Συνέδριο Ανοσολογίας: Καθήλωσε η ομιλία της Κ. Παναγοπούλου

Στο κατάμεστο από γιατρούς και πανεπιστημιακούς δασκάλους αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Αθηνών ξεκίνησαν οι εργασίες του 9ου Πανελληνίου Συνεδρίου Ανοσολογίας, το οποίο οργανώνει η Ελληνική Εταιρεία Ανοσολογίας, πρόεδρος της ο οποίας είναι η βιοπαθολόγος Γιούλα Βάρλα – Λευθεριώτη.

Κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση, βασική ομιλήτρια ήταν η πρέσβειρα και πρόεδρος του Πανελλήνιου Αθλητικού Σωματείου «Καλλιπάτειρα» κα. Κατερίνα Παπαναγοπούλου, η οποία μίλησε για τις «Παθογένειες και την Ανοσία στα Κύτταρα της Κοινωνίας μας».

Η ομιλία της κας. Παναγοπούλου, προκάλεσε αίσθηση στο ακροατήριο εξαιτίας των συμβολισμών και των συσχετισμών που έκανε με την Ελλάδα της κρίσης και την Ελλάδα της ανανέωσης.

«Με την Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα λόγω της παρατεταμένης ύφεσης, σε μία από τις πιο δύσκολες διεθνείς συγκυρίες, δραστηριότητες όπως αυτή, λογίζονται ως πραγματικό τόλμημα, είπε η κα. Κ. Παναγοπούλου. Το γεγονός, συνέχισε, ότι τολμήσατε να οργανώσετε ένα υψηλών προδιαγραφών, επιστημονικό συνέδριο μέσα σε περίοδο οικονομικών δυσχερειών και αβεβαιότητας αποτελεί απόδειξη ότι οι απαιτήσεις της προόδου επισήμως έχουν προτεραιότητα».

«Κρίνω, τόνισε η κα. Παναγοπούλου, πως είναι «εκ των ων ουκ άνευ» η πεποίθηση πως για την ουσιαστική αναγέννηση του τομέα της Υγείας, απαιτείται η σύναψη μιας έντιμης, ειλικρινούς και αλληλοδεσμευτικής κοινωνικής συμφωνίας μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στην Υγεία και την Κοινωνία εταίρων.

Η κοινωνία μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που τον συνθέτουμε εμείς όλοι ως ζωντανά κύτταρα. Προσβάλλεται κι αυτή από παθογένειες, ασθενεί, νοσεί ή ακρωτηριάζεται και πολλές φορές χρήζει θεραπείας. Υπάρχουν όμως και κοινωνίες που τα κύτταρα τους γερνούν. Κοινωνικοί οργανισμοί, που δεν μπορούν να προστατευθούν πλέον από τον ιό της παγκόσμιας αλλαγής. Οι κοινωνίες μας δεν διαφέρουν πολύ από τους βιολογικούς οργανισμούς που αγωνίζονται για να προσαρμοστούν στις αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος, οι κοινωνίες που δεν εξελίσσονται, γερνούν και εξαφανίζονται. Το πρώτο σύμπτωμα ενός γερασμένου κοινωνικού οργανισμού, είναι ότι τα περιμένει όλα από το «γιατρό»!

Και η κα. Παναγοπούλου συνέχισε:

«Το δεύτερο σύμπτωμα ενός γερασμένου κοινωνικού οργανισμού είναι η αδυναμία του να παρακολουθήσει τις εξελίξεις που αλλάζουν το εξωτερικό του περιβάλλον.

Βλέπει στο νέο μόνο κινδύνους. Πολλές φορές και συνωμοσίες. Αρνείται να δεχτεί ότι στην αλλαγή υπάρχουν ταυτόχρονα κίνδυνοι, προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες. Παραμένει νοσταλγικά και δογματικά προσκολλημένος στην παλιά, καλή, χρυσή εποχή.

Το τρίτο σύμπτωμα που δείχνει ότι μία κοινωνία δεν διαθέτει πλέον κύτταρα που ανανεώνονται, είναι η έλλειψη φλόγας για τη διάκριση.

Η παλιά Ελλάδα που οδήγησε την κοινωνία μας, στην κρίση, τον πόνο και την απελπισία παρουσίασε όλα τα συμπτώματα του γερασμένου οργανισμού. Ο ιός της παγκόσμιας αλλαγής τη βρήκε απροετοίμαστη, και κυτταρικά αδύναμη να κατανοήσει, να αφομοιώσει, να προσαρμοστεί και να κατακτήσει τη νέα εποχή».

Όμως, σημείωσε η κα. Παναγοπούλου, σε κάθε τέλος όσο τραγικό και αυτό εάν είναι υπάρχει πάντα μία νέα αρχή. Για την πατρίδα μας η νέα αυτή αρχή ενεργοποιείται από ανθρώπους και αξίες.

Θα τη συναντήσετε στο έργο διακεκριμένων επιστημόνων όπως εσείς, θα τη βρείτε στα νέα παιδιά που εξακολουθούν και πιστεύουν, ονειρεύονται και αγωνίζονται, γνωρίζοντας ότι τους περιμένουν και αδιέξοδα, θα τη βιώσετε στα νέα ζευγάρια που με τη δύναμη της αγάπης δημιούργησαν οικογένειες εν τω μέσω συνθηκών οικονομικής καταστροφής. Στους γονείς που πόνεσαν και ντράπηκαν γιατί δεν είχαν να δώσουν αυτό που ονειρεύονταν να δώσουν στα παιδιά τους, αλλά κράτησαν τις οικογένειές τους, δεμένες, ζεστές, ζωντανές.

Στους νέους επιχειρηματίες που μόνοι τους, με μοναδικό εργαλείο στα χέρια τους, το μεράκι και το πάθος για δουλειά, έφεραν τις ελληνικές ιδέες, τις υπηρεσίες και τα προϊόντα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.

Σε αυτούς τους ανθρώπους και σε αυτές τις αξίες, με αυτούς τους ανθρώπους και με αυτές τις αξίες θα βρούμε και θα φτιάξουμε τη νέα Ελλάδα.

Η νέα Ελλάδα έχει το κύτταρο της αγάπης για αυτό που είμαστε.

Δεν μιμείται, δεν αντιγράφει μίζερα άλλους τρόπους ζωής, δεν καταναλώνει παθητικά. Η νέα Ελλάδα πιστεύει στον εαυτό της και σε αυτό που μπορεί να πετύχει σε έναν κόσμο που δεν έχει πλέον σύνορα. Θεωρεί την παράδοση και τη μοναδικότητά της εργαλεία ανάπτυξης, παράθυρα εξωστρέφειας. Αυτή η Ελλάδα, δημιουργεί, καινοτομεί και παράγει αγαθά χρήσιμα για τον εαυτό της και τον κόσμο. Δεν περιμένει τα πάντα από το κράτος, γιατί απλούστατα τις περισσότερες φορές είναι μπροστά από το κράτος.

Καταλήγοντας, η πρέσβειρα και πρόεδρος της «Καλλιπάτειρας», σημείωσε με έμφαση ότι «η Ελλάδα μας διαθέτει τα κύτταρα που θα την οδηγήσουν στην ανανέωση. Κύτταρα προτύπων ζωής και αξιών. Ο κόσμος μας κάπως έτσι αλλάζει».