Πόνος και η ανάμνηση

Σπάσε αυτόν τον νοητικό συνειρμό και θα απελευθερωθείς στη στιγμή. Πόσο εύκολα λέγεται, πόσο δύσκολα, επίπονα και αργά μπορεί να γίνει αυτό.

Πως ξεχνιέται η ανάμνηση του πόνου; Πως πείθεις τον νου σου να αφεθεί και να επιτρέψει να γίνει μια νέα εγγραφή, μια καινούργια ανάμνηση, που θα ακυρώσει την παλιά;

Πως περιορίζεις την απόλαυση, πως διαλύεις τον εθισμό σου, πως πείθεις και πάλι το νου να πάψει να κάνει εκείνο που του χαρίζει τόση απόλαυση;

Εκείνος ο τύραννος, ο νους, κοινός παρανομαστής και στις δυο περιπτώσεις.

Δάμασε το νου, πάρε τα ηνία. Οδήγησε εσύ το άλογο της ύπαρξής σου εκεί που πρέπει.

Είπαμε: τα λόγια είναι εύκολα. Η πρόκληση υπαρκτή. Η μάχη πρέπει να ξεκινήσει...