Βλέπεις τον εαυτό σου να περπατά σε ένα δρόμο χωρίς όνομα. Αυτόν που επιμένεις να αγνοείς την ύπαρξή του, ενώ τον ζεις καθημερινά. Τον λαθραίο σου δρόμο.
Βαδίζεις στην οδό παρασκηνίου, χωρίς χαρτιά, αριθμούς και διακριτικά. Είσαι ό,τι δηλώσεις, είναι ό,τι δηλώσουν, μα για ένα είσαι σίγουρος, κανείς και τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται...
Ο Άρης και ο Ποσειδώνας σε ταξιδεύουν στον κόσμο τους και δεν θέλει πολύ για να καταλάβεις ότι έχεις να κάνεις με αγιογδύτες κι αγγέλους μαζί. Με εμπνευσμένους καλλιτέχνες παραδομένους σε ακολασίες κι οινοπνεύματα αλλά και ιδεολόγους, που τα πιστεύω τους ισορροπούν ανάμεσα στον ουτοπικό ανθρωπισμό και τον φανατισμό ενός ιεροεξεταστή.
Να σε μια γωνιά στέκει ο Τουλούζ Λωτρέκ, πρόθυμος να σου το αποδείξει. Δίπλα του ο Λένιν κραδαίνει το σφυροδρέπανο, ενώ πιο κει ο Λένον σε παροτρύνει να φανταστείς τον κόσμο που δεν έζησες ποτέ.
Μια «αγία τριάδα» κατ’ εικόνα και ομοίωση του κόσμου σου.
Και μέσα στις λαμπυρίζουσες αλέες του παραλόγου χορεύουν οι φαντασιώσεις σου, οι ιδεολογίες, τα οράματα, μα και τα φαντάσματά σου. Και φυσικά εκεί φιλοξενούνται όλοι εκείνοι που τρέφονται από αυτά, μικροί ή μεγάλοι απατεώνες, κλέφτες, ληστές και πιστοί. Εκεί οργιάζουν κατάσκοποι, συνωμότες οι προδότες, εκεί διαπρέπουν και μαρτυρούν οι άγιοι.
Εκεί πλουτίζουν οι «φωτισμένοι» γκουρού, οι μάγοι κι οι προφήτες, εκεί κάνεις το θαύμα αλήθεια σου.
Εκεί τρώνε ψωμί κι αλάτι ο πλανημένος εαυτός σου και η ιδανική πνευματική σου φύση.
Με την άκρη του ματιού σου, ίσα που προλαβαίνεις να δεις δύο σκιές να χάνονται στο πουθενά. Δύο παράνομοι εραστές γλιστρούν βιαστικά στο παράδεισό τους. Φοβούνται κι αυτοί μην τους πάρει κανένα μάτι κι αναγκαστούν να δώσουν λόγο για την απιστία τους.
Να κι ένας εξορκιστής που σε προστάζει με στεντόρεια φωνή: «Έξελθε πονηρόν πνεύμα, του σαρκίου τούτου»! Όμως ποιος θα ξορκίσει αυτούς που σε τηρούν αφ’ υψηλού κι έχουν κατακλέψει το βιος και τα όνειρά σου με επίσημη σφραγίδα;
Τι κάνεις τελικά απέναντι στους κουστουμαρισμένους άρπαγες, που σε σπρώχνουν να ζήσεις κι εσύ μια ζωή λαθραία;
Τους βλέπεις, μα ακολουθώντας τη ροή του πλήθους, αντί να τους αποστρέφεσαι, λαχταράς να μπεις κι εσύ στη λέσχη της απάτης, να γίνεις ένας από αυτούς. Σε θαμπώνουν τα πλούτη, τα εκατομμύρια που ξέρεις ότι δεν θα αποκτήσεις ποτέ με τον ιδρώτα σου. Και συχνά καταλήγεις να πετάς χαμηλά, πολύ χαμηλότερα από τις αξίες και τα ιδανικά σου. Κάνεις τις βρωμιές σου, όταν δεν σε βλέπει κανείς.
Δεν σε κατηγορώ... Κι εγώ πέρασα από εκεί, μα ένα έχω να σου πω: Στον κόσμο του χρήματος δεν έχεις καμία τύχη. Αν κλέψεις, θα σε κλέψουν, αν εξαπατήσεις, θα σε εξαπατήσουν, αν προδώσεις, θα σε προδώσουν. Και δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη, αφού πάντα θα υπάρχει ένα μεγαλύτερο «ψάρι», πιο ικανό και πιο πονηρό από σένα.
Τα κέντρα εξουσίας φτιάχνουν νόμους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους. Ξέρουν να κρύβονται πίσω από τυπικούρες και διαδικαστικά τερτίπια, ακόμη κι όταν η ενοχή τους είναι ολοφάνερη. Σε «παίζουν» σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Μα ακόμη αν τύχει να τους ξεφύγει κάτι, έχουν τον τρόπο τους να σε κατευθύνουν, ξέρουν πώς να σου παρουσιάσουν το άσπρο μαύρο για να σε παραπλανήσουν. Σε πάνε «όπου γουστάρουν», σκηνοθετούν την πραγματικότητα, έχοντας στην απόλυτη διάθεσή τους κάθε είδους προπαγανδιστικό μηχανισμό αλλά και ανθρωπάκια που προσεύχονται στο χρήμα και την βόλεψη τους.
Αυτός είναι ο Άρης τους κι αυτός ο Ποσειδώνας τους.
Στέκουν λοιπόν μπροστά στον καθρέφτη τους και πείθονται πως ο κόσμος είναι αυτό που βλέπουν.
Είναι βέβαιοι πώς θα σε εξαγοράσουν γιατί είναι ήδη εξαγορασμένοι. Σε εξαπατούν γιατί –δεν μπορεί- κι εσύ απατεώνας θα είσαι. Συνωμοτούν χωρίς αιδώ, αφού σε βλέπουν κι εσένα σαν συνωμότη.
Και σου κουνάνε στα μούτρα τους νόμους τους, κάθε φορά που «παρανομείς».
Θα γίνεις λοιπόν ένας από αυτούς;
Όχι, αν παραμείνεις πιστός σε αυτό που πραγματικά είσαι και δεν μπορεί να στο κλέψει κανείς χωρίς την θέλησή σου. Γιατί αυτά που έχεις, θα πρέπει να τα θεωρήσεις εκ προοιμίου χαμένα.
Κι αν θέλεις να ξεφύγεις από τις παγίδες του υλικού κόσμου σου, μπορείς βέβαια να επαγρυπνείς, λάθος δεν είναι.
Σου έχω όμως κι έναν τρόπο πιο υπερβατικό: Βάλε δυνατά τη μουσική που σου αρέσει και χόρεψε μέχρι την άκρη του ουρανού. Ή αφήσου στην μαγεία του θεάτρου ή του κινηματογράφου, βυθίσου στις σελίδες των δημιουργών, εκεί που ξέρεις ότι με τα «ψέματα» κτίζονται και χαλυβδώνονται χαρακτήρες, εκεί που τα οράματά σου γεννοβολούν αδιάκοπα ονείρατα και θάματα. Εκεί που τρέφεται η ψυχή σου και η ζωή σου δεν πρόκειται ποτέ να γίνει λαθραία. Αυτός είναι ο Άρης σου κι αυτός ο Ποσειδώνας σου!
