Το συμβολικό νόημα της Σταύρωσης και της Ανάστασης

Στην Αστρολογία ο θάνατος και η αναγέννηση «εδρεύουν» στο ζώδιο του Σκορπιού και το βραβείο για όποιον/α καταφέρει να διαβεί αυτό το μονοπάτι είναι η πλήρης αναβάθμισή του με πνευματικούς όρους.

Για να επιτευχθεί όμως αυτό είναι αναγκαία μια Θυσία-Σταύρωση, με την σκηνή του δράματος να βρίσκεται μεν στον Σκορπιό αλλά να ορίζεται ουσιαστικά από τον σταθερό «σταυρό», δηλαδή τον άξονα Ταύρου-Σκορπιού και τον άξονα Λέοντα-Υδροχόου.

Ή αλλιώς την σύγκρουση-σύνθεση του «έχω» με το «είμαι»

Ο σταυρός είναι ένα σχήμα με ισχυρό συμβολισμό, αφού θέτει επί τάπητος την ανάγκη της δυναμικής σύνθεσης τεσσάρων διαφορετικών πόλων. Ο Καρλ Γιουγκ αναφέρθηκε πολλές φορές στο «πρόβλημα του τετάρτου», υπάρχει μάλιστα και ξεχωριστό βιβλίο για αυτό το θέμα, σε μετάφραση της αείμνηστης Σοφίας Άντζακα.
Όπως σημειώνει κι η ίδια στον πρόλογο του βιβλίου, το «πρόβλημα του τετάρτου», εννοώντας την απουσία ενός συνειδητού τέταρτου πόλου, ευθύνεται για τον εσωτερικό διχασμό και την δυστυχία του ανθρώπου.

Ουσιαστικά ο άνθρωπος «αρέσκεται» στην τριαδική ενότητα, καθρεφτίζοντας την αρχική δυνατότητά του να χρησιμοποιεί τις τρεις από τις τέσσερις ψυχικές λειτουργίες (αίσθηση, διαίσθηση, νόηση και συναίσθημα). Ή αλλιώς, καθρεφτίζοντας την αδυναμία του να εντάξει στο συνειδητό «σύστημα» του μια τέταρτη αρχή. Έτσι αυτή η τέταρτη αρχή-λειτουργία, ζει στη Σκιά και δρα μονίμως ανταγωνιστικά, σαν... καλικάντζαρος που πριονίζει το δένδρο της ζωής-προσωπικότητας. Αυτός είναι ο «κακός» Σκορπιός.

Ο Γιουγκ θεωρεί ότι αν αυτή η «τέταρτη εξουσία» δεν αναγνωριστεί και δεν περάσει στο συνειδητό, τότε δεν μπορεί να εκπληρωθεί καμία ισορροπία και καμία ολοκλήρωση. Λείπει η τέταρτη «υπερδύναμη» και επικρατεί μια ψυχική διχόνοια, που εκφράζεται σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων-επιλογών μας και συντηρεί την ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.

Σε ψυχικό και πνευματικό επίπεδο, χωρίς την σύνθεση των τεσσάρων δεν μπορεί να κατακτηθεί η αθανασία της Συνείδησης.

Από αυτήν την άποψη λοιπόν ένας «σταυρός» με τα τέσσερα άκρα του μας παρέχει την σπάνια ευκαιρία να «δούμε» πιο καθαρά την ατέλεια μας και να συμπληρώσουμε το κενό. Να συνειδητοποιήσουμε δηλαδή ότι αυτό που θεωρούσαμε ως εχθρό μας, είναι τελικά ο «καλικάντζαρος», που εμείς περιθωριοποιήσαμε γιατί δεν ξέραμε τι να τον κάνουμε. Είναι ο «άσωτος υιός» που λείπει από την ψυχική οικογένεια μας. Είναι η σκοτεινή πλευρά μας, που σπρώχνει βίαια να βγει στο φως γιατί εμείς την πνίγουμε.
Κι όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τότε σταδιακά θα απελευθερωθούμε από κάθε αρνητικό συναίσθημα, κάθε τύψη, κάθε εμμονή. Τότε θα διώξουμε τις Σκιές που μας βασανίζουν και θα έρθει η Ανάσταση.

Θα κατακτήσουμε δηλαδή το δικαίωμα να διατηρούμε ζωντανό τον πυρήνα της ύπαρξής μας, έστω κι αν τελεί «υπό αιχμαλωσία» στον υλικό κόσμο, ώστε μετά το τέλος του κύκλου και την «βουτιά» στον Ιχθυακό «ωκεανό» να αναδυθεί ξανά ως νέος Κριός.

Ο Ιησούς Χριστός νίκησε τον πνευματικό θάνατο, αναβαθμίζοντας την ανθρώπινη ύπαρξη σε συλλογικό επίπεδο. Επιπλέον η θυσία Του κατέστησε δυνατή μια νέα σχέση ανάμεσα στο άτομο και το σύμπαν.
Τα ζώδια και οι πλανήτες αποκάλυψαν την ανώτερη φύση τους ή πιο σωστά ο άνθρωπος με αναβαθμισμένους «δέκτες», μπόρεσε να την συλλάβει, αφού πάντα υπήρχε.

Από εκεί και ύστερα μένει στον καθένα μας να πιστέψει αυτήν την αλήθεια και με όπλο την ελεύθερη βούλησή του να νικήσει κατά κράτος την όποια «μοίρα» και να βγει από τον φαύλο κύκλο του «νόμου της ανταπόδοσης».