Ραδιενέργεια-Ο εφιάλτης έρχεται στην Ανατολική Μεσόγειο
από τον Γιάννη Ριζόπουλο
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πυρηνικός αντιδραστήρας...
Το «παραμύθι» της αλυσιδωτής πυρηνικής αντίδρασης ξεκίνησε στο πανεπιστήμιο του Σικάγο τον Δεκέμβριο του 1942, όταν σε ένα μυστικό πείραμα, ένας Ζυγός κι ένας Σκορπιός, ο Ιταλός Ενρίκο Φέρμι και ο Ούγγρος Ευγένιος Βίνερ άνοιξαν το κουτί της Νέας Πυρηνικής Εποχής.
Κι αν αυτοί έστω κατά το ήμισυ έζησαν καλά (ο Βίνερ πέθανε δοξασμένος το 1995 αλλά ο Φέρμι έφυγε το 1954 από καρκίνο του στομάχου), εμείς σίγουρα δεν νοιώθουμε και τόσο υγιείς.
Ο Chicago Pile-1, έτσι βαφτίστηκε το «μωρό της Ρόζμαρι», ήταν το προοίμιο μιας ολέθριας κούρσας προς το θάνατο, τουλάχιστον για τους κατοίκους της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Ακολούθησαν πλήθος από πυρηνικές δοκιμές -γνωστές και άγνωστες- σε διάφορα σημεία του πλανήτη με τους στρατιώτες και τους εκάστοτε ντόπιους να παίζουν συχνά το ρόλο του πειραματόζωου.
Ο Πλούτωνας στο Λέοντα ήταν αυτός που συνέβαλε στο ξεκλείδωμα ενός ακόμη μυστικού της φύσης, αφού από μόνη της η θέση του πλανήτη στο ζώδιο παραπέμπει σε μια ενέργεια που παράγεται από τον «πυρήνα του ατόμου», είτε αυτός αναφέρεται στην προσωπικότητα είτε στο φυσικό πεδίο.
Παράλληλα με τα εξοπλιστικά προγράμματα του τρόμου, από το 1957 που ο Πλούτωνας μπήκε στην Παρθένο αναπτύχθηκε ραγδαία και η λεγόμενη «ειρηνική» χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Ο Pile-1 παραχώρησε σταδιακά τη θέση του σε ογκώδη συγκροτήματα παραγωγής ενέργειας και όλα έδειχναν να πηγαίνουν σύμφωνα με το πρόγραμμα μέχρι το 1979, όταν έγινε το πρώτο σοβαρό ατύχημα στο Three Mile Island των ΗΠΑ. Δυστυχώς, η ΕΣΣΔ πιστή στον ανταγωνισμό των δύο υπερδυνάμεων «απάντησε» ύστερα από επτά χρόνια με το πολύ πιο σοβαρό δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ. Και φθάσαμε στο 2011 με την φυσική καταστροφή της Ιαπωνίας να παίρνει μια επιπλέον διάσταση, ύστερα από τη διαφυγή ραδιενέργειας από τους αντιδραστήρες της Fukushima.
Από το 1942 η Nuclear Era άφησε το εξαιρετικά ευδιάκριτο αποτύπωμα της στην ανθρώπινη Ιστορία: Ιαπωνία, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και πάλι Ιαπωνία
Όμως ο κύκλος των συμβάντων που συγκλόνισαν τον κόσμο αποτυπώνεται και αστρολογικά, με ένα τρόπο μάλιστα που αναπόφευκτα δημιουργεί ανατριχίλα.
Είναι γνωστό πως τα τελευταία χρόνια άρχισε να αναπτύσσεται ο κλάδος της Αστροχαρτογραφίας, μιας τεχνικής που «υποδεικνύει» σε ποιούς τόπους μπορεί να βιωθεί η ενέργεια του κάθε πλανήτη, ανάλογα πάντα με το γενέθλιο χάρτη ενός ατόμου ή συμβάντος.
Στο astrology.gr υπάρχει μια εκτενής αναφορά στην συγκεκριμένη τεχνική και μπορείτε να αναζητήσετε τις λεπτομέρειες της στην σχετική ενότητα.
Ο πλανήτης που μας ενδιαφέρει στην περίπτωση του ωροσκοπίου της πρώτης πυρηνικής αλυσιδωτής αντίδρασης είναι ο Άρης.
Γιατί το εκπληκτικό είναι πως στο αστροχαρτογράφημα για τις 2/12/1942 οι γραμμές του Άρη, του πλανήτη που συνδέεται ευθέως με βία εντάσεις και ατυχήματα περνούν ακριβώς επάνω από τους «τόπους της φωτιάς».
-Η γραμμή του Ωροσκόπου (Asc) περνά από την Ιαπωνία και μάλιστα διασταυρώνεται με τη γραμμή του Ουρανού πάνω από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
-Η γραμμή της Δύσης (Desc) περνά πάνω από το Three Mile Island στο Χάρισμπουργκ των ΗΠΑ
-Η γραμμή του Ναδίρ (IC) περνά πάνω από το Κίεβο και την Ουκρανία
Όσο για την γραμμή του Μεσουρανήματος περνά από τον κεντρικό Ειρηνικό και την ατόλη Μπίμινι, όπου μεταξύ άλλων έγινε και η πρώτη δοκιμή της Υδρογονοβόμβας
Και βέβαια ύστερα από όλα αυτά δικαιούται κανείς να αναφωνήσει:
Τυχαίο; Δεν νομίζω...
Αναζητώντας τα επιπλέον σημεία του πλανήτη όπου η χρήση της πυρηνικής ενέργειας θα μπορούσε να αποβεί μοιραία στο μέλλον, μπορεί κανείς να σταθεί στην Δυτική Αυστραλία ή ανοικτά της Καραϊβικής (στο Τρίγωνο των Βερμούδων), όπου διασταυρώνονται οι γραμμές του Άρη και του Πλούτωνα.
Υπάρχουν επίσης αρκετοί τόποι-χώρες που με βάση τις πλανητικές γραμμές εκπέμπουν ένα διαχρονικό SOS ή τουλάχιστον χρήζουν της προσοχής μας, ωστόσο αυτό που εδώ στην Ελλάδα θα έπρεπε να μας προβληματίσει περισσότερο είναι η κάθετη γραμμή (IC)του Άρη -γαλάζια και διακεκομμένη στο χάρτη- η οποία «υπέδειξε» το Τσέρνομπιλ και δυστυχώς περνάει και από τα μέρη μας.
Συγκεκριμένα, διασχίζει την Τουρκία και την Κύπρο, «ξυστά» από την επαρχία Μερσίνης και το Ακουγιούκ, εκεί δηλαδή όπου οι Τούρκοι έχουν προγραμματίσει την κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου.
Όπως σημειώνει και o Urania Lab στην σχετική αρθρογραφία, η εμβέλεια των πλανητικών γραμμών είναι ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος γύρω στα 300-400 χιλιόμετρα ανατολικά ή δυτικά και το Ακουγιούκ εμπερικλείεται σε αυτήν.
Υπάρχει φυσικά και η Αίγυπτος που πρόσφατα ανακοίνωσε την πρόθεση της να κατασκευάσει έναν πυρηνικό σταθμό στην Μεσογειακή ακτή της Ελ Ντάμπα, λίγο πιο δυτικά από την Αλεξάνδρεια. Ατυχώς, η ίδια γαλάζια γραμμή του Άρη διασχίζει και την χώρα των Φαραώ -επίσης «ξυστά» από την Ελ Ντάμπα, επισημαίνοντας πως από τη στιγμή που όλα αυτά τα σχέδια γίνουν πράξη, το μέλλον -το δικό μας των γειτόνων μας και συνολικά της Ανατολικής Μεσογείου- θα αρχίσει να σκοτεινιάζει.
