από το Γ. Ριζόπουλο και τη Λίντα Παπασταύρου
18 Οκτωβρίου 1977: Το τέλος του «Γερμανικού Φθινοπώρου»
Η αποτυχημένη απαγωγή και δολοφονία του τραπεζίτη Jürgen Ponto στις 30 του Ιουλίου του 1977 σηματοδότησε την έναρξη του γερμανικού Φθινοπώρου. Το Γερμανικό Φθινόπωρο (γερμ. Deutscher Herbst) ήταν μια σειρά συμβάντων στα τέλη του 1977 που σχετίζονταν με την απαγωγή και τη δολοφονία του βιομηχάνου Hanns-Martin Schleyer, Πρόεδρο της Συνομοσπονδίας Γερμανών Εργοδοτών (BDA) και της Ομοσπονδίας Γερμανών Βιομηχάνων (BDI), από τον Κόκκινο Στρατό (RAF). Το δεύτερο γεγονός ήταν η αεροπειρατεία του αεροπλάνου Landshut της Lufthansa από το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP). Σε αντάλλαγμα για τους ομήρους ζήτησαν την απελευθέρωση των δέκα μελών της RAF που κρατούνταν στη φυλακή Stammheim και των δύο Παλαιστινίων συμπατριωτών τους που κρατούνταν στην Τουρκία συν 15 εκατ. δολάρια. Ο όρος «Γερμανικό Φθινόπωρο» προέρχεται από την ταινία του 1978, Deutschland im Herbst (η Γερμανία το φθινόπωρο) που ήταν μια συλλογική ταινία αρκετών παραγωγών που μετέφερε την κοινωνική ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια της RAF αλλά και απόψεις, κρίσεις, οπτικές και επιχειρήματα σχετικά με το ρόλο της. Το τέλος ήρθε στις 18 Οκτωβρίου, με την απελευθέρωση των ομήρων του "Landshut" και το θάνατο του Schleyer. Την ίδια νύχτα, τρία από τα ηγετικά μέλη της RAF – η Gudrun Ensslin, ο Jan-Carl Raspe και ο Andreas Baader - βρέθηκαν νεκρά στα κελιά τους. Η επίσημη έρευνα για τους θανάτους των φυλακισμένων της RAF κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχαν διαπράξει αυτοκτονία: ο Baader και ο Raspe χρησιμοποιώντας πιστόλια που έφερε λαθραία στη φυλακή ο δικηγόρος τους Arndt Müller και η Ensslin δι’ απαγχονισμού. Η Irmgard Möller που ήταν συγκρατούμενή τους επιβίωσε με τέσσερα τραύματα από μαχαίρι στο στήθος της. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι οι αυτοκτονίες ήταν εξωδικαστικές εκτελέσεις. Στις 12 Νοεμβρίου, η Ingrid Schubert επίσης βρέθηκε κρεμασμένη στο κελί της.
Αστρολογικά: Η διέλευση του Ουρανού από τον Σκορπιό την επταετία 1975-81 ήταν πρακτικά εκείνη που οδήγησε στα άκρα την σύγκρουση ανάμεσα στις κρατικές δυνάμεις καταστολής και στους «αντάρτες πόλεων», όπως η RAF στην Γερμανία και οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία. Μάλιστα, στην περίοδο του «Γερμανικού Φθινοπώρου» ο αστρικός Ουρανός ήταν σε σύνοδο με τον τροπικό Πλούτωνα στο Ζυγό, ενοποιώντας τις εξτρεμιστικές πρακτικές με την άσκηση πολιτικής.
Η τελευταία πράξη του δράματος παίχτηκε ύστερα από τις δύο εκλείψεις το φθινόπωρο του 1977 με την Σεληνιακή της 26ης Σεπτεμβρίου να αποτυπώνει την «οργή» των κοσμικών δυνάμεων στο τετράγωνο του Άρη από τον Καρκίνο, με τον Πλούτωνα και την αστρική Δήμητρα στον Ζυγό.
18 Οκτωβρίου 1979: Το Νόμπελ λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη
Η αναγγελία της απονομής του βραβείου από τη Σουηδική Ακαδημία έγινε στις 18 Οκτωβρίου. Ο Ελύτης παρέστη στην καθιερωμένη τελετή απονομής του βραβείου στις 10 Δεκεμβρίου του 1979, παραλαμβάνοντας το βραβείο από τον βασιλιά Κάρολο Γουστάβο. Στην ομιλία του κατά την απονομή του Βραβείου ανέφερε μεταξύ άλλων: «…η εφετεινή απόφασή σας να τιμήσετε στο πρόσωπό μου την ποίηση μιας μικρής χώρας δείχνει σε πόσο αρμονική ανταπόκριση βρίσκεστε με την χαριστική αντίληψη της τέχνης, την αντίληψη ότι η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών….». Τον επόμενο χρόνο κατέθεσε το χρυσό μετάλλιο και τα διπλώματα του βραβείου στο Μουσείο Μπενάκη. Την απονομή του Νόμπελ ακολούθησαν κι άλλες τιμητικές διακρίσεις εντός και εκτός Ελλάδας. Πέθανε στις 18 Μαρτίου του 1996 από ανακοπή καρδιάς στην Αθήνα.
Αστρολογικά: «Για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία»
Η αναφορά του Προέδρου της Ακαδημίας, στον αγώνα για την ελευθερία ήταν σε πλήρη αρμονία με τους κοσμικούς «φύλακες» του Οδυσσέα Ελύτη. Ο Ουρανός, ο Δίας και η Δήμητρα ήταν οι βασικοί πρωταγωνιστές στην βράβευση του μεγάλου ποιητή μας.
Το «άρωμα» του πρώτου ήταν διάχυτο σε όλα τα συστήματα πρόβλεψης: Ως διελαύνων στον Σκορπιό προσέγγιζε τον γενέθλιο Ήλιο του Οδυσσέα Ελύτη, στο secondary είχε πάλι μια (αποχωρίζουσα) σύνοδο με τον Ήλιο και μια αντίθεση με την προοδευμένη Δήμητρα, ενώ στο Ηλιακό τόξο μια αντίθεση ακριβείας με την γενέθλια Αφροδίτη.
Ο δε Δίας, στο Ηλιακό τόξο σχημάτιζε μια αντίθεση με την γενέθλια Δήμητρα στο Λέοντα, τυπική μιας σπουδαίας διάκρισης.
18 Οκτωβρίου 1851: Η πρώτη έκδοση του «Μόμπι Ντικ»
To «Moby-Dick ή Η Φάλαινα» γράφτηκε από τον Αμερικανό συγγραφέα Herman Melville και θεωρείται ως ένας από τους θησαυρούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η ιστορία αφηγείται τις περιπέτειες του περιπλανώμενου ναύτη Ishmael και το ταξίδι του με το φαλαινοθηρικό πλοίο Pequod και καπετάνιο τον Ahab. Ο Ishmael μαθαίνει γρήγορα ότι σε αυτό το ταξίδι ο Ahab έχει σκοπό να αναζητήσει και να πάρει εκδίκηση από μια συγκεκριμένη φάλαινα, το Moby Dick, μια άγρια, αινιγματική λευκή φάλαινα φυσητήρα γιατί παλιότερα είχε καταστρέψει τη βάρκα του και του είχε δαγκώσει το πόδι. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τον Richard Bentley στο Λονδίνο στις 18 Οκτωβρίου 1851, σε μια σε μια τροποποιημένη και με αρκετές περικοπές (λόγω του περιεχομένου) τρίτομη έκδοση με τίτλο «Η Φάλαινα» που αρχικά έλαβε ανάμικτες κριτικές.
Αστρολογικά: Στο έργο που έκανε διάσημο τον ίδιο, ο Χέρμαν Μέλβιλ αποτύπωσε την αίσθηση περιπέτειας και την θαλασσινή «αύρα» που υπήρχε στο ωροσκόπιο του (η Σελήνη στον Τοξότη σε αντίθεση με τον Άρη και το δίδυμο Αφροδίτης-Δήμητρας στον Καρκίνο.
Την ημέρα που εκδόθηκε ο Μόμπι Ντικ η διελαύνουσα Σελήνη ήταν στο Λέοντα -πάνω στην γενέθλια αντίθεση Ήλιου-Δία του δημιουργού του, ενώ το κοσμικό σκηνικό μιας «μέχρις εσχάτων ναυμαχίας» αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά από το τ-τετράγωνο του Άρη στον Καρκίνο με τον Πλούτωνα, τον Ήλιο και την Αφροδίτη.
Γιατί δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν πιο περιγραφικές όψεις για την καταστροφική εμμονή και την μονομανία του καπετάνιου.
Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι στον γενέθλιο χάρτη του Μέλβιλ, που ως δημιουργός «μεταστοιχείωσε» την ενέργεια του, όλο το δράμα του «Μόμπι Ντικ» υπάρχει σχηματοποιημένο σε έναν «κρυφό» σταυρό ανάμεσα στον Άρη, τον Πλούτωνα, τον Ποσειδώνα και τον Ερμή.
