Αιγόκερως: η κορυφή των κυμάτων
Από το Γιάννη Ριζόπουλο
Αστρολογικά, η ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι όπως φαίνεται, μόνο μια υπόθεση του άξονα Ιχθύων-Παρθένου αλλά όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, μεγάλο μερίδιο «ευθύνης» έχει και ο Αιγόκερως.
Πρώτα απ’ όλα η βιομηχανική επανάσταση-βασική αιτία της ραγδαίας θερμοκρασιακής αύξησης του πλανήτη- ξεκίνησε με τον Πλούτωνα στον Αιγόκερω (1762-78) και διευρύνθηκε ουσιαστικά μετά την πρώτη σύνοδο του Ουρανού με τον Ποσειδώνα στο ίδιο ζώδιο το 1821. Το ίδιο το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» ανιχνεύθηκε το 1824 με τους δύο πλανήτες να βρίσκονται ακόμη στον Αιγόκερω και φυσικά ο προβληματισμός για το τι μέλλει γενέσθαι συνεχίστηκε ύστερα από την δεύτερη-και πιο πρόσφατη-σύνοδο του 1993.
Το καμπανάκι, που χτυπά έχει και ένα προϊστορικό προηγούμενο, όσον αφορά το ίδιο ζώδιο: Την τελευταία φορά που έλιωσαν οι πάγοι και ο πλανήτης έγινε άνω-κάτω (περίπου το 12.000 πΧ) μόλις είχε ξεκινήσει η σειρά των συνόδων του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα-που αλλού-στον Αιγόκερω. Όταν τελείωσαν η Ατλαντίδα δεν υπήρχε πια, τουλάχιστον σύμφωνα με τον Πλάτωνα. Όμως, ακόμη και εκείνοι, που δεν συμφωνούν με αυτό, γνωρίζουν ότι εκείνη την περίοδο, εκτός από τους κατακλυσμούς των υδάτων σε στεριανές κοιλότητες, υπήρξαν και απότομες καταβυθίσεις μεγάλων τμημάτων της ξηράς, οφειλόμενες στην αλλαγή της ισορροπίας του βάρους ανάμεσα στο γήινο φλοιό και τον όγκο των υδάτων.
Με την ευκαιρία, απορώ γιατί οι διεθνείς μελέτες, για το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και τις συνέπειες του πάνω στον πλανήτη, αναφέρουν όλα τα πιθανά σενάρια για πλημμύρες και δραστικές κλιματολογικές αλλαγές αλλά ξεχνούν (;) αυτή τη σημαντική «λεπτομέρεια». Αντίθετα, ίσως οι προϊστορικοί ...αστρολόγοι πρόγονοί μας να διατήρησαν τη μνήμη αυτού του γεγονότος στην ετυμολογία της λέξης Αιγόκερως, που βέβαια δεν εννοεί κάποιο φιλόδοξο κατσικάκι, που ψάχνει το μπαμπά του αλλά τις κορυφές των κυμάτων (αιγές+κέρας).
Όχι στα βαθειά παιδί μου!
Η συσχέτιση του Αιγόκερω με την περιβαλλοντολογική ισορροπία-την υγεία του πλανήτη-βασίζεται σε ένα ακόμη στοιχείο της αστρολογικής έρευνας, που αν θέλετε το προσμετράτε. Στη μελέτη μου για την πιθανή οικοθεσία ενός «παγκόσμιου ωροσκοπίου» ο άξονας Καρκίνου-Αιγόκερω κατέχει θέση 6ου και 12ου οίκου, των αντίστοιχων δηλαδή, ως προς το περιεχόμενό τους, με την Παρθένο και τους Ιχθείς. Έτσι τελικά μία σύνοδος αργών πλανητών στον Αιγόκερω, την Εποχή των Ιχθύων μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ως προς τα οικολογικά προβλήματα. Αν τώρα, θελήσουμε να κάνουμε μία πρόβλεψη για τον χρόνο που μπορεί να συμβεί μια ακραία όσο και απότομη μεταβολή της ισορροπίας, πότε δηλαδή «θα ξεχειλίσει το ποτήρι», δεν μπορούμε να μη σταθούμε στη διέλευση του Πλούτωνα από το ζώδιο, που μάλιστα θα συνοδευθεί από τα επαναλαμβανόμενα τετράγωνα με τον Ουρανό στον Κριό.
Επτά τετράγωνα μέχρι το 2015 (τι στην ευχή, κάποιο δεν θα πιάσει;) Ο πλανήτης είναι έτοιμος να εκραγεί η να βουλιάξει... Μα τόσο γρήγορα; Ούτε τα παραθαλάσσια οικόπεδα δεν προφταίνουν να πουλήσουν (όσοι έχουν...).
Το βέβαιο είναι ότι ο χρόνος τρέχει σε βάρος μας. Για παράδειγμα, στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα είναι γνωστό ότι αν απελευθερωθούν οι θύλακες με τις τεράστιες ποσότητες μεθανίου, που προς το παρόν προστατεύονται από το στρώμα πάγου της Σιβηρίας, η θερμοκρασία του πλανήτη θα ξεπεράσει το κρίσιμο όριο και οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
Ουρανέ, τ’ ακούς;
