Ο Ουρανός σε τ-τετράγωνο με τα Φώτα κι η Αφροδίτη σε τετράγωνο με τον Άρη φέρνουν στο νου τους στίχους του W.B. Yeats από τη «Δευτέρα Παρουσία»
Το γεράκι δεν μπορεί ν’ ακούσει πια το γερακάρη
Τα πάντα γίνονται κομμάτια, το κέντρο δεν αντέχει.
Ανατρεπτική, εκρηκτική, ένα σκέτο βάσανο για κάθε «τακτοποιημένη» ιστορία, μια γοητευτική πρόκληση για κάθε ελεύθερη ψυχή. Αυτό είναι η Πανσέληνος της 5ης Φεβρουαρίου κι ανάλογα με το που κατατάσσεις τον εαυτό σου… πάρε θέση!
Φυσικά το πιο άβολο για σένα θα προκύψει, αν θεωρείς πως η ζωή σου είναι «κλειδωμένη» από αδιατάρακτες ισορροπίες, αφού αυτές ακριβώς θα αποδειχθούν ο «αδύναμος κρίκος». Αποκλείεται λες;
Μην κάνεις τέτοιες δηλώσεις Ουρανού παρόντος. «Όλα ανάποδα τα βλέπει μες στου μυαλού του τον καθρέφτη» κι ανάποδα τα φέρνει. Η εξαίρεση γίνεται κανόνας, το απίθανο, πιθανό κι ίσως η μόνη σου παρηγοριά να είναι ότι αυτό που θα σε «χαλάσει» πολύ δύσκολα θα επαναληφθεί, άντε όμως να τα βγάλεις πέρα με το σοκ που θα πάθεις.
Αν, πάλι, διψάς για τις γοητευτικές «ακρότητες» της διαφορετικότητας, θα βρεθείς σίγουρα στο στοιχείο σου, το ερώτημα όμως για σένα είναι το πόσο θα κρατήσει αυτή η «άνοιξη» μέσα στο καταχείμωνο. Μερικά πράγματα βλέπεις γίνονται για να «σπάσουν» πεποιθήσεις ή/και να λειτουργήσουν καταλυτικά, ανοίγοντας το δρόμο μιας απελευθέρωσης, αλλά σίγουρα δεν χωράνε εύκολα στην πριν και μετά «κανονικότητα». Η εξαίρεση θα παραμείνει εξαίρεση κι αν πας να τη «μαντρώσεις» θα σου βγάλει κοροϊδευτικά τη γλώσσα.
Σχέσεις, καριέρα, οικογένεια, τα πάντα όλα μπαίνουν στο μίξερ μιας αντί-πραγματικότητας κι αυτό εύκολο δεν το λες. Πόσο πια «αντισυστημικότητα» θα αντέξεις;
Εξ άλλου, στα χαμηλότερα σκαλιά της ανθρώπινης ύπαρξης η «απελευθέρωση» είναι συχνά συνυφασμένη με μια ακραία παραβατικότητα που γίνεται άλλοθι στα χέρια των «συστημικών». Με «όργια», που δεν έχουν ίχνος πνευματικότητας και -να το πω του στραβού το δίκιο- καταστρατηγούν ενίοτε κάθε έννοια ανθρωπιάς.
Για σένα που οραματίζεσαι ένα αλλιώτικο κόσμο όμως, ανοίγει διάπλατα η πόρτα μιας δημιουργικότητας, που δεν υπόκειται σε κανόνες και κλισέ κι όπως είπε ο Μπρετόν «δεν είναι ο φόβος της τρέλας, που θα σε κάνει να κρατήσεις μεσίστια τη σημαία της φαντασίας». Και ο φόβος της απόρριψης, θα συμπληρώσω… Δοκίμασε οτιδήποτε ευνουχίζει ο καθωσπρεπισμός σου, δώσε ζωή στο «αιρετικό» σου πνεύμα κι ίσως να εκπλαγείς, όταν ανακαλύψεις πως δεν είσαι μόνος/η σε αυτό το ταξίδι του «παραλογισμού». Οι outsiders είναι πολύ περισσότεροι από όσο θέλουν να νομίζεις, οι political correct θεματοφύλακες κι αν αυτοί οι τελευταίοι αρχίσουν να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, χαμογέλασε και προσπέρασέ τους. Έτσι κι αλλιώς είναι μια χαμένη υπόθεση για σένα.
Διάβασε επίσης:
