Ακούς και διαβάζεις για την «σούπερ» Πανσέληνο και τα –τι άλλο;-δεινά που επιφέρει. Για τις σκοτεινές γωνιές της ύπαρξης που αλαλάζοντας από τα βάθη του Σκορπιού θα ζητήσουν το μερίδιό τους. Για συνωμοσίες που υφαίνονται σε βάρος σου από τους απανταχού «κακούς». Για τρόμους που θα γίνουν πράξη.
Μία ακόμη άσκηση πανικού, που στοχεύει στο να λουφάξεις στην μιζέρια σου. Να μην ξεκολλήσεις ποτέ από τον βούρκο που σε έριξαν οι χειρότεροι των ομοίων σου, εκείνοι που δυστυχώς πολλές φορές θαυμάζεις και τιμάς: Οι επικυρίαρχοί σου
Όμως, σου έχω ξαναγράψει ότι ο Σκορπιός και ο «προφήτης» του, ο Πλούτωνας είναι εκείνοι που φωτίζουν το σκοτάδι, διαφορετικά δεν θα το έβλεπες ποτέ. Είναι το φανάρι σου σε μια πορεία προς το άγνωστο, αυτό που τόσο φοβούνται οι βολεμένοι.
Κι ο φτερωτός Ερμής στον Τοξότη σε ταξιδεύει στον αληθινό σου κόσμο, σ’ αυτόν για τον οποίο προορίζεσαι πραγματικά, σ’ αυτόν που φτιάχτηκε μόνον για σένα. Εκεί που ο ουράνιος θόλος δεν καθρεφτίζει τους φόβους και τα τέρατα του είναι σου, ούτε τις μισαλλόδοξες σκέψεις σου. Στον πνευματικό σου κόσμο δεν είναι παρά ένα συμβούλιο σοφών, πρόθυμων να σου αποκαλύψουν τα μυστικά της ύπαρξης αλλά να σου δείξουν και τον τρόπο της μεταμόρφωσης σου από ένα ον βουτηγμένο στην άγνοια και την ρουτίνα, σε ένα αστέρι που το φως του λαμπυρίζει δίπλα στα άλλα αδέλφια του και διαχέεται μέχρι τα πέρατα της οικουμένης.
Εσύ είσαι αυτό, είτε το πιστεύεις, είτε όχι.
Το ραντεβού με την αλήθεια σου μπορεί να έχει κλειστεί οπουδήποτε παντρεύονται η έρευνα με το άγνωστο, από τις εσχατιές του σύμπαντος μέχρι τις αβύσσους της ψυχής σου.
Οπουδήποτε παράγεται ο Πολιτισμός και η Παιδεία σου, που εδώ και αιώνες σε κρατάνε ζωντανό. Όχι δεν υπάρχεις επειδή τρως και καταναλώνεις, ούτε λόγω της ισχύος σου. Αυτά έρχονται και παρέρχονται στον γήινο κόσμο σου. Όμως το πνεύμα σου είναι αθάνατο και με αυτό πορεύεσαι. Όλα τα πλούτη του κόσμου κι όλη η εξουσία δεν φτάνουν για να το νικήσουν αρκεί να το θες εσύ. Αρκεί να δραπετεύσεις από την πλάνη που σε έχουν ρίξει οι φαινομενικές αλήθειες. Στο έγραψε κι ο Πλάτωνας στο «Σπήλαιο» του.
Και καθώς θα πετάς με τον Ερμή για συντροφιά και οδηγό σου, μπορείς να δεις από ψηλά κάποιους από τους δυστυχείς ομοίους σου να πολεμάνε λυσσαλέα για χρήμα, δόξα κι εξουσία. Να υπονομεύει ο ένας τον άλλον, να ειρωνεύονται την αγνότητα, να κακολογούν, να εχθρεύονται οτιδήποτε το διαφορετικό και τελικά να σφάζονται μεταφορικά ή κυριολεκτικά, υπερασπίζοντας ο καθένας το δικό του «δίκιο» τον δικό του «θεό».
Αυτή είναι η μοίρα των πλανητών και των θεών σου στον υλικό κόσμο, τον «ρεαλιστικό» κι ο μύθος του Σίσυφου ζωντανεύει καθημερινά σε αυτόν. Το πρότυπο που προάγει η κοινωνία σου είναι ο βράχος του, που μόλις φτάσει στην κορυφή ξανακυλάει στην αφετηρία του κι ακόμη πιο πίσω. Σε έμαθαν να αγωνίζεσαι για να γίνεις πιο άτεγκτος, πιο σκληρός, πιο αδυσώπητος, αφού μόνον έτσι θα καταφέρεις να κουμαντάρεις τον βράχο, να τον κάνεις δικό σου, για να βιώσεις την Πτώση σου.
Κωμικοτραγικό, δεν νομίζεις;.
Μα στον πνευματικό σου κόσμο, οι πλανήτες είναι οι κλειδοκράτορες της ελευθερίας σου. Αυτοί που πλέκουν τα φτερά της συνείδησης σου για να μπορείς να πετάς και μόνος σου προς το Φως.
