Έννοιες που διχάζουν και που ωστόσο τροφοδοτούν και εξελίσσουν τον ανθρώπινο νου. Έχουμε λοιπόν, εκείνους τους οποίους θεωρούν πως η ζωή μας είναι προϊόν της ελεύθερης βούλησης και στην αντίπερα όχθη έχουμε εκείνους οι οποίοι θεωρούν πως η ζωή μας καθορίζεται από υπερφυσικές, ανώτερες δυνάμεις και το σύμπαν. Στην προσπάθεια μου να κατανοήσω τις δυο θεωρίες και ταυτόχρονα να πάρω απαντήσεις, αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν, ένα ατύχημα που προκαλείται από κάποιον άλλον, να το εισπράττουμε ως προϊόν ελεύθερης βούλησης ή ακόμη χειρότερα, πως είναι δυνατό η βιωματική εμπειρία του όποιου θανάτου, την οποία καλούμαστε να ζήσουμε όλοι ανεξαιρέτως, να είναι δική μας επιλογή;
Από την άλλη πλευρά, αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να μην είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης η επιλογή του ανθρώπου που θα μας συντροφεύσει ή για παράδειγμα η εμπλοκή μας, ως τρίτο πρόσωπο ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Τελικά τι συμβαίνει; βιώνουμε το πεπρωμένο μας ή επιλέγουμε το πεπρωμένο μας; Σκεφτόμενη όλα τα παραπάνω, καταλήγω στο συμπέρασμα, πως βιώνουμε το πεπρωμένο μας που δεν είναι άλλο από αυτό του προσωπικού μας ωροσκοπίου. Ο καθορισμός των πλανητικών επιρροών τη στιγμή της γέννησης μας είναι πεπρωμένο, όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμη κι αν όλα αλλάξουν, το ωροσκόπιο μας, δεν θα αλλάξει.
Όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας είναι μοιραίο να τα ζήσουμε, ωστόσο μέσα από τις προδιαγραφές που έχει ο καθένας από εμάς, χειρίζεται πρόσωπα και καταστάσεις ανάλογα την στιγμή και το επίπεδο της συνειδητότητά του, από τον τρόπο τον οποίο δηλαδή, αντιλαμβάνεται οτιδήποτε συμβαίνει. Αυτό συνεπάγεται, την εμπλοκή εγκεφαλικών λειτουργιών. Κάποιοι πιστεύουν πως ο εγκέφαλος λειτουργεί κυρίως, σύμφωνα με τα εξωτερικά ερεθίσματα, όμως, ο εγκέφαλος δεν σχετίζεται με τα γονίδια και το DNA μας;
Με αυτό το σκεπτικό τελικά, δεν είναι μοιραίο να ζήσουμε κάποια συγκεκριμένα γεγονότα και να τα χειριστούμε έτσι όπως τα χειριζόμαστε και σύμφωνα πάντα με τις προδιαγραφές που δηλώνουν οι πλανήτες μέσα στον χάρτη μας; Ακόμη, η οποιαδήποτε εξέλιξη στην ζωή μας δεν φαίνεται από το ωροσκόπιο μας; αναρωτιέμαι (φωναχτά) εγώ τώρα. Τελικά, έχουμε ελεύθερη βούληση; Νομίζω πως ο καθένας βαθιά μέσα του γνωρίζει την απάντηση και δεν είναι άλλη από αυτή που ο ίδιος θέλει να δώσει.
