Transpersonal Astrology – Το Aτομικό Eπίπεδο
από το Β. Παπαδολιά
Ήδη από την προηγούμενη δημοσίευση μας, φάνηκε η πορεία που θα ακολουθούσαμε στο επόμενο «επεισόδιο» της σειράς των άρθρων για την Transpersonal Astrology. Έχοντας ξεπεράσει τα προβλήματα επιβίωσης και έχοντας συλλέξει τους πόρους για την ανάπτυξη του ανθρώπινου είδους, η ανθρώπινη συνείδηση έφτασε κάποια στιγμή να αισθανθεί αρκετά ασφαλής σε φυσικό και συναισθηματικό επίπεδο, ώστε όπως λέει και η πυραμίδα του Maslow να θελήσει να αγγίξει και το στόχο της Αυτοπραγμάτωσης.
Ποιος είμαι Εγώ λοιπόν; Ποιος είμαι σε σχέση με τους άλλους; Με την οικογένεια μου; Με την πατρίδα που με γέννησε, με τον κόσμο που ζω και μεγαλώνω, με την εποχή που διανύουμε; Πώς τοποθετούμαι Εγώ σε σχέση με τους άλλους; Είναι ίσως περίεργο που η Αυτοσυνείδηση ακολουθεί ως στάδιο την ένταξη σε ομάδα, ωστόσο, αυτός είναι ο τρόπος που αναπτύσσεται η Συνείδηση όπως μας λέει κι η Ψυχολογία. Πρώτα αναγνωρίζει το μωρό τα πρόσωπα των δικών του και μετά αρχίζει και συνειδητοποιεί ότι τα πρόσωπα αυτά είναι διακριτά από τον εαυτό του. Συνεπώς η Ταύτιση προηγείται ως διαδικασία και η Απόσπαση έπεται.
Στο επίπεδο του πολιτιστικού πλαισίου η σημερινή κοινωνία αρχίζει να κινείται προς την κατεύθυνση της αναγνώρισης της Ατομικής Ταυτότητας. Το άτομο, όσο κι αν φαίνεται ότι η κοινωνία είναι παγκοσμιοποιημένη και καταλυτική, αποκτά όλο και περισσότερο επίδραση στα παγκόσμια πράγματα. Το βλέπουμε ανάγλυφα στις ατομικές ενέργειες ανθρώπων που έχουν τη δύναμη να γκρεμίσουν το παγκόσμιο σύστημα. Ο ιδρυτής των Wikileaks ξετινάζει το FBI και τη CIA με τις αποκαλύψεις του, ο Τάδε χάκερ ρίχνει το σύστημα της NASA, ο τάδε ανώνυμος τηλεθεατής ή blogger βγαίνει στο γυαλί της Τηλεόρασης ή στο Internet και κάνει μία αποκάλυψη που γκρεμίζει κυβερνήσεις. Αν και παγκοσμιοποιημένη, η σημερινή εποχή ποτέ δεν έδωσε περισσότερα εργαλεία στο άτομο και δύναμη να γκρεμίσει ολόκληρο το σύστημα.
Στο Ατομικό Επίπεδο ωστόσο η ζωή δεν είναι απλή ούτε εύκολη. Ξεφεύγοντας από τον άξονα 4ου/10ου η ζωή μας δεν έχει πλέον ασφάλειες. Δεν υπάρχει σιγουριά, ούτε γαλήνη. Κινούμενοι στον άξονα 5ου /11ου κάνουμε οικογένεια τους φίλους και ξεχνάμε τους δεσμούς αίματος για χάρη των πνευματικών. Αντλούμε ασφάλεια από την ίδια τη δημιουργικότητα μας και ξέρουμε ότι μόνο στα δικά μας πόδια μπορούμε να στηριζόμαστε πλέον για να προχωρήσουμε (άντε και των φίλων μας). Η προσωπική δύναμη και αυτοέκφραση γίνεται το ζητούμενο, όπως εκφράζεται μέσα από την προσωπική δημιουργία. Οι οικογενειακοί και επαγγελματικοί δεσμοί γίνονται εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν κι όχι Θεσμοί που προσφέρουν προστασία και Καταξίωση.
Είναι μία ζωή δύσκολη για τους περισσότερους, που απαιτεί Κότσια, που οι περισσότεροι δεν έχουμε. Συχνά οι άνθρωποι αυτοί χαρακτηρίζονται από μας τους υπόλοιπους Καιροσκόποι, Τυχοδιώκτες, Αναρχικοί. Δεν έχουμε σκοπό να εξωραΐσουμε βέβαια την Παρανομία, αλλά συχνά πολλοί από αυτούς γίνονται παράνομοι, επειδή απλά το Σύστημα δεν επιτρέπει να λειτουργήσουν αλλιώς. Όπως και στην αρχαία Εποχή μία αδυσώπητη σύγκρουση υπάρχει ανάμεσα στους Ανθρώπους που έχουν περάσει στο Ατομικό Επίπεδο (αυτή τη στιγμή δεν είναι η πλειοψηφία, ίσως να είναι το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού με μεγαλύτερα ποσοστά στη Δύση) και αυτούς που μένουν ακόμη στην Ασφάλεια της Συλλογικότητας.
Η σύγκρουση έχει πολλά πρόσωπα, από τα οποία αυτά που περιγράψαμε είναι μόνο τα φανερά. Πιο ύπουλη είναι η εκδίκηση του Συλλογικού Επιπέδου όταν καταφέρνει να «ενσωματώνει» επαναστατικές κατακτήσεις. Είναι η μέθοδος της αλλοτρίωσης που διαφθείρει την πρωτοτυπία και την καινοτομία. Κάτι που εμφανίζεται ως καινούριο υιοθετείται αμέσως, γίνεται Mainstream και Κανόνας. Τα δικαιώματα των Μειονοτήτων χάνουν το Πνεύμα τους με το που γίνονται Νόμοι, γινόμενοι έτσι καταπιεστές πλέον της Πλειοψηφίας. Τα δικαιώματα των αδύναμων ομάδων (γυναίκες, παιδιά, ανάπηροι, ψυχολογικά ασθενείς) γίνονται Φόβητρο για όσους θέλουν να είναι Politically Correct και έτσι χάνουν την ουσία τους και γίνονται Διατάξεις και Άρθρα της Νομοθεσίας.
Οτιδήποτε ενσωματώνεται στον άξονα Σελήνης / Κρόνου γίνεται Γράμμα και χάνει το Πνεύμα. Αυτή είναι η χειρότερη εκδίκηση του Παλιού Συστήματος που «κλέβει» από την ίδια τη Δημιουργικότητα των ανθρώπων και τους χρησιμοποιεί για να διαιωνίζεται.
Ο Ήλιος στο Συλλογικό Επίπεδο
Κάτι που δεν είπαμε μελετώντας το Συλλογικό Επίπεδο είναι ο Ήλιος ως Ταυτότητα μας «αποδίδεται» από τους άλλους. Δεν είναι ο πραγματικός Ήλιος μας δηλαδή, ο πραγματικός Εαυτός μας. Το έχουμε ξαναπεί σε άλλη αρθρογραφία ότι ο Ήλιος μας είναι ζητούμενο στην εποχή μας κι όχι δεδομένο. Ο Ήλιος που μας «αποδίδεται» στο Συλλογικό Επίπεδο παίρνει διάφορα ονόματα με το Rudhyar να αναφέρεται στη διαφορά του Προσώπου (Person) από το Άτομο (Individual). Το πρόσωπο είναι μία Μάσκα που μας αποδίδουν με διάφορους τρόπους, μεταξύ των οποίων το ίδιο το βαφτιστικό μας Όνομα. Έχουμε σκεφτεί άραγε ποτέ ότι το Όνομα μας δεν έχει επιλεγεί από μας; Ότι κάθε φορά που κάποιος το προφέρει προβάλλει επάνω μας όλες τις σκέψεις που έχει στο συνειδητό και το υποσυνείδητο του για αυτό το όνομα; Ακόμη και παροιμίες έχουν βγει για τους Γιάννηδες, ενώ οι Δημήτρηδες θεωρούνται γενικώς «καλά παιδιά».
Εκτός από το όνομα όμως υπάρχουν κι άλλες ταμπέλες. Οι ζωδιακές με τις μηνιαίες προβλέψεις που εμείς οι ίδιοι κάνουμε είναι ίσως κι αυτές άλλο ένα είδος ταμπέλας. Ζούμε πίσω από ταμπέλες και ζητάμε από τους Αστρολόγους να μας πουν «ποιοι είμαστε».
Ο Ήλιος στο Συλλογικό Επίπεδο λοιπόν ΔΕΝ είναι ο πραγματικός εαυτός μας. Είναι μία μάσκα που μας έχουν αποδώσει με σκοπό να μας «δώσουν» μία ατομική ταυτότητα. Που δεν είναι η πραγματική μας όμως, γιατί δεν την έχουμε επιλέξει εμείς. Τη φοράμε σα ρούχο, για να μη δυσαρεστήσουμε τους άλλους και την παίζουμε σαν ρόλο. Ας δούμε όμως πώς αναδύεται στους χάρτες η σύγκρουση Συλλογικού και Ατομικού Επιπέδου.
Παραδείγματα
Ίσως ένα από τα πιο τραγικά παραδείγματα αυτής της αδυσώπητης σύγκρουσης είναι η περίπτωση της Λαίδης Νταϊάνα. Στο γενέθλιο χάρτη της Λαίδης αποκαλύπτονται ανάγλυφα οι δύο θεωρήσεις, του Συλλογικού και του Ατομικού Επιπέδου.
Πριγκήπισσα Νταϊάνα
Γέννηση: 1 Ιουλίου 1961, 7:45 μμ, Σάντριγκαμ, Αγγλία (2)
Κοιτάζοντας το χάρτη της Νταϊάνα βλέπουμε ένα Ήλιο στον Καρκίνο. Είναι η απόδοση του προσωπείου της Μάνας (της καλής μάνας που φροντίζει τα παιδιά της όπως την ήθελε το σύστημα). Ένας ρόλος που τον έπαιξε η Νταϊάνα γι’ αρκετό καιρό. Και τον έπαιξε και για τα παιδιά του υπόλοιπου κόσμου. Κάνοντας την Καλή Νεράιδα.
Παράλληλα στο χάρτη υπάρχει κι ένας ισχυρός Κρόνος. Στον Αιγόκερω. Στην ακμή του 2ου οίκου. Που δηλώνει ότι για να βρει την οικονομική ασφάλεια μπορεί να επιδίωξε να μπει στο σύστημα και να μείνει εκεί. Η Σελήνη βοήθησε στη διεξαγωγή ενός λευκού γάμου. Είμαι μαζί με έναν άντρα που δε χρειάζεται να κοιμάμαι. Δεν τον αγαπώ. Σε ένα σπίτι που είμαστε μαζί και χώρια. Και με βολεύει γιατί νιώθω ασφάλεια στα άλλα ζητήματα που προσφέρει ο Κρόνος.
Η Σελήνη της στον Υδροχόο της δίνει το δεύτερο δρόμο της αρμονικής συνύπαρξης που είναι μέσω της συναισθηματικής αποστασιοποίησης. Η Νταϊάνα βλέπει και δε μιλά. Δείχνει να ανέχεται αλλά στην πραγματικότητα μένει μακριά αποκομμένη συναισθηματικά από το περιβάλλον της.
Ο ίδιος χάρτης όμως όταν ο άνθρωπος επικεντρωθεί στο Ατομικό Επίπεδο διαβάζεται αλλιώς. Μετά την υπαρξιακή της κρίση, η Νταϊάνα γίνεται πραγματική Καρκίνος, Σελήνη, γυναίκα, Εκάτη, Κυβέλη. Βγάζει το δηλητήριο της ερωτικά ανικανοποίητης γυναίκας στα μέσα ενημέρωσης. Παρατάει άντρα και παιδιά, δημιουργεί τη δική της Εστία και αναζητά την ερωτική ικανοποίηση της φύσης της στο νεαρό άντρα. Δεν είναι πλέον η καλή μαμά, αλλά η γυναίκα που ακούει τη φύση και τις ορμόνες της (το ζώδιο του Καρκίνου προορίζεται μεταξύ άλλων στο να «μάθει» η γυναίκα την ορμονική φύση της και πώς αυτή επηρεάζει τη συναισθηματική της διάθεση).
Στην πορεία της ατομικοποίησης της κάποιοι από τους λεγόμενους κακεργέτες στο συλλογικό επίπεδο όπως ο Άρης, γίνονται ξαφνικά σύμμαχοι. Όσο ήταν ενταγμένη στο σύστημα και δε μιλούσε (Σελήνη στον Υδροχόο) ο Άρης σε σύνοδο με τον Πλούτωνα στον 9ο συμβόλιζε τα δηλητηριώδη σχόλια των Μέσων ή των Αριστοκρατών στα Σαλόνια, που την πλήγωναν. Όταν επικεντρώθηκε στον Ήλιο της όμως λειτούργησε το εξάγωνο του Άρη, στηρίζοντας τις επιλογές της μέσω διαρροών που η ίδια προκάλεσε και χρησιμοποιώντας τα μέσα προς όφελος της. Τότε «ποδοπάτησε» η ίδια τη Σελήνη, αφήνοντας πίσω της το αδιάφορο και μη υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον.
Κατά το Rudhyar στο Ατομικό Επίπεδο αρχίζουμε επίσης για πρώτη φορά να αντλούμε «Υποδείγματα-Πρότυπα» από τους Εξωκρόνιους. Οι περισσότεροι από μας που ασχολούμαστε με τη Μεταφυσική ή τον Εσωτερισμό ή την Αστρολογία δεν έχουμε καμία απολύτως ιδιαίτερη ψυχική δύναμη. Δεν είμαστε σε τίποτα διαφορετικοί από τους άλλους, παρά μόνο από το γεγονός ότι θέλουμε με κάποιον τρόπο να διαφοροποιηθούμε. Κατά το Rudhyar αυτή η διαφοροποίηση περνάει από το δρόμο των εξωκρόνιων. Άλλος με την Επανάσταση, άλλος με τη Θρησκεία ή το Ρέικι (ή τα Ναρκωτικά) άλλος με την Παραβατικότητα ή ασκώντας Σεξουαλική Επίδραση στους Άλλους, όλοι δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να προσπαθούμε να δυναμώσουμε τον Ήλιο μας, να συλλέξουμε προσωπική δύναμη. Για να ξεφύγουμε από τα «δεσμά» της ισοπεδωτικής ομοιομορφίας της εποχής μας.
Στην περίπτωση της Νταϊάνα το πρότυπο ήρθε από τον Ποσειδώνα. Όσο ήταν επικεντρωμένη στο Συλλογικό Επίπεδο, αδυνατούσε να τον χρησιμοποιήσει. Τη χρησιμοποιούσαν άλλοι σαν αντικείμενο πρότυπο για να κάνουν τη δουλειά τους. Όταν επικεντρώθηκε Ατομικά όμως χρησιμοποίησε τον Ποσειδώνα για να «μαγέψει» τον κόσμο και να μειώσει τις αντιδράσεις για τις ενέργειες της. Χρησιμοποίησε κι εδώ το σύστημα προς όφελος της, για να απαγκιστρωθεί από τα «δεσμά» του και να νιώσει ελεύθερη. Άντλησε προσωπική δύναμη από την επίδραση που είχε στον κόσμο για να ξεφύγει (το Μεσουράνημα έχουμε ξαναγράψει σε άλλο άρθρο ότι μπορεί να έχει κι αυτό δύο όψεις, την επιβολή του γονικού προτύπου στην αρχή, αλλά αργότερα και την έξοδο κινδύνου για να ξεφύγουμε από τις ατέλειωτες επαναλήψεις λαθών και μοτίβων στη ζωή μας).
Η Νταϊάνα όμως δεν είναι το μόνο παράδειγμα «Μεταμόρφωσης» (έτσι ονομάζει ο Rudhyar την μετάβαση από το Συλλογικό Επίπεδο στο Ατομικό). Κι ο ίδιος ο Κάρολος, αν και με μεγάλη καθυστέρηση πέρασε από μία τέτοια φάση ζωής. Κι ακόμη παλεύει να στηριχτεί στον Εαυτό του.
Πρίγκιπας Κάρολος
Γέννηση: 14 Νοεμβρίου1948, 21:14, Λονδίνο, Αγγλία (1)
Με τη Σελήνη κυρίαρχη στο χάρτη του στο Μεσουράνημα η βασιλική οικογένεια έχει πολύ ισχυρή επίδραση ως «σύστημα» πάνω στην ατομικότητα του. Η μητέρα βασίλισσα που κυβερνά τα πάντα είναι ο ένας τρόπος που έχει να λύνει τα θέματα του. Ο άλλος τρόπος είναι ο Κρόνος του στην Παρθένο. Ο θεσμικός ρόλος του ακολούθου στον οποίο έχει υπάρξει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι ο άνθρωπος που προβάλλεται θεσμικά όπως η Νταϊάνα, αλλά εκείνος που έχει θεσμικά ένα δευτερεύοντα ρόλο πάντα πίσω από τους πρωταγωνιστές.
Ο χαρακτήρας που είχε αποδώσει το περιβάλλον στον Κάρολο ήταν ένας Ήλιος στο Σκορπιό. Ο άνθρωπος που δε μιλούσε, δε φαινόταν, δεν υπήρχε. Έκανε αρκετές γκάφες (σύνοδος με το Χείρωνα), που εξέθεταν την οικογένεια (χιαστί με τη Σελήνη) και μέσα από αυτές κυρίως διαγραφόταν το προσωπικό του προφίλ.
Στην πορεία ωστόσο ο Κάρολος χρησιμοποίησε τη δύναμη του Ήλιου για ατομικοποιηθεί διαφορετικά. Ερωτεύτηκε την Καμίλα (Ήλιος στην ακμή του 5ου) και κράτησε μυστική τη σχέση του από τους πάντες (Ήλιος στο Σκορπιό) διατηρώντας έτσι ένα μέρος της ζωής του μόνο για τον εαυτό του. Στην πορεία αυτή αγνόησε τη μητέρα του προκαλώντας της κάποια δυσαρέσκεια χωρίς όμως να συγκρουστεί ευθέως μαζί της (χιαστί με τη Σελήνη), ενώ χρησιμοποίησε και τη δύναμη του Ουρανού στον Καρκίνο, ανατρέποντας το συλλογικό πρότυπο (σύνοδος με ακμή 12ου) του καλού οικογενειάρχη. Ο Άρης στον 5ο από κακεργέτης μετατράπηκε σε διέξοδος διαφυγής για την προσωπική του έκφραση μέσω του έρωτα.
Οι ίδιες όψεις, οι ίδιες θέσεις. Το μόνο που αλλάζει είναι η επικέντρωση. Και ανάλογα με το πλαίσιο αναφοράς που χρησιμοποιούμε κάποιοι πλανήτες από κακεργέτες γίνονται υποστηρικτικοί. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της ανάλυσης στο στάδιο της «Μεταμόρφωσης». Περισσότερα θα πούμε όμως σε επόμενο άρθρο, όπου θα μείνουμε στο Ατομικό Επίπεδο και στη «Μεταμόρφωση» για να δούμε πώς αλλάζουν οι σημασίες των Πλανητών.
