O δύσκολος τοκετός της Αιγύπτου

από τον Βασίλη Παπαδολιά

Κάθε επανάσταση γίνεται κάποια στιγμή δικτατορία. Είναι η μοίρα της ιστορίας φαίνεται να εξυφαίνει τέτοια παιχνίδια στους λαούς. Τα παραδείγματα πολλά. Γαλλική Επανάσταση, Οκτωβριανή Επανάσταση, Ιρανική Επανάσταση και πόσα άλλα μπορεί να ανακαλέσει κανείς. Στη Μέση Ανατολή η προοδευτική (μαρξιστική) συχνά τάση εκφράστηκε μέσα από στρατιωτικές στάσεις. Δεν είναι παράλογο. Και στην Ελλάδα άλλωστε η πιο προοδευτική Επανάσταση στο Γουδί ήταν στρατιωτική (ασχέτως που μετά εκφυλίστηκε η συμμετοχή του στρατού στα κοινά σε σειρά πραξικοπημάτων). Όταν ανοίγει η όρεξη βλέπεις, δύσκολα μαζεύεται η ανθρώπινη φύση.

Κάπως έτσι φαίνεται ότι έγιναν τα πράγματα και με τα καθεστώτα των αραβικών χωρών. Κι αυτό που δεν κατάφερε η επέμβαση των Αμερικανών στο Ιράκ, να δώσει δηλαδή το πρότυπο μίας δημοκρατικής αραβικής χώρας, το οποίο σα «μικρόβιο» να παρασύρει και τις άλλες χώρες, φαίνεται ότι το κατάφερε η μικρή Τυνησία. Ο αδύναμος κρίκος. Από κει ορμώμενοι και με την πίεση της πείνας επάνω τους, χιλιάδες ανθρώπων διαδήλωσαν πλέον και σε άλλες αραβικές χώρες για την εκδίωξη των δήθεν δημοκρατικών καθεστώτων τους. Κι έτσι φτάσαμε κι εκεί που κανείς από τους δυτικούς τελικά δεν ήθελε να φτάσουμε. Στην Αίγυπτο.

Η Αίγυπτος υπήρξε από τους μεγαλύτερους αντιπάλους της Δύσης τη δεκαετία του ’50 και του ’60. Η Επανάσταση του Νάσερ το 1956 και η κρατικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ έφερε την επέμβαση των Αγγλογάλλων, τη διεθνή κατακραυγή και την κακήν κακώς αποχώρηση τους με την ενθάρρυνση των Αμερικάνων που βρήκαν ευκαιρία να πατήσουν πόδι στην περιοχή.

Η χώρα δεν προσδέθηκε τότε στο άρμα των Αμερικάνων όμως, γιατί μεσολάβησε ο παράγοντας του Ισραήλ. Ο Νάσερ κάλεσε τους Σοβιετικούς να του πουλήσουν όπλα, αυτοί κατασκεύασαν το φράγμα του Ασουάν και ξεκίνησαν οι εβραιο-αραβικοί πόλεμοι του ’67 και του ’74. Αποτέλεσμα μεταξύ άλλων και η πετρελαϊκή κρίση.Με το θάνατο του Νάσερ όμως τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν. Ο ιστορικός συμβιβασμός με το Ισραήλ, πρόσδεσε σταδιακά την Αίγυπτο στους συμμάχους της Δύσης και με την ανοχή της Αιγύπτου, το Ισραήλ έκανε ότι ήθελε στη Γάζα. Προοδευτικά η Επανάσταση έφυγε από τα χέρια των πάλαι πότε στρατιωτικών και μετά την Ανουάρ Σαντάτ (που κι αυτός δολοφονήθηκε) έφτασε στον Χόσνι Μουμπάρακ, κάτω από την ηγεσία του οποίου η Αίγυπτος έζησε πλέον σε ένα οιωνοί δημοκρατικό καθεστώς.

Ποσοστά σοβιετικού τύπου έπαιρνε κάθε φορά στις υποτιθέμενες εκλογές ο Μουμπάρακ, τα κόμματα της Ισλαμικής πλέον αντιπολίτευσης απαγορεύονταν να λειτουργούν (αλά Τουρκία), αλλά τελικά ήταν η Πείνα κι όχι η Πίστη που οδήγησε τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους. Από τα παιχνίδια των διεθνών κεφαλαίων, που μετά το πετρέλαιο σπεκουλάρισαν και με τις τιμές του σιταριού και των τροφίμων ο θυμός και η οργή στις χώρες του Τρίτου Κόσμου έχει πλέον αναδειχθεί έντονα. Στις αραβικές χώρες απλά υπήρχε και η πολιτική υποδομή να τον υποδεχθεί.

Σαν έτοιμος από καιρό ο πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, Μοχάμεντ Αλ Μπαραντέι, Δίδυμος στο ζώδιο, γεννημένος στις 17 Ιουνίου 1942, με μία μέρα διαφορά από τα «γενέθλια» της σύγχρονης Αιγύπτου (18 Ιουνίου 1953 23:30 με ώρα GMT ή 19 Ιουνίου 1953, ώρα 01:30 σε ώρα Καίρου, οπότε έγινε και η ανακήρυξη της Δημοκρατίας) φαίνεται να είναι ο άνθρωπος για τη δουλειά, τουλάχιστον για τα μέτρα των Αμερικάνων, που βλέπουν πλέον ότι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα τους με την αλλαγή καθεστώτος, καθώς ο Ταύρος Μουμπάρακ (όπως και ο Χουσείν) πλέον είναι αναλώσιμος και δημιουργεί κινδύνους εκρήξεων από την αυταρχική διακυβέρνηση του. Λίγη δόση φιλελευθερισμού θα ηρεμήσει τα πλήθη κατά τη Δυτική Άποψη και θα είναι βούτυρο στο ψωμί των Αμερικάνων να βρεθούν ξαφνικά με τη μία από τρεις μεγάλες δυνάμεις του αραβικού κόσμου (Περσία, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος) με φιλοδυτικό δημοκρατικό καθεστώς.

Ο χάρτης της Αιγύπτου για τις 19 Ιουνίου 1953, ώρα 01:30 (δεύτερο στρατιωτικό πραξικόπημα από το Νάσερ και ανακήρυξη της Δημοκρατίας) μας δείχνει μία χώρα με γενικά θετική εικόνα προς τον κόσμο (Αφροδίτη στον 1^ο) με εργατικούς ανθρώπους (Σελήνη στην Παρθένο στον 6^ο), αλλά με προβλήματα ανεργίας (Κρόνος στον 6^ο). Η χώρα παράγει μόνη της τα εισοδήματα της (Δίας στο 2^ο ) με κύρια πρόσοδο τον τουρισμό (Δίας κυβερνήτης του 9^ου επιπλέον της Αφροδίτης στον 1^ο που δίνει μία εικόνα ειρηνικής χώρας προς τα έξω, κατάλληλης για διακοπές).

Η οικονομία της χώρας αποτέλεσε το σημείο επαφής του ως τώρα προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ με τη χώρα, καθώς ο Ήλιος του έκανε σύνοδο με την Αφροδίτη της χώρας. Η έκλειψη της Σελήνης του Δεκεμβρίου όμως στο κοντά στον Ήλιο της χώρας, καθώς και η γενέθλια προδιάθεση του λαού να ρίχνει τις κυβερνήσεις της χώρας (Ουρανός στην ακμή του 4^ου σε αντίθεση με το Μεσουράνημα) δημιούργησαν την εκρηκτική κατάσταση που υπάρχει.

Άμεση πτώση όμως της κυβέρνησης ίσως είναι νωρίς να περιμένουμε, καθώς τόσο ο Κρόνος είναι αυτή την περίοδο στάσιμος σε τετράγωνο με τον Ουρανό εμποδίζοντας αλλαγές, ενώ η δεύτερη επιστροφή του Κρόνου (στην 20^η μοίρα του Ζυγού) που θα μπορούσε να φέρει μία πτώση ή μεταρρύθμιση του καθεστώτος ως ώριμου φρούτου αναβάλλεται λόγω της αναδρομής του Κρόνου για το φθινόπωρο. Οι σεληνιακές εκλείψεις του καλοκαιριού πάντως πάλι στην ίδια μοίρα με τον Ήλιο της χώρας δείχνουν ότι θα υπάρχει συνέχεια και δεν τελειώσαμε εδώ..

.. ενώ η ηλιακή επιστροφή της χώρας για το 2011 υπόσχεται σχεδόν ειρηνική «λαο»κρατία με τη Σελήνη στο Μεσουράνημα σε τρίγωνα με Άρη, Αφροδίτη και Κρόνο σε αντίθεση με την πάλη της εξουσίας με τα συμφέροντα αλλά και τις αναθεωρητικές δυνάμεις όπως διατυπώνεται στην ηλιακή του 2010 (Ήλιος αντίθεση Πλούτωνας και Κρόνος αντίθεση Ουρανός)

Ίσως μπορούμε να ελπίσουμε σε ειρηνική παραίτηση τελικά… κι άσχετα, αν αυτό είναι κατευθυνόμενο από πέρα από τον Ατλαντικό ίσως για τον κόσμο να είναι καλύτερα… Παρόλα αυτά…