Τον τελευταίο καιρό τα μηνύματα που παίρνουμε είναι απογοητευτικά, οι στατιστικές αποδυναμώνουν το κουράγιο και τα γεγονότα συνθλίβουν την αισιοδοξία.
Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, τα καταστήματα ερειπώνουν και η αίσθηση είναι βαριά.
Το ακριβέστατο τετράγωνο Δία – Πλούτωνα στο χάρτη της Ελλάδας στις 6ο μοίρες των παρορμητικών ζωδίων (Κριός – Αιγόκερως) δέχεται την απειλή του διελαύνοντα Πλούτωνα από τις 7ο του Αιγόκερω.
Η χρηματοοικονομική κατάσταση βρίσκεται εν μέσω μιας ζυγαριάς, που δυστυχώς γέρνει επικίνδυνα προς μία μεριά, που δεν είναι η επιθυμητή.
Επιπλέον η 8μηνη παρουσία του Άρη στην Παρθένο σε τετράγωνο με τον Άρη της Ελλάδας, προκαλεί διαρκείς εντάσεις, αυξάνοντας το θυμό και την απόγνωση.
Βιώνουμε τη δυσκολότερη οικονομική κατάσταση από τον καιρό της μεταπολίτευσης τουλάχιστον, πληρώνοντας αναδρομικά και όλες τις ακατάλληλες κυβερνήσεις που εξακολουθούν να είναι ανεπαρκείς και ανυπόστατες.
Το πρόβλημα όμως υπάρχει και πέρα από τα σύνορα της χώρας μας, σε μια εποχή που όλοι καλούνται να πληρώσουν τα λάθη τους, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους.
Βολιδοσκοπούμε με το αλεξίπτωτο της ανάγκης μας, ώσπου να μπορέσουμε να καλύψουμε τη διπλανή θέση, μένοντας μετέωροι με τα κενά αέρος να μας ταλαιπωρούν ασταμάτητα.
Ο Πλούτωνας στον Αιγόκερω δείχνει σε παγκόσμιο επίπεδο το ωμό και αμείλικτο πρόσωπό του που δημιουργεί καθολική μεταμόρφωση και ο Ουρανός στην μηδενική μοίρα του Κριού τον συνοδεύει με εκρηκτικές επαναστάσεις και μεγάλες αντιστάσεις από την εξουσία.
Εκείνο που πρώτα από όλα πρέπει να αναλογιστούμε, είναι η δική μας ευθύνη μπροστά σε αυτή την αδυσώπητη πραγματικότητα και έπειτα να ακολουθήσει μια θωράκιση του εαυτού μας.
Οι συμπαντικοί νόμοι είναι αμείλικτοι και όπως είναι γνωστό όλα κινούνται κυκλικά φτάνοντας σε συγκεκριμένα σημεία. Κάθε σημείο αποτελεί γνώση και δίνει το δικό του ξεχωριστό μάθημα.
Ακόμα και αν παραιτηθούμε από την ελπίδα, τα γεγονότα θα ακολουθήσουν τη μοιραία πορεία τους, μέχρι να επιτευχθεί η ανασύσταση και η ανοικοδόμηση, όλων όσων βυθίστηκαν στα Τάρταρα της καταστροφής. Τρανό παράδειγμα η εκρηκτική δεκαετία του 1920 και οι μετέπειτα εξεγέρσεις ως τον Μάη του 68’.
Κάθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή και το γεγονός αυτό αποτελεί από μόνο του την απαρχή μιας νέας πραγματικότητας.
Ακόμα λοιπόν και αν η λύση είναι η ισοπέδωση των μέχρι τώρα ισχυουσών δεδομένων, θα πρέπει να την δεχτούμε, ειδάλλως ότι άλλο συμβεί θα είναι υπό προθεσμία, που κάποτε και αυτή θα τελειώσει.
Λύση δεν είναι τα ημίμετρα, η φίμωση, η παραίτηση, η ανηθικότητα, το ξεπούλημα.
Λύση είναι η αποδοχή μιας αφημένης σε σήψη παγκόσμιας κοινωνίας, στην οποία σαν μέλη της επιθυμούμε να διασώσουμε όλα εκείνα, που θα δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με συνειδησιακή αφύπνιση η οποία δεν θα απαξιώνεται από τη θλίψη μας, σαν μια απλή θεωρητικολογία.
Ο Μεγάλος Γκάντι άφησε στον κόσμο 10 θεμελιώδεις αρχές για να τον αλλάξουμε.
«Η διαφορά ανάμεσα στο τι κάνουμε και τι είμαστε ικανοί να κάνουμε, θα έφθανε για να λύσει τα περισσότερα προβλήματα του κόσμου». Η στιγμή έφτασε.
