Εδώ και δεκαετίες, ακούω και διαβάζω πως ο πλανήτης της Αστρολογίας είναι ο Ουρανός. Αυτό διδάχτηκα και μάλιστα ως astro-rookie καμάρωνα που από μια ιδιοτροπία της φύσης ήμουν κι εγώ ανάμεσα στους «εκλεκτούς». Βέβαια, τα χρόνια πέρασαν και σήμερα πια είμαι σε θέση να γνωρίζω πως η συγκεκριμένη πεποίθηση είναι μια ακόμη από τις σχεδόν αξιωματικές αστρολογικές παραδοχές που έρχεται σε ...πλήρη διάσταση με την πραγματικότητα. Και εννοώ την πραγματικότητα των ωροσκοπίων και όχι αυτή που μπορεί να έχει ο καθένας μας στο κεφάλι του.
Οι γωνιακές θέσεις του Ποσειδώνα είναι αυτές που πιέζουν άμεσα κάποιον να ασχοληθεί στα σοβαρά με την Αστρολογία, ανεξάρτητα αν ο πλανήτης έχει και άλλες εφαρμογές και κατ' επέκταση η σχέση του με την Αστρολογία δεν είναι σε καμία περίπτωση αποκλειστική.
Ο Ουρανός έχει αμεσότερη σχέση με την Αστρολογία ως κοινωνική επιστήμη, σε πλήρη εναρμόνιση με την Ψυχολογία και την Κοινωνιολογία.
Μέχρι όμως (αν ποτέ...) γίνει επιστήμη, η Αστρολογία, είναι πιο θεμιτό να οριστεί κυρίως σαν Τέχνη, αφού τελικά χαρακτηρίζεται από βασικές «Ποσειδώνιες» αρχές.
Αντιπαρέρχομαι τις δεισιδαιμονίες και το ...χάος των αυθαιρεσιών που χαρακτηρίζουν την Αστρολογία και μένω στην δημιουργική ουσία.
Την «ανυπακοή» δηλαδή στο γνωστό προαπαιτούμενο της ακολουθίας μεταξύ πειράματος και αποτελέσματος. Στην Αστρολογία κάθε «πείραμα» ακόμη και όταν γίνεται κάτω από ίδιες συνθήκες, μπορεί να δώσει διαφορετικό αποτέλεσμα.
Κι αυτό βέβαια συμβαίνει-και θα συμβαίνει πάντα-επειδή παρεμβαίνει η ψυχική ενέργεια η ακόμη και η βούληση του υποκειμένου. Γι αυτό εξ άλλου οι κοσμικές επιρροές σε συλλογικό επίπεδο είναι πολύ πιο «καθαρές» και συνήθως λειτουργούν σε χαμηλότερες (πιο πρωτόγονες, δηλαδή) οκτάβες. Για τη μάζα ο Άρης εξακολουθεί να είναι συνυφασμένος με τον «νόμο της ζούγκλας», για το άτομο όμως οι εναλλακτικές είναι πάρα πολλές.
Επιπλέον, ένα ακόμη μεγαλύτερο «αγκάθι» για μια «επιστημονική» Αστρολογία είναι η έμπρακτη χρήση των αναλογιών. Δύο μεγέθη-γεγονότα ή καταστάσεις μπορούν να παρουσιάζουν αναλογίες και να έχουν μια κοινή καταγωγή, αόρατη ή ακατανόητη από έναν «λογικό» νου, συνηθισμένο στους περιορισμούς της «επιστημονικότητας». Για παράδειγμα, στην Αστρολογία, η πίστη, η απάτη, οι «ουσίες», τα αέρια, η τέχνη, οι πλημμύρες, οι επιδημίες αλλά και οι θεραπείες έχουν ως κοινό παρονομαστή τους τον Ποσειδώνα. Και σε κάθε περίπτωση η Ποσειδώνια ενέργεια δύναται να εκδηλωθεί με διαφορετικό τρόπο. Σε ένα υποθετικό «επιστημονικό» πείραμα δηλαδή με αντικείμενο τον Ποσειδώνα, ο παρατηρητής ανάλογα με την βούληση ή το ενεργειακό ποιόν του διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα που μπορεί να είναι από ένα μπουκαλάκι με μεθυστικό άρωμα ή έναν πίνακα ζωγραφικής, μέχρι ένα ...φυλαχτό!
Επίσης, η αστρολογική διάγνωση γίνεται συχνά με διαισθητικά κριτήρια αλλά ακόμη και σε μια λογική βάση έχει τελικά μεγαλύτερη σημασία αυτό που θα αφαιρέσεις από το πλήθος των ενδείξεων.
Και η αφαιρετική λειτουργία, το να σκιαγραφήσεις δηλαδή ένα ανθρωπάκι με τρεις γραμμές, χωρίς να το σχεδιάσεις λεπτομερώς, είναι μια κλασσική Ποσειδώνια αρετή.
Σε κάθε περίπτωση, όταν καλούμαστε να αποδώσουμε σε σύμβολα κάποιο περιεχόμενο, απευθυνόμαστε ουσιαστικά στον Ποσειδώνα η τον Πλούτωνα.
Αλλά η ικανότητα να κινείσαι σε μια συμβολική πραγματικότητα και να πιστεύεις σε αυτήν είναι 100% Ποσειδώνια.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν θεωρώ την συμβολή των υπόλοιπων αργών πλανητών αμελητέα, ίσα-ίσα που για να «σταθεί» ο Ποσειδώνας και να πάρει συγκεκριμένη μορφή θα πρέπει να έχουν προηγηθεί ...λυσσαλέες ασκήσεις ετοιμότητας του Κρόνου και του Ουρανού, της λογικής σκέψης δηλαδή σε όλες της τις εκφάνσεις. Χωρίς αναφορές στην έλλογη πραγματικότητα, η όποια επαφή μας με τις δυνάμεις του Ασυνείδητου και την διαίσθηση είναι άνευ ουσίας, αφού δεν υπάρχει καμία συνειδητότητα και κανένα πεδίο εφαρμογών για να «κάτσουν» επάνω του.
Μάλιστα, οι ενεργές όψεις Κρόνου-Ουρανού είναι αυτές που δίνουν το κάτι παραπάνω σε μια αστρολογική οπτική.
Ουσιαστικά, η συμβολή και των τεσσάρων αργών πλανητών είναι πολύτιμη αλλά χωρίς τον Ποσειδώνα οι υπόλοιποι τρεις μάλλον δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης στην Αστρολογία.
Όσον αφορά το θέμα των «απατεώνων αστρολόγων», στους οποίους φυσικά πρέπει να προστεθεί και το πλήθος των ...αφελών πελατών, είναι επίσης μια καραμπινάτη Ποσειδώνια κατάσταση αλλά από την άλλη πλευρά καλό είναι να θυμόμαστε ότι δεν χαρακτηρίζει μόνον τους αστρολόγους.
