Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 8 Φεβρουαρίου του 1404, ανήκε δηλαδή στο ζώδιο του Υδροχόου, έχοντας μάλιστα τέσσερις ακόμη πλανήτες στο ζώδιο (Ερμή, Αφροδίτη, Δία και Κρόνο).
Ωστόσο, φαίνεται πως ο πλανήτης που σφράγισε τη μοίρα του ήταν ο Ουρανός (στον Αιγόκερω), ο οποίος τον όρισε αυτοκράτορα του Βυζαντίου όταν βρέθηκε απέναντι από την γενέθλια θέση του.
Η στέψη έγινε στο Μυστρά στις 6 Ιανουαρίου του 1449 και η ανατρεπτική φύση του πλανήτη σε ένα ζώδιο που συνδέεται άμεσα με την εξουσία, προοιώνιζε σημαντικές αλλαγές, κάτι που δυστυχώς επιβεβαιώθηκε με τον χειρότερο τρόπο στις 29 Μαΐου του 1453, όταν η Πόλη έπεσε στα χέρια των Τούρκων.
Τότε, στο ηλιακό τόξο, ο προοδευμένος Ουρανός ήταν ακριβώς επάνω στον γενέθλιο Ήλιο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, σημαίνοντας την μετάβαση του από τον θρόνο στον θρύλο.
Παράλληλα, ο προοδευμένος Ποσειδώνας στο Λέοντα σχημάτιζε ένα ακριβέστατο τετράγωνο με τον γενέθλιο Άρη στον Ταύρο, υπονοώντας πως όσο κι αν προσπαθούσε στον υπέρ πάντων αγώνα, μια Κερκόπορτα θα έμενε ανοικτή για τους Οθωμανούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ένας άνθρωπος των εκλείψεων. Γεννήθηκε ύστερα από μια Ηλιακή και μια Σεληνιακή έκλειψη στον άξονα Υδροχόου-Λέοντα και έπεσε μαχόμενος μεταξύ δύο εκλείψεων.
Διερευνώντας πάντως τα μακροκοσμικά αίτια που οδήγησαν στην πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, θα πρέπει να σταθούμε στην μεγάλη σύνοδο Ουρανού και Ποσειδώνα στον Σκορπιό (το 1307), η οποία πλαισίωσε μια ανατρεπτική και συνάμα μηδενιστική περίοδο παγκοσμίως, ορίζοντας πρακτικά το πέρασμα από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση. Η υπερχιλιετής ζωή της αυτοκρατορίας είχε ξεκινήσει μέσα στο εύρος της επιρροής της συνόδου των δύο πλανητών στο Λέοντα και πλέον είχε σημάνει η ώρα μιας επώδυνης μετάβασης.
* Κάποια βιογραφικά στοιχεία του Κωνσταντίνου Παλαιλόγου
Ο Κωνσταντίνος ήταν το όγδοο από τα δέκα παιδιά του Εμμανουήλ Παλαιολόγου Β' και της Ελένης Δραγάση, κόρη του Σέρβου πρίγκιπα Κωνσταντίνου Δραγάση.
Στην ηλικία των 39 του χρόνων έγινε Δεσπότης του Μοριά. Οικοδόμησε τα τείχη του Εξαμιλίου στον Ισθμό της Πελοποννήσου και επέκτεινε το δεσποτάτο του, κατακτώντας τη Βοιωτία και τη Φωκίδα από τους Φράγκους. Όμως ο Μουράτ Β' οργάνωσε μια μεγάλη εκστρατεία εναντίον του και κατέστρεψε το φρούριο στο Εξαμίλιο, την Κόρινθο και την Πάτρα. Ο Κωνσταντίνος αναγκάστηκε να ζητήσει ειρήνη και να γίνει φόρου υποτελής στον Τούρκο σουλτάνο. Όταν ο αδελφός του, ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η' Παλαιολόγος, πέθανε χωρίς να αφήσει απογόνους, ξέσπασε μια διαμάχη μεταξύ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και του αδελφού του Δημήτριου για το θρόνο. Η Αυτοκράτειρα Ελένη, που ενήργησε ως αντιβασιλέας, υποστήριξε τον Κωνσταντίνο και του συνέστησε να προσφύγει στον Οθωμανό Σουλτάνο Μουράτ Β' για τη διαιτησία. Ο Μουράτ αποφάνθηκε υπέρ του Κωνσταντίνου και στις 6 Γενάρη του 1449 ο Κωνσταντίνος στέφθηκε στον Καθεδρικό Ναό στο Μυστρά από τον τοπικό Επίσκοπο, πράγμα σπάνιο αλλά όχι πρωτοφανές για έναν Αυτοκράτορα να στεφθεί σε μια επαρχιακή πόλη.
Πριν από την έναρξη της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης, ο Μωάμεθ Β ' έκανε προσφορά στον Κωνσταντίνο να παραδώσει την Πόλη και ως αντάλλαγμα θα γλίτωνε και θα συνέχιζε να διοικεί στο Μυστρά. Σύμφωνα με τα όσα διηγήθηκε ο αυλικός του, Γ. Φραντζής, η απάντηση του Κωνσταντίνου ήταν: «Το να παραδώσω την Πόλη σε σας είναι πέρα από την εξουσία μου ή οποιουδήποτε άλλου ζει σ' αυτήν γι' αυτό όλοι προτιθέμεθα να πεθάνουμε, αφού είναι κοινή η απόφαση, χωρίς να διαφυλάξουμε τη ζωή μας».
Πέθανε στις 29 Μαΐου 1453, την ημέρα που η έπεσε η Πόλη. Τα τελευταία καταγραμμένα του λόγια ήταν: «Η πόλη έχει πέσει και είμαι ακόμα ζωντανός», στη συνέχεια έβγαλε τα αυτοκρατορικά του διακριτικά, ώστε να μην υπάρχει τίποτα που να τον κάνει να ξεχωρίζει από κάθε άλλο απλό στρατιώτη και οδήγησε τους υπόλοιπους άντρες του σε μια τελευταία αναμέτρηση όπου και σκοτώθηκε.
Αν και ο Φραντζής όπως και ορισμένοι άλλοι αμφισβήτησαν την αλήθεια της παραπάνω ιστορίας και υποστήριξαν ότι ο μόνος τρόπος για να εντοπιστεί ο αυτοκράτορας αργότερα ήταν οι μωβ μπότες του και ότι αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του στάλθηκε σε όλη την Μικρά Ασία για να πιστοποιηθεί η νίκη, άλλοι ισχυρίζονται ότι οι Τούρκοι δεν βρήκαν ποτέ το σώμα του, και ότι ήταν πολύ πιθανό να θάφτηκε σε ομαδικό τάφο μαζί με τους στρατιώτες του.
Διαβάστε επίσης
