Με αφορμή το προηγούμενο editorial του αγαπητού Urania Lab "Αστρολόγοι και Αστρονόμοι" , η σκέψη μου στάθηκε στο σημείο της σχέσης της Αστρολογίας με την Εκκλησία και πως αυτή αντιμετωπίζεται. Και έτσι σκέφτηκα να παραθέσω την δική μου εμπειρία και άποψη γύρω από το θέμα.
Από παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου να μαγεύομαι από το μάθημα των Θρησκευτικών, να ακούω τον δάσκαλο μου να μιλά με τόσο πάθος για το έργο και την μεγάλη αγάπη του Θεού προς το μεγαλύτερο δημιούργημα του, τον άνθρωπο. Παιδί του Κατηχητικού, μεγαλωμένη σε επαρχία με έμφυτο το θρησκευτικό συναίσθημα.
Τα χρόνια πέρασαν και η ανάγκη να μελετήσω και να ερευνήσω τον εαυτό μου μεγάλωνε και μέσα από αυτή την εσωτερική ανάγκη, ξεκίνησε η ενασχόληση μου με την Αστρολογία. Ανάγκη όμως που με απομόνωνε από το κοινωνικό σύνολο, λες και ήμουν λεπρή.
Τι έχει αυτή; Α! διαβάζει Αστρολογία δεν ξέρεις; Είναι αλλοπαρμένη, αλαφροΐσκιωτη, παιδί του διάβολου..
Οι άνθρωποι ότι δεν μπορούν να καταλάβουν συνήθως του δίνουν ένα όνομα που θα διαχωρίζει την σχέση τους από τον δικό τους «καλό» εαυτό.
Και έτσι έμαθα να ζω στην «κοινωνία των παρείσακτων», που ασχολούνται με την πορεία των άστρων και το πως αυτά επηρεάζουν τις διαθέσεις και τις τάσεις που έχουμε στην ζωή μας. Ζήλευα τα άλλα παιδάκια που ήταν ενταγμένα στο κοινωνικό σύνολο και κάθε φόρα που σηκωνόμουν να πω κάτι μέσα στην τάξη, έπεφτε απόλυτη σιωπή. Αυτή, αυτή σιγοψιθύριζαν... αυτή κάνει μάγια (τι άλλο θα ακούσω!) Αυτή κοιτάζει τα άστρα και νομίζει ότι ξέρει το μέλλον.
Τώρα νομίζω πως ξέρω πως ένιωθαν οι μάγισσες που καιγόταν στην πυρά, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να αποδείξουν ότι δεν ήταν.
Η ζωή, ευτυχώς ή δυστυχώς, τα έφερε έτσι που να έπρεπε να πάρω θέση απέναντι στην θρησκεία και στα πιστεύω μου, αν και κατ’ εμέ δεν νομίζω πως υπήρχε λόγος. Το ότι διάβαζα Αστρολογία δεν έπαυε να με κάνει Χριστιανή ή ότι άλλο θρήσκευμα θα μπορούσα να έχω.
Ήταν ασύλληπτο να καταλάβω πως άλλοι άνθρωποι που λεγόταν Χριστιανοί και πίστευαν στην κατανόηση και στην αγάπη για τον συνάνθρωπο, κι ενώ ήταν πάντα συμμετέχοντες στις οποιασδήποτε λειτουργίες της Εκκλησίας, μόλις βγαίνανε από τον χώρο της, ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που πετούσαν κάτω τα σκουπίδια, μη σεβόμενοι το περιβάλλον. Ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που σκότωναν αλύπητα από πουλί μέχρι την γάτα ή τον σκύλο του γείτονα, γιατί τους ενοχλούσε. Ήταν αυτοί οι οποίοι έβριζαν και κατηγορούσαν κάθε αλλοδαπό που ζει στην χώρα μας για την κατάντια και την εγκληματικότητα που έχει αυξηθεί.
Τώρα θα μου πείτε, που κολλά όλο αυτό με την Αστρολογία;
Δεν είμαι κατάλληλη να δώσω τις απαντήσεις και ούτε με ενδιαφέρει να εστιάσω στο ποιος έχει δίκιο ή άδικο. Όχι, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Απλά, να σημειώσω ότι δεν υπάρχει λόγος για οποιαδήποτε κόντρα ανάμεσα σε εμάς -των ανθρώπων που ασχολούμαστε με τα άστρα- με την Εκκλησία. Ίσα-ίσα, κρίνοντας από τον εαυτό μου, αυτό μας βελτίωσε όλους εμάς και σαν ανθρώπους. Αναγκαστήκαμε να υποστηρίξουμε κάτι, τσεκάροντας πάντα τον εαυτό μας, αν ακολουθούσαμε πάντα την αυστηρή ηθική και θρησκευτική αντίληψη της κοινωνίας μας. Ψάξαμε τον εαυτό μας σε βάθος, είδαμε τις αδυναμίες και μπορέσαμε να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που μας κάνει διαφορετικούς.
Όχι, σε εμάς δεν θα δείτε μαντήλια, μαγικές σφαίρες, μακριά νύχια και μεγάλα καζανιά που φτιάχνουμε φίλτρα για να εξορκίσουμε το κακό μάτι. Σε μας τους «αιρετικούς» θα δείτε καθημερινούς ανθρώπους, που μας ένωσε κάτι, ένας σκοπός μεγαλύτερος από οποιαδήποτε υλική ανταμοιβή.
Η αγάπη για την προσφορά προς τον συνάνθρωπο μας της γνώσης που μαζεύαμε τόσο καιρό, δεχόμενοι ίσως πολλοί από εμάς τις οποιοσδήποτε κριτικές τις κοινωνίας. Επιφορτισμένοι με τις αποτυχίες ή τις επιτυχίες των προβλέψεων μας και των ερευνών μας -γιατί ουδείς αλάθητος- έχουμε την κριτική ματιά να σημειώσουμε τις αδυναμίες και τα προτερήματα των καταστάσεων και να δώσουμε εκεί την δική μας εμπειρία όπου κάποιος επιθυμεί και θέλει.
Δεν επιβάλλουμε, δεν καθοδηγούμε και δεν επηρεάζουμε τις μάζες για καμία θρησκευτική, πολιτική ή άλλη ιδεολογία. Στόχος μας να μιλήσουμε στις καρδιές σας, να ξυπνήσουμε τις συνειδήσεις σας για να βελτιώσετε τον εαυτό σας και να σας κάνουμε στους δύσκολους καιρούς που ζείτε να σταθείτε στα δικά σας πόδια. Εμείς δεν πολεμάμε κανέναν. Παλεύουμε με τους ίδιους τους εαυτού μας κάθε μέρα να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι. Να καταλάβουμε τους συνάνθρωπους μας κι αν μπορούμε να τους δώσουμε να αντιληφθούν πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε το μέλλον όχι ανήσυχοι, με φόβο και αδυναμία αλλά με ελπίδα και σιγουριά.
Θα κλείσω με την φράση που μου είπε κάποτε ένας μονάχος, που τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση: "Παιδί μου δεν έχει σημασία σε ποια θρησκεία πιστεύεις. Ο Θεός είναι μέσα μας. Και ο κάθε άνθρωπος πιστεύει σε αυτό που τον κάνει να νιώθει καλά ..."
