Τι μας μαθαίνει τελικά η Αστρολογία;

Γράφει ο Γιάννης Ριζόπουλος
Παπασταύρου Λίντα
Τι μας μαθαίνει τελικά η Αστρολογία;

Ό, τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ την γλώσσα μου τους βγάζω



Δεν υπάρχει τίποτα πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο



Από έναν άνθρωπο που τον αλυσοδένουνε



Από έναν άνθρωπο που τον ‘μποδίζουν να βαδίσει





(Ναζίμ Χικμέτ)

Ο Κριός είναι ενθουσιώδης, ο Ταύρος κτητικός και ο Αιγόκερως φιλόδοξος. Αν έχεις Αφροδίτη σε τετράγωνο με τον Πλούτωνα γίνεσαι έρμαιο του πάθους. Ο Κρόνος στον 7ο οίκο δυσκολεύει τις συνεργασίες και δίνει ένα δύσκολο διαζύγιο. Κι όταν ο Ουρανός περνάει από τον 4ο οίκο φέρνει τα πάνω κάτω στην ζωή μας.

Ε και;

Που είμαστε εμείς σε όλα αυτά;

Όπως γράφει και ο ποιητής, αν η αστρολογία χρησιμεύει μόνον για να επιβεβαιώνουμε το πόσο είμαστε δέσμιοι της μοίρας, τότε πραγματικά δεν μας κάνει.

Αντίθετα, η ανάδειξη της ατομικότητας και της διαφορετικότητας του κάθε ανθρώπου είναι ο πιο γόνιμος καρπός της πνευματικής κατάδυσης μας στον Λόγο των Άστρων, αφού μας οδηγεί στην συνειδητοποίηση του πόσο ελεύθεροι και πόσο αυτόβουλοι μπορεί να είμαστε σε σχέση τόσο με την μοίρα, όσο και με τα κοινωνικά δεσμά των συλλογικών επιταγών. Ο γενέθλιος χάρτης μας αποτυπώνει τις διαστάσεις και τις συνισταμένες αυτής της πανάρχαιας μάχης ανάμεσα στο πεπρωμένο και την απελευθερωτική δύναμη της δημιουργίας. Και είναι πραγματικά στο χέρι μας να ενισχύσουμε την δημιουργική μας πλευρά, όχι σε μια τυχαία κατεύθυνση αλλά αρχικά προς αυτήν που ταιριάζει με το υλικό από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι. Το ψυχικό υλικό, που ποτέ δεν είναι μονόδρομος και μας έχει δοθεί όχι για να το δεχόμαστε όπως είναι αλλά για να τρυγήσουμε την ευελιξία του και να μεθύσουμε με την μεταμορφωτική του δύναμη.

Ο παρατηρητής επηρεάζει το αποτέλεσμα. Σε αυτό το πόρισμα της σύγχρονης Φυσικής εμπερικλείεται όλη η δύναμη μας, αφού πρακτικά με το ζωντανό μας πνεύμα μπορούμε ατενίζοντας σε έναν μακρινό ορίζοντα να μεταστοιχειώσουμε ακόμη και τις αρχικές προδιαγραφές μας.

Γιατί ο Κριός μπορεί να είναι πρωτοπόρος, ο Ταύρος θεμελιωτής, ο Αιγόκερως ισορροπιστής. Η Αφροδίτη με τον Πλούτωνα να ειδικεύεται στην σεξολογία, αποκαλύπτοντας τα μυστήρια μιας αποενοχοποιημένης λίμπιντο. Ο Κρόνος στον 7ο να γίνει σύμβουλος σχέσεων. Κι όταν ο Ουρανός περάσει από τον 4ο μας, να σηκώσουμε ευτυχισμένοι την ταμπέλα που γράφει «προς την ελευθερία».

Κάθε εφαρμογή στον φυσικό κόσμο μας δίνει το δικαίωμα να επαναδιαπραγματευτούμε την αρχικά «μοιραία» σχέση μας με την κοσμική ενέργεια. Μια σχέση που αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου καθιστώντας αναγκαία και μια νέα «ρύθμιση» στο εργαλείο που χρησιμοποιούμε για την ανίχνευση της, την Αστρολογία.

Ύστερα από αιώνες εξέλιξης, φαίνεται πως την έχουμε «πατήσει» για τα καλά. Έχουμε εγκλωβιστεί στην «βεβαιότητα» των ερμηνειών ενός παλαιού, δυσκίνητου και ανασφαλούς κόσμου, είμαστε στο 2011 με μια αστρολογία που τα δόγματα και οι ερμηνείες της έχουν συνυφανθεί με τις αντιλήψεις και τα στεγανά μιας παρωχημένης εποχής. Σε παλαιότερο άρθρο είχα επισημάνει για παράδειγμα τις φαλλοκρατικές «σκιές» που υπάρχουν στο αστρολογικό οικοδόμημα και οι οποίες κρύβουν την ενεργειακή πραγματικότητα.

Το αστρολογικό «πανεπιστήμιο» μας διδάσκει ακόμη την αλφάβητο, σχεδόν με τον ίδιο απαράλλακτο τρόπο που γινόταν και στην πρώτη δημοτικού. Αυτοεπιβεβαιωνόμαστε λέγοντας «αυτό είναι έτσι», ξεχνώντας πως τελικά η εξέλιξη μας υπαγορεύει πως θα μπορούσε να είναι και αλλιώς. Και τελικά είναι σαν να κλείνουμε ένα καναρίνι σε κλουβί και ύστερα να προφητεύουμε πως, αν τολμήσει να βγει από εκεί, θα το φάει η γάτα. Αυτό διδάσκει η αστρολογική μας σοφία και όταν συμβεί η επιβεβαίωση της «τάσης» μας γεμίζει περηφάνια: Το είχα προβλέψει!

Όμως τι γίνεται αλήθεια με τις προβλέψεις για τα καναρίνια που κελαηδούν ελεύθερα στα κλαδιά των δέντρων και δεν είναι ενταγμένα στον μικρόκοσμο μας; Με τους ελεύθερους ανθρώπους που διαχειρίζονται οι ίδιοι τις τύχες τους, έχοντας σαν όπλο την συνειδητότητα τους και την αυτογνωσία που προσφέρει η Αστρολογία; Ή μήπως αυτό το είδος δεν υπάρχει;

©2011-2024 Astrology.gr - All rights reserved