντα υπάρχει μια σφαίρα με τ’ όνομά σου» την ακούω να λέει, «για κάθε ενδεχόμενο»…
Η Αφροδίτη σηκώνεται, ρίχνει μερικά κέρματα στον πάγκο.
-«Κράτα τα ρέστα», λέει. «Είναι από προηγούμενες ζωές».
Βγαίνει στο ψιλόβροχο. Ο καπνός την ακολουθεί σαν σκιά.
Αναρωτιέμαι, «θα επιστρέψει;»
Ο Σίγκι σηκώνει το ποτήρι.
-«Η Αφροδίτη στον Σκορπιό δεν επιστρέφει. Σε στοιχειώνει».
Έξω, η πόλη ανασαίνει μέσα απ’ τη βροχή. Στο τζάμι μένει μόνο μια θαμπή γραμμή, σαν υπογραφή της Αφροδίτης. «Ο έρωτας δεν πεθαίνει. Απλώς αλλάζει όπλο».
Διάβασε επίσης: