Ο Άρης κι ο Ουρανός στροβιλίζονται στη δίνη της επανάστασης, πρόθυμοι να σαλπίσουν την έναρξη της. Φοβάσαι; Ελπίζεις;
Μια επανάσταση δεν έχει όρια. Είσαι έτοιμος να το δεχθείς αυτό;
Μια επανάσταση γίνεται πόλεμος πολύ εύκολα.
Αλλά για τι πολεμάς τελικά;
Έχεις ζήσει έστω κι από μακριά τη φρίκη του πολέμου. Την αφουγκράζεσαι χρόνια στην Παλαιστίνη και την Μέση Ανατολή. Την ένιωσες δίπλα σου όταν πριν από αρκετά χρόνια βομβαρδίζονταν οι άμαχοι στην Σερβία. Τότε ίσως πρωτάκουσες και για τις «παράπλευρες απώλειες», μια κυνική έκφραση των γερακιών του πολέμου, όταν μιλούν για σένα.
Ακολούθησαν το Ιράκ και η Λιβύη, που έζησαν τον δικό τους όλεθρο. Κι ύστερα η Συρία με τον εμφύλιο να μαίνεται εδώ και χρόνια και τους φανατικούς να παίρνουν κεφάλια στο όνομα της πίστης. Η ISIS έγινε ο φόβος και ο τρόμος σε Δύση και Ανατολή, σοκάροντας με τις μεθόδους της.
Μήπως όμως και η χριστιανική Ουκρανία αποτέλεσε εξαίρεση; Αποδείχθηκε πως η πλατεία Μεϋντάν ήταν το θέατρο μιας καλά σχεδιασμένης προβοκάτσιας, που άνοιξε το χορό σε σφαγές και πογκρόμ.
Είδες βέβαια και πολύ πρόσφατα τους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους να σε εκβιάζουν θέλοντας να σε εξαθλιώσουν, να σε τιμωρήσουν αλλά και να κερδίσουν περισσότερα.
Αποικία σε θέλει το Γερμανικό κατεστημένο, μήπως και βγάλει τα συσσωρευμένα απωθημένα αιώνων. Είναι δηλαδή πιο έξυπνοι οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί κι οι Πορτογάλοι που υπήρξαν μέγιστοι αποικιοκράτες;
Αν το καλοσκεφτείς ο κόσμος σου δεν έχει αλλάξει και πολύ, τουλάχιστον τόσο όσο θέλουν να διατείνονται οι αισιόδοξοι.
Κι αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι οι επαναστάσεις σου δεν έχουν πια νόημα, τουλάχιστον αυτές που γίνονται, όπως γίνονται. Ακόμη και τις πιο γνήσιες τις χειραγωγούν και τις εκμεταλλεύονται τα κέντρα εξουσίας που έχουν απλώσει τα δίχτυα τους παντού. Στις τηλεοράσεις σου, στο ίντερνετ ακόμη και στα «αθώα» κοινωνικά δίκτυα όπως το facebook.
Τελείς υπό την διαρκή επιτήρηση του Οργουελικού «Μεγάλου Αδελφού», που ακόμη κι αν κάτι πάει στραβά γι αυτόν, ξέρει πώς να το διορθώσει.
Άρα, θα μου πεις δεν υπάρχει καμία ελπίδα;
Σε ένα άρθρο μου που ξέρω ότι σου άρεσε πολύ, το «Άκου Ευρωπαίε», τρύπωσε κι ένας σχολιαστής για να γράψει «ναι, φάτε περηφάνια»...
Θα του απαντήσω λοιπόν ότι οι γονείς που μεγάλωσαν τα παιδιά τους «ταΐζοντας» τα με περηφάνια δεν τα είδαν ποτέ να σέρνονται στους δρόμους με μια σύριγγα καρφωμένη στο μπράτσο, ούτε καταναλώνουν ναρκωτικά.
Δεν τα είδαν ποτέ να ξεπουλάνε την ψυχή τους στο διάβολο για το χρήμα και την εξουσία. Κι αν ξεγελάστηκαν για μια στιγμή, γρήγορα κατάλαβαν που ακριβώς στοχεύει αυτό το «παιχνίδι»: Να χάσουν κάθε επαφή με τον αληθινό εαυτό τους, τα οράματα και τις αξίες τους, για να αρχίσουν να λατρεύουν «τον μόσχο τον σιτευτό».
Αυτά τα παιδιά είναι οι ανώνυμοι επαναστάτες, οι επαναστάτες της διπλανής πόρτας, η ελπίδα σου, η ελπίδα μας.
Δεν πρωτοτυπώ. Όλα αυτά τα έχουν πει και τα έχουν γράψει πολλοί πριν από μένα. Έχουν διατηρηθεί και στο λόγο των Ευαγγελίων, τις περισσότερες φορές σαν κενό γράμμα, αφού ελάχιστοι δείχνουν την πρόθεση να τα εφαρμόσουν, από τους ιερείς μέχρι τους απλούς πιστούς. Έχουν επικεντρωθεί σχεδόν όλοι σε κούφιες ηθικολογίες και σε μια Θεολογία του τρόμου: Μετανοείτε γιατί θα πέσει φωτιά να σας κάψει!
Που εξαφανίστηκε ο Θεός της Αγάπης;
Άλλη μια επανάσταση που πήγε στράφι, πέφτοντας στα χέρια των αργυρώνητων.
Λογίζεις τον εαυτό σου ως Άνθρωπο;
Τότε η πρώτη σου επανάσταση πρέπει να στοχεύει στην ανάκτηση αυτής της χαμένης περηφάνιας. Κι αν δεν μπορείς να απεγκλωβιστείς τυπικά από ένα σύστημα που σε εξουσιάζει με το χρήμα και σε κρατάει χαμηλά, μην του δίνεις αξία με τις πράξεις σου, μην το θεριεύεις με τον πανικό σου.
Η Ιστορία σου είναι γεμάτη από παραδείγματα συμπατριωτών σου που δεν υπολόγισαν ούτε τα πλούτη ούτε τα αξιώματα και βέβαια τους τιμάς. Αλλά φοβάσαι να τους μιμηθείς, μη χάσεις τι; Τις αλυσίδες σου;
Θα μου πεις τη ζωή σου, μα αν την χάσεις δεν θα σε νοιάζει πια... Θα μου πεις ότι φοβάσαι για αυτούς που θα μείνουν πίσω σου, μα δεν φοβάσαι ότι όλοι αυτοί θα σέρνονται μια ζωή καταδικασμένοι από την δική σου ολιγωρία; Την δική μου, την δική μας...
Πολύ περίεργη είναι αυτή η «αίσθηση ευθύνης» που σε κάνει –μας κάνει- τόσο βολικά αδρανείς. Σε αυτήν ποντάρουν όμως οι εξουσιαστές σου, γι' αυτό δεν έχεις παρά να τους αντιπαραθέσεις την «τρέλα» σου. Αυτήν δεν μπορούν να την νικήσουν!
Αλήθεια, πόσες φορές δεν έπεσες και ξανασηκώθηκες εκεί που σε είχαν όλοι ξεγραμμένο; Πόσες φορές δεν είδες το παιδί σου, τον άνθρωπο σου να κινδυνεύει κι απελευθέρωσες από μέσα σου απίστευτες δυνάμεις; Πόσες φορές δεν σε έσωσε η «τρέλα» σου;
Δώσε της λοιπόν μια ακόμη ευκαιρία...
Λογίζεις τον εαυτό σου ως Χριστιανό;
Τότε η πρώτη σου επανάσταση πρέπει να στοχεύει στην αναβίωση της πίστης σου, στο Θεό, στον Άνθρωπο. Μιας πίστης που δεν προσδιορίζεται από τους τύπους αλλά από την ουσία.
Θυμήσου...
«Τι ωφελείται ο άνθρωπος αν κερδίσει τον κόσμο όλο αλλά χάσει την ψυχή του;»
Λογίζεις τον εαυτό σου ως Δημιουργό;
Τότε η πρώτη σου επανάσταση είναι να αφεθείς στον έρωτα σου, τον γνήσιο, τον αληθινό. Να πάψεις να τον λερώνεις με πεποιθήσεις κι απωθημένα που εκπορεύονται από το μίσος. Από το μίσος για τον ίδιο σου τον εαυτό. Λες ότι «αμαρτάνεις» κι αυτομαστιγώνεσαι σαν μεσαιωνικός μοναχός. Πλαισίωσες τον έρωτα σου με ενοχές και τον καταστρέφεις μέρα με τη μέρα.
Μα ευτυχώς εκείνος είναι αθάνατος, όπως είναι αθάνατος κι ο ανώτερος εαυτός σου.
Και σε αυτόν τον επαναστάτη μέσα σου απευθύνομαι.
Δεν μπορείς να αλλάξεις ούτε τον Σόιμπλε, ούτε τους υπόλοιπους γελοίους που είναι δεμένοι στο άρμα του. Μπορείς όμως να αλλάξεις εσένα κι αν τα καταφέρεις και πάψουν όλοι αυτοί να έχουν ισχύ επάνω σου, τα υπόλοιπα θα γίνουν από μόνα τους.
Κατέβασε τώρα το application του Astrology.gr, για το iPhone, το iPad ή το iPod σου!
