Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια για 7 και 8 Μαρτίου

aπό τον Γιάννη Ριζόπουλο

Και ενώ η Αφροδίτη βαδίζει ολοταχώς προς το λαμπρό ραντεβού της με το Δία, που όλοι μπορούμε να θαυμάσουμε στον ουρανό, ο Κρόνος προσπαθεί να μας δυσκολέψει -όσο του περνάει- την καθημερινότητά μας. Η «κρυφή» αντίθεση του πλανήτη των περιορισμών με τον Ερμή, θέτει διλήμματα και περιορισμούς, ενώ δεν θα λείψουν και οι καταστάσεις της... υπομονής, με την συγκεκριμένη αρετή να εκλαμβάνεται συχνά ως αδυναμία.

Έτσι λοιπόν, η Τετάρτη (περισσότερο) αλλά και η Πέμπτη κρίνονται ως επικοινωνιακά δύσκολες ημέρες, με την υποσημείωση βέβαια ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι όποιες «εμπλοκές» θα οδηγήσουν τελικά σε αναγκαίες αποφάσεις που θα βάζουν τα πράγματα στην θέση τους. Από αυτήν την άποψη, όσες ή όσοι έχουν άριστες σχέσεις με τις Κρόνιες αρετές (προνοητικότητα, τυπικότητα, αίσθηση καθήκοντος) ενδέχεται να βγουν δικαιωμένοι ή ακόμη και να αποκτήσουν ένα σαφές προβάδισμα έναντι των υπόλοιπων που δεν κατέχουν από Κρόνο. Ακόμη, η περίοδος συστήνεται για εργασίες καταχώρησης ή ταξινόμησης, αξιολογήσεις και λεπτοδουλειές που απαιτούν χρόνο και κόπο.

Τα τέσσερα παρορμητικά ζώδια (Κριοί, Καρκίνοι, Ζυγοί και Αιγόκεροι) καλούνται πρώτα να διαχειριστούν τα εμπόδια των ημερών, με τους τελευταίους να έχουν λόγω ιδιοσυγκρασίας το σαφές πλεονέκτημα.

Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος...

Μια ημέρα από τη ζωή του Ερμή... Ντενίσοβιτς.

«Επιτέλους νοιώθω στο πετσί μου τη γλυκύτητα των παραγγελμάτων του αφέντη-Προο...σχή! Τη γοητεία του να προσκυνώ και να κρέμομαι από τα χείλη του εξουσιαστή-Επ! Γιατί κουνήθηκες; Πέντε μέρες φυλακή... Και τη μαγεία της συμμετοχής σε μια κοινή προσπάθεια για το καλό του ενός-Απολύεσαι...

Έχω ήδη αποφασίσει -ας έκανα κι αλλιώς- να στρατευθώ σε μια σοβαρή και έξοχα οργανωμένη προσπάθεια ανασυγκρότησης και παραγωγής συγκεκριμένου έργου. Και τα προβλήματα καλά κρατούν-δόξα τω Θεώ... Γνωρίζω βέβαια, ότι σε όποιον τομέα και αν εργάζομαι, οι λεπτομέρειες είναι αυτές, που κάνουν τη διαφορά. Είμαι υπάλληλος ή στέλεχος σε μια επιχείρηση; Καταγράφω με προσοχή όλα τα δεδομένα έτσι ώστε ο εργοδότης ή όσοι εποφθαλμιούν τη θέση μου να μπορούν εύκολα και γρήγορα, να τα χρησιμοποιήσουν προς όφελος τους. Έχω δική μου δουλειά; Τρώω ατελείωτες ώρες στις ουρές των υπηρεσιών την ίδια ώρα, που οι θλιβεροί ανταγωνιστές μου πατάνε επί πτωμάτων και κερδίζουν. Όλα πρέπει να γίνουν νόμιμα και τυπικά. Τάξις και ηθική... Και η ζωή -ω ναι- με ανταμείβει πλουσιοπάροχα. Μετά την ανελέητη αυτοκριτική και την αυτομαστίγωση, η εκλεκτή πελατεία μου μεγαλώνει. Ο Κρόνος φέρνει κοντά μου δογματικούς ξεροκέφαλους, τυπολάτρες και μια στρατιά από βετεράνους των ΚΑΠΗ, που ο ένας δεν ακούει, η άλλη δεν βλέπει κλπ, έτσι ώστε να εμπεδώσω το ρητό πως «ο χρόνος είναι χρήμα». Χαμένο εννοείται...»

Την Πέμπτη ντάλα μεσημέρι γίνεται και η Πανσέληνος του Μαρτίου, για την οποία τόσα ενδιαφέροντα έχουν ήδη γράψει οι εκλεκτοί συνεργάτες του site.

Τα Φώτα αντικριστά στον άξονα Ιχθύων-Παρθένου κι εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω ως βέρος Ιχθυολάτρης, είναι η μαρτυρία -από το μέλλον- ενός επίδοξου work-alcoholic, με την υποσημείωση πως, αν τα βρείτε τα σκούρα με αυτήν την Πανσέληνο, δεν έχετε παρά να ...το κόψετε στον ύπνο!

Εργασία και χαρά

«Τέρμα τα ηλιοβασιλέματα και οι ρομαντισμοί. Τέρμα οι σάχλες! Ξέρω πως για να πετύχω πρέπει να δουλέψω. Και ω του θαύματος, ορατές και αόρατες δυνάμεις με ενισχύουν, φορτώνοντας μου όλες τις δουλειές. Ανταποκρίνομαι λοιπόν με προθυμία, υλοποιώντας το μοντέλο του «όλα σε ένα». Γίνομαι, διαδοχικά ή ταυτόχρονα, σερβιτόρος, νοσοκόμα, χειρουργός, θηριοδαμαστής, μπετατζής, αχθοφόρος, κοπτοραπτού, υδραυλικός, ηλεκτρολόγος και πολεμικός ανταποκριτής. Χάνω τον ελεύθερο χρόνο και τον ύπνο μου -τέρμα και τα πάρτι. Αντλώ θάρρος με τη σκέψη ότι, αν όλα περνούν από τα χέρια μου, θα γίνουν τέλεια. Ότι κάποτε η φούρια θα περάσει και οι κόποι μου θα αναγνωριστούν. Και ναι! Όταν τελειώνει μια δουλειά ξεφυτρώνουν άλλες δέκα. Επιστρατεύω βιταμίνες, βιάγκρα, τζιν σενγκ, τσουκνίδες και ανθοϊάματα, όλα τροφή στον Θεό της εργασίας και της προσφοράς. Μέχρι να βγει το 48ωρο, έχω γίνει εκατό κομμάτια και το σώμα μου διαμαρτύρεται. Τη μια διαδηλώνει το κεφάλι, την άλλη ο αυχένας -να ‘σου και τα ψυχοσωματικά- ενώ η μέση κηρύσσει επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας. Μόνο τα παχάκια παραμένουν αμετακίνητα, για να μου θυμίζουν τον παλιό καλό μου εαυτό. Και αλίμονο, την ίδια στιγμή ακριβώς δίπλα μου ένας τύπος -τεμπέλαρος με άσπρη κελεμπία- μουρμουράει συνέχεια «ωμ» και κάνει το ένα μαγικό πίσω από το άλλο. Ψάρια, ψωμιά και ουρί του Παραδείσου πολλαπλασιάζονται σαν τα κουνέλια, καταστρατηγώντας κάθε καπιταλιστικό αξίωμα. Άκου, «έχει ο Θεός»... Και τι θα απογίνω εγώ ο δυστυχής εργαζόμενος; Στο τέλος αποκαμωμένος σηκώνω λευκό πανό «Όχι άλλο κάρβουνο» και βουρ για την παραλία. Να δω ροζ μαβί και πορτοκαλί, να δω την Αφροδίτη με το Δία κι ας χάσω το πριμ παραγωγικότητας του ενός ευρώ...»!