Αφροδίτη-Πλούτωνας, Σεληνιακή έκλειψη...
Σου λένε και σου γράφουν ότι κάτω από έναν τόσο «σκοτεινό» ουρανό οι ελπίδες σου για κάτι καλό είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Θα ταραχτείς, θα πονέσεις, θα υποφέρεις...
Κι εσύ για μια ακόμη φορά ετοιμάζεσαι να λουφάξεις απεμπολώντας το ίδιο το δικαίωμα της ζωής σου. Να μην κάνεις το άλφα, το βήτα, να μην μπεις σε μια σχέση, να μην ερωτευτείς, να μην γελάσεις, να μην ευτυχήσεις γιατί θα σου βγει ξινό.
Λες και δεν έχεις δικαιώματα στην «μοίρα» σου, λες και είναι οι άλλοι πάντα που ορίζουν την ύπαρξη σου. Οι «κακοί» πλανήτες, η «κακή» σου μοίρα, οι κακοί –ή πιο σωστά οι άρρωστοι- άνθρωποι...
Σου έρχεται εύκολο να πεις ότι αυτοί φταίνε για όλα και δεν σε αδικώ. Έχεις πικρή εμπειρία από τα καμώματα άρρωστων ανθρώπων που αναλώνονται διαρκώς σε ζήλιες, φθόνους, ίντριγκες και παιχνίδια εξουσίας ή χειραγώγησης. Ξέρεις πως όταν ο άνθρωπος θέτει το μυαλό του στην υπηρεσία των σκοτεινών ενστίκτων του, είναι πλέον πανεύκολο να μεταμορφωθεί σε τέρας. Να σε βασανίσει ανελέητα επειδή δεν υποτάσσεσαι στους σκοτεινούς πόθους και τις απωθημένες ψυχικές στρεβλώσεις του.
Μπορεί να σε αγαπά ένας τέτοιος άνθρωπος; Μπορεί να αγαπά ένας άνθρωπος που μέσα του φωλιάζει το μίσος για οτιδήποτε ή οποιονδήποτε δεν «του κάθεται»;
Μερικές φορές πέφτεις στην παγίδα ή κάνεις την ανάγκη φιλοτιμία και απαντάς «ναι». Θεωρείς ότι ακόμη και μια άκρως προσβλητική συμπεριφορά απέναντι σου, πιστοποιεί το «γνήσιο» ενδιαφέρον του άλλου. Λες «αχ τι καλά, είμαι γι' αυτόν υπόθεση ζωής και θανάτου», τονίζοντας το πρώτο και προσπερνώντας το δεύτερο. Μέσα σου ξυπνά το φάντασμα της «ταύτισης», όχι όμως της υγιούς κι αυθόρμητης αλλά της πειθαναγκαστικής. Και τελικά χαίρεσαι για την αρρώστια του, που σε μια τέτοια περίπτωση είναι βέβαιο πως είναι και δική σου.
Αυτό όμως δεν είναι έρωτας, είναι αγοραφοβία.
Και δεν αργεί να έρθει η ημέρα που θα κλαις για την χαμένη σου ζωή, την εγκλωβισμένη στα «θέλω» και τα «πρέπει» ενός δυνάστη. Όταν έρθει η δύσκολη στιγμή που δεν θα αντέχεις πια τους εξευτελισμούς, ρίχνεις το ανάθεμα στον «κακό» άλλο. Παραπονιέσαι στους φίλους σου για την κακή σου τύχη, εσύ είσαι όμως που της έστρωσες το χαλί, παραχωρώντας «γην και ύδωρ» στην «αγάπη σου». Εσύ είσαι που παρέδωσες τα κλειδιά στον δεσμοφύλακα σου.
Όμως, σπάνια ξεκινάς από τον πραγματικό ένοχο, τον κακό σου εαυτό. Αυτόν που παραμένει εγκλωβισμένος και «κολλημένος», με πρόσχημα πεποιθήσεις ή σχήματα που αντιστρατεύονται την ίδια την ζωή σου. Γιατί γεννήθηκες για να είσαι ελεύθερος, με την συνείδηση σου καθαρή και ενεργή. Γεννήθηκες δημιουργός κι όχι ένας σκλάβος του κατώτερου εαυτού σου. Γεννήθηκες έρωτας κι όχι ανάγκη ή φόβος.
Αυτό είναι που καλείσαι να συνειδητοποιήσεις αυτές τις ημέρες. Ο Πλούτωνας θα σου δώσει τα εργαλεία για να καθαρίσεις την δική σου «κόπρο του Αυγεία». Να παραδώσεις και να παραλάβεις τον εαυτό σου απαλλαγμένο από την ρυπαρότητα. Να βγάλεις στο φως την αθανασία σου, τον ανώτερο εαυτό σου, που επάνω του δεν κολλάνε ούτε μίση, ούτε άρρωστες εμμονές. Να διακρίνεις την αθωότητα σου μέσα στις λάσπες και να την αναδείξεις.
Κι όπως ο ήρωας σου ο Ηρακλής πέτυχε τον άθλο του αξιοποιώντας τα νερά του Αλφειού, έτσι κι εσύ μπορείς να λουστείς με τα ορμητικά ύδατα της αλήθειας σου. Να νοιώσεις την κάθαρση σου, μέσα από τον πανδαμάτορα έρωτα, τον καταλύτη σου.
Το νερό συμβολίζει το συναίσθημα σου, ένα συναίσθημα όμως διάφανο, χωρίς τις σκιές του μυαλού σου. Χωρίς τις συναλλαγές σου με τα «αν» κι εκείνες τις μεγάλες προσδοκίες, που ευνουχίζουν το «τώρα» σου. Χωρίς το φόβο που σε κάνει να πανικοβάλλεσαι όταν κάτι «δεν πάει καλά».
Φοβάσαι το «τέλος» του έρωτα σου, το φοβάσαι γιατί λες ότι θα τελειώσεις κι εσύ μαζί του. Στην πραγματικότητα φοβάσαι την αλήθεια σου και τους καρπούς της.
Είσαι γεννημένος για να μεγαλουργείς επάνω σε στάχτες, μα εσύ –τραγική ειρωνεία- φοβάσαι την φωτιά και προτιμάς να θυσιάζεις τα πιο γόνιμα στοιχεία σου, να εξαγοράζεσαι εξασφαλίζοντας στην καλύτερη περίπτωση ένα χρυσό κλουβί.
Τα δικαιολογείς όλα στο όνομα μιας «αγάπης», που βέβαια δεν είναι αγάπη αλλά μανία κυριαρχίας, ένα δαιμονικό κρεσέντο απωθημένων, ένας υπαρξιακός εφιάλτης με σένα θύμα ή θύτη.
Φοβάσαι να πετάξεις με τα δικά σου φτερά.
Κι εδώ θα σε ρωτήσω:
Γιατί ενώ ξέρεις ότι τα καλύτερα είναι αυτά που ζυμώνονται με την ψυχή σου, αυτά που σε πονάνε αλλά και σε απογειώνουν, επιλέγεις τελικά μια αδράνεια που υπαγορεύεται από τον φόβο;
Και γιατί να διαλέξεις την «ασφάλεια» σου, όταν το σύμπαν σε καλεί να ζήσεις με πάθος την ελευθερία σου;
Γιατί ευνουχίζεσαι στο όνομα του έρωτα σου;
Κάτι δεν πάει καλά εδώ...
Οκ, στα «χαρτιά» προβλέπεται ότι οι σχέσεις και οι συνεργασίες σου μπορεί να περάσουν από σαράντα κύματα. Όμως μια κρίση σχέσεων ή πιο σωστά η επανατοποθέτηση τους σε νέες βάσεις είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια καταστροφή. Είναι η αναγέννηση σου.
Να κάνεις μια νέα αρχή. Αυτό ζητά από σένα ο Πλούτωνας, αυτό σου ζητά και η Σεληνιακή έκλειψη αναδεύοντας τα λιμνάζοντα ύδατα των συναισθημάτων σου.
Ακόμη κι αν βρεθείς ξαφνικά να πενθείς τυλιγμένος από την μοναξιά σου, να θυμάσαι ότι αυτό το «σάβανο» είναι και η πολύτιμη προίκα σου για την συνέχεια.
Σου γράφω βέβαια για την δημιουργική μοναξιά σου, αυτήν που σε οδηγεί στα μύχια βάθη της ψυχής σου, εκεί που ανακαλύπτεις την κρυμμένη κι ανεκμετάλλευτη δύναμη σου. Εκεί που περιμένει υπομονετικά ο αληθινός έρωτας σου, ο αναστημένος, χωρίς ψυχαναγκασμούς και χειροπέδες. Χωρίς εμμονές, χωρίς ζήλιες, απελπισίες και «γαντζώματα».
Θα τον ανασύρεις γλυκά στην επιφάνεια, θα τον κάνεις να καθρεφτιστεί στο πρόσωπο του νέου συντρόφου σου. Νέου, ακόμη κι αν είναι ο παλιός, αναμορφωμένος όμως και φρέσκος. Δεν είναι πια «δικός σου» με το ζόρι αλλά επειδή το διαλέξατε κι οι δύο μαζί. Δεν είσαι «δικός του» για να κλείσεις τη ζωή σου σε ένα μπουντρούμι αλλά για να πορευτείτε σεβόμενοι την ελευθερία ο ένας του άλλου. Και θα δεις, θα μάθεις ότι ο αληθινός έρωτας δεν είναι ο Μεσσίας σου, δεν έχεις ανάγκη από έναν τέτοιο έρωτα.
Αγαπάς, δεν ψάχνεις άλλοθι ή σωτηρία για τον κακό σου εαυτό...
Κατέβασε τώρα το application του astrology.gr, για iphones, ipads και ipods εδώ.
