Ο Ερμής χρωματίζεται από τον συναισθηματικό και παρορμητικό Καρκίνο, θολώνοντας το μυαλό με σκέψεις πιο τρυφερές, φανερά τονισμένες με πολύ συναίσθημα.
Η καρδιά, χρειάζεται περισσότερο χρόνο και περισσότερες αποδείξεις για να αποδεχτεί, αυτό, που το μυαλό το τετράγωνο, ήδη αντιμετωπίζει ως πραγματικότητα.
Δεν είναι ότι η καρδιά μας γυρεύει μπελάδες, είναι ότι κρατάει τις αναμνήσεις (τις όμορφες, αλλά κι εκείνες του πόνου), για πολύ καιρό στην μνήμη της.
Η καρδιά, έχει τους δικούς της ρυθμούς προσαρμογής, αποδοχής των γεγονότων, θέλει να επεξεργαστεί τα ερεθίσματα, διαφορετικά.
Ο Ερμής στον Καρκίνο, έχει αυτή ακριβώς την ποιότητα: Σχηματίζει μνήμες που τις συνδέει άρρηκτα με τον τρόπο που ένιωσε όταν τα συμβάντα διαδραματίστηκαν. Δύσκολα αφήνει το μνημονικό του ελεύθερο από την καρδιά του.
Δεν είναι μόνο ο Ερμής στον Καρκίνο όμως που αντιδρά έτσι. Οι περισσότεροι από εμάς, βιώνουμε τον εσωτερικό αυτό διχασμό. Ξέρω τι πρέπει να κάνω, γνωρίζω τι έχει συμβεί, μα δεν μπορώ να τιθασεύω τα συναισθήματα που έχω δημιουργήσει (ακούσια τις περισσότερες φορές).
Δόλια μου καρδιά, ότι συμβαίνει, στο τέλος, εσύ πληρώνεις το λογαριασμό...
....
