Ύστερα από απανωτές ψυχαναλύσεις, στις 27, η Αφροδίτη εγκαταλείπει τον Υδροχόο και ξαποσταίνει στο ακρογιάλι των Ιχθύων.
-Επιτέλους αγγίζω το θαύμα!
Πλουτς, πλατς… Ο πρώτος που έσπευσε να την προϋπαντήσει ήταν ένα κοκοβιός που έμεινε να τη θωρεί με τα γουρλωτά του μάτια. Η Αφροδίτη εκστασιάστηκε.
-Μα τι γκόμενος είσαι εσύ!
Και -σματς- του αστράφτει ένα φιλί.
Ευθύς αμέσως ο κοκοβιός μεταμορφώθηκε σε βάτραχο.
-Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει αυτό… Α ναι βρε, είναι η αρχή του παραμυθιού! Έλα να σε ξαναφιλήσω ατιμούλικο, έλα στη θεία!
Ο βάτραχος όμως άφαντος, τον πείραξε η αρμύρα και την έκανε για το δάσος. Το μαγεμένο δάσος βεβαίως-βεβαίως που ήταν τίγκα στις νεράιδες, τα ξωτικά και τις νεροφίδες. Μια χαψιά τον έκαναν...
-Αχ θα πήγε να μου φέρει λουλούδια, μα τι ευγενικό! Θα περιμένω λοιπόν τον καλό μου βατραχούλη…
Απλώθηκε στην ψιλή άμμο κι άρχισε το τραγούδι
"Μια ψαροπούλα είναι αραγμένη, μπρος στ’ ακρογιάλι το Ζέππο περιμένει… τρα λα λα"
Ύστερα αποκοιμήθηκε και τα κύματα την τράβηξαν σιγά-σιγά στην αγκαλιά τους. Τρίτωνες και Νηρηίδες τη συντρόφευαν στο ταξίδι της, μα να σου και η χορωδία με τις μανολινάτες.
"Εις τον αφρό εις τον αφρό της θάλασσας
η αγάπη μου η αγάπη μου κοιμάται
παρακαλώ σας κύματα
μη μου την εξυπνάτε"
Πέρασαν μέρες κι εκεί που η Ωραία Κοιμωμένη έπλεε στο φανταστικό πουθενά, στις 5 του μηνός, ένας δυνατός παφλασμός την ξύπνησε.
-Αχ λες να είναι ο Ζέππος;
Ένα σκυλόψαρο που ξερογλειφόταν ήταν, μα η Αφροδίτη δεν ξεγελάστηκε.
-Άρη εσύ;
-Όχι τι περίμενες, το Johny Depp; Πάρε όμως τώρα μια γερή δόση από πειρατικό χουνέρι.
-Τι καλά, λατρεύω τις αγριάδες!
Χαμός έγινε, Ζ-έπος κανονικό, αφροί σηκώθηκαν και το τσουνάμι έφτασε μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης.
Η μοίρα η καλότυχη όμως επιφύλασσε στην Αφροδίτη κι άλλη συνάντηση, με τον άρχοντα των ωκεανών μάλιστα αυτοπροσώπως. Στις 15, η πραγματικότητα τρέχει να κρυφτεί κι ο Ποσειδώνας της δείχνει το βασίλειο του.
-Ό,τι ονειρευτείς, δικό σου!
Κι η Αφροδίτη άρχισε να πραγματοποιεί ευχές με το μαγικό της φύκι.
Εσύ, ρομαντική ψυχή θα βρεις το άλλο σου μισό κι εσύ κατατρεγμένε θα ξυπνήσεις σε παλάτι. Τέλος τα βάσανα και η ασχήμια…Βάτραχοι όλου του κόσμου μεταμορφωθείτε!
Μια ηχώ από βρεκεκέξ ακούστηκε κι ο τόπος γέμισε με κορώνες. Α, να κι ένα γοβάκι!
Πανευτυχής η Αφροδίτη μπορούσε πλέον να κλείσει την καριέρα της και το τελευταίο ραντεβού της ήρθε την πιο κατάλληλη και ύστατη στιγμή. Στις 20 θα άφηνε τις οπτασίες και τα ψυχικά για να γίνει η Θεά του κόσμου τούτου, με το μαλλί της να ανεμίζει σε κόκκινη φεράρι αλλά λίγες ώρες πριν ήταν κανονισμένο το ραντεβού της με τον Πλούτωνα.
-Μηδένα προ του τέλους μακάριζε!
-Αχ καλέ μου Πλουτωνάκο δώσε μου ένα φινάλε αντάξιο σου, να σαν εκείνο με το κοριτσάκι με τα σπίρτα!
Κι οι δυό τους χάθηκαν στα υπερβατικά βάθη και ζήσαν τέλεια, όσο για σένα πίστευε, πίστευε κι όλο και κάτι καλό θα συμβεί. Για τη φεράρι πάντως μη δίνεις κι όρκο…
Διάβασε επίσης:
