Οι καρμικές επιταγές του Κρόνου
Aπό τον Urania Lab
Η πεμπτουσία του Κρόνου είναι η συναίσθηση της παγκόσμιας ευθύνης που βασίζεται στην κατανόηση του παγκόσμιου νόμου. Είναι η προθυμία να αποδεχόμαστε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή σαν το μοιραίο αποτέλεσμα των περασμένων μας πράξεων, λόγων και σκέψεων. Και είναι η επιθυμία να συνεργαστούμε με τον νόμο της ευπρέπειας και να δουλέψουμε με σκοπό την διαγραφή των καρμικών μας χρεών. Ο Κρόνος μας διδάσκει να φεύγουμε μακριά από
τα φατριαστικά ήθη και τις τυποποιήσεις που μας μεταφέρονται από την κουλτούρα μας και να ξεπεράσουμε τις αναστολές και τις ανησυχίες που απορρέουν από την υπερβολική απορρόφηση του εαυτού μας από το υπάρχον καθεστώς. Η έσχατη λειτουργία αυτού του πλανήτη είναι να μας βοηθήσει να θέσουμε κατά μέρος τυχόν παρορμήσεις για υλικούς σκοπούς και να αντικαταστήσουμε τους υλικούς αυτούς σκοπούς με σκοπούς πνευματικής φύσεως.
Το γενικό κάρμα του Κρόνου αποτελείται από τη συνάντηση με το προϊόν μιας μορφής προηγούμενης ζωής το οποίο στην θετική του πλευρά έχει συντεθεί από:
- την προθυμία να επωμιστούμε τις ευθύνες μας στη ζωή και να
εμμένουμε στην αντιμετώπιση των δυσκολιών,
- την ικανότητα να παραμένουμε πιστοί στις προσωπικές μας
πεποιθήσεις αδιαφορώντας για τις κοινωνικές πιέσεις ή
συμβατικότητες.
Στην περίπτωση μιας θετικής μορφής προηγούμενης ζωής το αποτέλεσμα της εμμονής και της προσοχής στο καθήκον θα είναι η σταθερότητα στον τρόπο ζωής και η ικανότητα να κερδίζουμε τον φυσικό σεβασμό των άλλων και να φαινόμαστε αντάξιοι της θέσης ευθύνης μας. Όπου θα έχουμε αντισταθεί στις κοινωνικές πιέσεις και θα έχουμε μείνει απλά πιστοί στους εαυτούς μας, θα κατέχουμε αρετές αυτοσυγκράτησης, αυτοδυναμίας και αυτάρκειας έτσι ώστε να μπορούμε να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας χωρίς να εξαρτόμαστε από τους άλλους για ολοκλήρωση και ευτυχία. Θα είναι πιθανόν να είμαστε προικισμένοι με καλή συγκέντρωση και την ικανότητα για συνεχή προσπάθεια, που θα έχουν σαν αποτέλεσμα τη συγκεκριμένη βίωση των σκοπών μας.
Αντίστοιχα το κάρμα του Κρόνου στην αρνητική του πλευρά έχει συντεθεί από:
- την τεμπελιά, την άρνηση να κάνουμε κάθε προσπάθεια και την τάση να επιτρέπουμε στους άλλους να κάνουν πράγματα στη θέση μας, την ανεπαρκή ανάληψη των ευθυνών μας στην κοινωνία,
- την υπερβολική ανάγκη κοινωνικής αποδοχής, τον υπερβολικό τονισμό της κοινωνικής θέσης και του καθωσπρεπισμού,
- την τάση να επιβάλλουμε τα δικά μας μέτρα και σταθμά σε
εκείνους που βρίσκονται υπό την επίβλεψή μας.
Στην περίπτωση μιας αρνητικής μορφής προηγούμενης ζωής, όπου η στάση μας απέναντι στην ευθύνη έχει χάσει την ισορροπία της:
- Η προηγούμενη αδράνεια μπορεί να κάνει τώρα την εμφάνισή της σαν κάποια μορφή έλλειψης, μια και μόνο όταν χάσουμε κάποιο είδος καταλαβαίνουμε την αξία του. Όπου στο παρελθόν είχαμε παραβλέψει το μερίδιο των ευθυνών μας στην κοινωνία μπορεί να βρεθούμε τώρα αντιμέτωποι με ματαιώσεις σχεδίων και οπισθοδρομήσεις εξαιτίας της έλλειψης βοήθειας από τους άλλους.
Το προϊόν του υπερτονισμού της συμβατικότητας, του καθωσπρεπισμού ή της κοινωνικής θέσεως μπορεί να γίνεται αισθητό
σαν:
- έλλειψη αυτοπεποίθησης που βασίζεται στην αναμονή της αποτυχίας και στο φόβο του ότι και να προσπαθήσουμε σε κάθε
περίπτωση δεν θα επιτύχουμε, - ακραία ευσυνειδησία, που οδηγεί σε δυσκολίες στην αυθόρμητη έκφραση των κινήτρων,
- μια τάση να υποφέρουμε από ανησυχία και να παρουσιάζουμε σωματικά συμπτώματα όπως αλλεργίες, έλκη, κ.α. σαν απάντηση στις προκλήσεις προς την υπόληψή μας,
- μια τάση να γίνουμε "αλκοολικοί" με την δουλειά με την οποία εξωθούμε τους εαυτούς μας χωρίς έλεος, με την πιθανότητα
εξάντλησης και κατάρρευσης.
Η γενική πρόκληση του Κρόνου είναι να ανυψώσουμε - και να πνευματοποιήσουμε - ολόκληρη την ιδέα μας για την ευθύνη.
Ας θέσουμε στους εαυτούς μας τρεις ερωτήσεις που αφορούν την προσέγγισή μας στην ευθύνη:
1) Είμαστε πρόθυμοι να αναλάβουμε την υποχρέωση τού να αναλάβουμε το μερίδιό μας σε μία κοινή προσπάθεια;
2) Ανησυχούμε υπερβολικά με την ιδέα του καθήκοντος και του επιτεύγματος σε βαθμό που δημιουργούμε αναστολές ή στρες στους εαυτούς μας;
3) Έχουμε συλλάβει το υπέρτατο νόημα του Κρόνου με την αποδοχή της πνευματικής ευθύνης για τους εαυτούς μας και για το πεπρωμένο μας τόσο του παρόντος όσο και του μέλλοντος; Όταν αρχίσουμε να δουλεύουμε σε αυτό το επίπεδο αυτόματα ελαττώνουμε τα προβλήματα που συσχετίζονται με τα σημεία (1) και (2).
