Την ίδια στιγμή που ο Κρόνος με τον Χείρωνα σε κλείνουν στο καβούκι σου, ο Δίας και ο Ουρανός περιγελούν την ασφάλειά σου.
Εδώ και πολλά χρόνια αγωνίστηκες για να την κτίσεις. Την φιλοξενείς και σε φιλοξενεί στο κάστρο σου, το κλειστό σου σύμπαν, που είναι φτιαγμένο από νόμους, αξίες κι ερμηνείες. Μπορεί να είναι ένα φτωχικό καλύβι ή ένα παλάτι, μικρή σημασία έχει. Μπορεί να είναι το καταφύγιο σου, το σπίτι σου, η οικογένεια σου, ο τόπος σου, η πατρίδα σου, η ίδια η ψυχή σου. Είναι αυτό που λες ότι σε ξεχωρίζει από τους ομοίους σου, μα συνάμα σε ενώνει με αυτούς. Είναι αυτό που καλείσαι να υπερασπίσεις ξεκινώντας από τα θεμέλια του, γιατί αν δεν είναι γερά, κάποια στιγμή θα πέσει να σε πλακώσει.
Έξω από αυτό το κάστρο νοιώθεις πιο αδύναμος, γι’ αυτό είναι το κέντρο σου και συνάμα το έσχατο σημείο της άμυνας σου. Ίσως κιόλας να πιστεύεις ότι μια μάχη σε ανοικτό χώρο δεν σε ευνοεί. Να μια πρόκληση που θα την βρεις μπροστά σου, αν δεν σε έχει ήδη συναντήσει.
Μερικές φορές η ψυχή σου σε παίρνει από το χέρι για να σε ταξιδέψει στον έξω κόσμο, να σου δείξει τις διαφορετικότητες που σε περιτριγυρίζουν μα εσύ αποστρέφεις το βλέμμα σου, Ναι καλά, λες και γρήγορα αλλάζεις πλευρό μην τυχόν ξυπνήσεις από τον αυτάρεσκο ύπνο σου.
Όμως στην πραγματικότητα ζεις σε μια κατάσταση πολιορκίας και δεν είναι μόνον οι απ’ έξω που σε απειλούν μα και οι από μέσα.
Σφράγισες τους αρχαίους τρόμους σου στα Τάρταρα, τους φυλάκισες νομίζοντας πως ξεμπέρδεψες οριστικά με αυτούς μα να που τώρα άφρονες επαναστάτες απειλούν να εξοστρακίσουν τις ημέρες της τεχνητής γαλήνης σου.
Οι φορείς του νέου δεν προσκυνούν μπροστά στους νόμους σου και συμμαχούν με τους εφιάλτες σου. Οι αδίστακτοι καινοτόμοι συμπορεύονται με τα πιο ανθεκτικά τέρατά σου, αλαλάζοντας «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου»! Τα κελιά των φυλακών σου ξεκλειδώνονται κι όλα τα κομμάτια της ψυχής σου στέκουν ενώπιόν σου και σε ρωτούν: Τις πταίει;
Το παρελθόν που φυλάκισες και το μέλλον που δεν έζησες εξεγείρονται, φέρνοντας μαζί τους και τον πόλεμο, τους αδηφάγους εισβολείς που κρύβονται στην κοιλιά ενός ξύλινου αλόγου. Θα σε ακολουθούν σαν ζωντανές σκιές τα στίφη του Αττίλα κι οι πειρατές του Μπαρμπαρόσα. Άγριοι καβαλάρηδες, χωρίς έλεος, που ζωντανεύουν τους χειρότερους εφιάλτες σου. Θα ακούσεις την βοή των Τιτάνων καθώς ξεπροβάλλουν από τα Τάρταρα και μπορεί να χλομιάσεις μπροστά σε πλάσματα που πίστευες ότι υπάρχουν μόνον στους μύθους και τους θρύλους σου. Σαν ξεχασμένη βόμβα του Μεγάλου Πολέμου, σε απειλούν ξεχασμένοι κι αρχέγονοι κίνδυνοι, σου επιτίθενται φόβοι, που ο πολιτισμός σου νόμισε πως κλείδωσε για πάντα.
Σκύβεις βουτάς για να σκαλίσεις παρελθόν, παρόν και μέλλον, να ψάξεις για τις ρίζες της σύμπτωσης που σε έφτασε ως εδώ. Σε μια μάχη, που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια εμφύλια σύρραξη. Ο εξελιγμένος εαυτός σου απέναντι στον πρωτόγονο κι οι δεξιότητες σου κόντρα στις δεισιδαιμονίες σου. Μα και οι δύο πλευρές είναι δικές σου, γι’ αυτό πριν βιαστείς να αρχίσεις να παίρνεις κεφάλια, δοκίμασε πρώτα την Αγάπη. Δοκίμασε να αγκαλιάσεις έναν εσωτερικό εχθρό που όμως μπορεί να γίνει φίλος σου.
Ξέρω, ο χρόνος που σας χωρίζει είναι πολύς, το ίδιο κι οι νοοτροπίες σας. Εσύ με τις κατακτήσεις του πολιτισμού σου κι αυτός με τις αλήθειες της αρχαιότητας του. Έχετε όμως την ίδια καταγωγή κι αυτό είναι ένα καλό πρώτο σημείο επαφής.
Τα πράγματα βέβαια είναι διαφορετικά αν δεν βιώσεις αυτή τη μάχη μέσα σε μια δίνη εσωστρέφειας, αλλά ως μια εξωτερική επίθεση από πλάσματα του καθρέφτη σου. Όσα και όσους δηλαδή εξόρισες από τη ζωή σου, μα τώρα επιστρέφουν. Τις παλιές έχθρες, που δεν έσβησαν και περίμεναν ένα κοσμικό σινιάλο για να θεριέψουν. Τους άξεστους έρωτες που ζητούν την εκδίκηση τους.
Εδώ η συνεννόηση είναι πολύ πιο δύσκολη κι είναι βέβαιο ότι η Αγάπη σου θα θεωρηθεί αδυναμία. Χρειάζεσαι λοιπόν τον δικό σου πολεμιστή για να σε προστατέψει. Να ξέρεις όμως ότι αν δεν θεραπεύσεις τις δικές σου ατέλειες, αν δεν νικήσεις για πάντα τους φόβους και τους εφιάλτες σου, όσες φορές κι αν σπάσεις τον καθρέφτη σου, αυτός θα ξαναστήνεται στο διάβα σου έτοιμος να σε προκαλέσει ξανά.
