«Για δες καιρό που διάλεξε ο Κρόνος να κτυπήσει, τώρα που ήρθαν τα λεφτά και πέρασε η κρίση...»
Ο κ Στουρνάρας το δήλωσε ευθαρσώς: Τα χειρότερα πέρασαν, πάμε για ανάκαμψη! Μια δήλωση βέβαια που έγινε χωρίς τον ξενοδόχο, αφού με τον Κρόνο να πολιορκεί τον Ήλιο και τη Δήμητρα της Ελλάδος (plus οι ενδείξεις από τα προοδευτικά συστήματα), τα δύο επόμενα χρόνια η λιτότητα θα κτυπήσει κόκκινο και η θερμοκρασία της ανάπτυξης θα κινηθεί πάνω-κάτω στα όρια του... απόλυτου μηδενός.
Θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς, όμως αυτά παθαίνει όποιος χρησιμοποιεί τον Κρόνο του στην κατώτερη δυνατή εξελικτική βαθμίδα, δηλαδή ως κακομοίρη κι όχι ως αφεντικό του εαυτού του.
Η Ελλάδα έχει στο γενέθλιο ωροσκόπιο της μια αντίθεση Ήλιου-Κρόνου, αν όμως νομίζουμε ότι αυτή και μόνον αυτή είναι η μοίρα που επιφυλάσσει ο πλανήτης στα έθνη και τους ανθρώπους, η πραγματικότητα έρχεται να μας αποδείξει ότι σφάλουμε. Ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση κινήθηκαν και κινούνται οι Ισλανδοί, που η χώρα τους έχει τον Κρόνο σε σύνοδο με τον Ήλιο. Ο πλανήτης δικαίωσε 100% την επιλογή τους να στείλουν το ΔΝΤ, τους τραπεζίτες, τους πολιτικούς τους κι ακόμη τους Ολλανδούς και τους Άγγλους για... τσάι, αρνούμενοι να πληρώσουν τα σπασμένα της χρεοκοπίας των τραπεζών. Η δικαστική απόφαση είναι φρέσκια και τελεσίδικη: Δεν χρωστάνε σε κανέναν κι αυτό βέβαια κάνει ακόμη πιο πικρή την αίσθηση μας ότι ξεπουληθήκαμε χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά.
Ανάλογη μπορεί να είναι και η δράση του Κρόνου στη ζωή του καθενός μας, άλλοι δηλαδή να είναι «Έλληνες» κι άλλοι «Ισλανδοί». Και εδώ, η σημαντική πληροφορία -το μήνυμα αν προτιμάτε- είναι ότι ο καθένας φτιάχνει τη μοίρα του ανάλογα με τις επιλογές του. Ο Κρόνος απλά φέρνει τα αποτελέσματα τους, κάτι που θα βιώσουμε πολλοί αυτές τις ημέρες, αφού στον ουρανό δεσπόζει το τετράγωνο Ήλιου-Κρόνου.
Η αλήθεια είναι ότι στην αστρολογική ομήγυρη, ο «Παππούς» δεν υπήρξε ποτέ συμπαθής... Εδώ και πολλούς αιώνες καντέμη τον ανεβάζουνε, καταραμένο τον κατεβάζουνε και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες κάποιων... αιρετικών το όνομα «Κρόνος» εξακολουθεί να είναι συνώνυμο των περιορισμών, των ποινών και των τιμωριών που επιβάλλει το σύμπαν, η κοινωνία ή κι εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Γι' αυτό εξ άλλου φροντίζουν αδιαλείπτως και πάμπολλοι αστρολόγοι που άμα τη εμφανίσει του κουνάνε το δάκτυλο προειδοποιώντας μας να είμαστε καλά παιδιά, διαφορετικά ο μπαμπούλας θα μας φάει.
Ανάλογα πράττουν και οι απανταχού διεκδικητές της... χάρης του, που θέλουν να κυβερνούν και να υποτάσσουν τους άλλους στο όνομα του. Τον επικαλούνται κάθε φορά που η τάξη τους τείνει να διασαλευτεί, έχοντας μάλιστα ως εμφατικό επιχείρημα το τι έπαθαν όσες και όσοι τον αγνόησαν. Μέγα πλήθος «διδακτικών» ιστοριών επιστρατεύονται προς αυτήν την κατεύθυνση, με μια από αυτές τον γνωστό μύθο του τζίτζικα και του μέρμηγκα. Μόνο που σε αυτόν αποκρύπτεται εντέχνως η ουσιαστική πραγματικότητα, ότι δηλαδή παρά την τεμπελιά του τραγουδιστή τζίτζικα, το είδος των τζιτζικιών εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει μαζί με εκείνο των μυρμηγκιών... Ο καθείς στο είδος του δηλαδή κι όχι να γίνουμε όλοι ίδιοι, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε.
Μια κάπως πιο εξευγενισμένη μορφή του, που φοριέται πολύ στον κόσμο των φιλοσοφούντων, είναι ο Κρόνος-Δάσκαλος, που έχοντας περάσει επτά φορές από ΛΟΚ, SEALS κλπ, κρατά σφικτά τα πτυχία του, διαποτίζοντας τους υπόλοιπους με τη δανεική σοφία του. «Για να μάθεις, πρέπει να πάθεις». Ναι σωστά... Και μετά τι κάνεις, κάθεσαι επάνω στη θέσφατη σοφία σου τιμωρώντας τους ασεβείς;
Εδώ λείπει ή αποκρύπτεται η βασική εντολή που είναι και η πεμπτουσία του Κρόνου. Ότι δηλαδή, μαθαίνεις και μεστώνεις όχι για να υπηρετήσεις το υπάρχον σύστημα αξιών αλλά για να προτείνεις ένα δικό σου.
Αυτό θέλει ο μπάρμπα Κρόνος και είναι κάτι που κατανοούν οι λίγοι -δυστυχώς- γνήσιοι πιστοί του.
Στην πραγματικότητα, ο Κρόνος δεν είναι ένας και αδιαίρετος αλλά μπορεί να πάρει πολλές μορφές ανάλογα πάντα με το επίπεδο της εξέλιξης μας και το ποιόν της κοινωνίας που μας γαλουχεί. Ως φορέας των συλλογικών αξιών είναι εκείνος που μας μαθαίνει τι πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε την ομαλή ένταξη μας στον κοινωνικό ιστό. Σχολείο, στρατός, γέννα, δουλειά κι όλα αυτά που καταράστηκε ο Θεός στον Αδάμ και την Εύα και καυτηριάζουν οι αναρχικοί... Πρώτα σου λέει θα κοπιάσεις και θα μοχθήσεις τηρώντας το νόμο και το σύνταγμα του κράτους κι ύστερα -αν είσαι καλό και υπάκουο παιδί- θα ανταμειφθείς με το στεφάνι της δικαίωσης. Όχι να μας κάνουν κουμάντο και τα τζόβενα...
Βέβαια παρά τις υποσχέσεις, πολλές φορές αυτό το βραβείο δεν απονέμεται ποτέ, αντίθετα οι πιστοί του συγκεκριμένου δόγματος ανταμείβονται με το παράσημο της ανοικτής παλάμης, άντε και μια σύνταξη, αν προλάβουν. Χρόνια περιμένουν αυτή τη ρημάδα τη δικαίωση αλλά την ώρα που ετοιμάζονται να την κρατήσουν στην αγκαλιά τους, τσουπ εμφανίζεται από το πουθενά ο κολλητός του τάδε και τους τρώει τη θέση στην επετηρίδα.
Και σε αυτό δεν φταίει ο Κρόνος αλλά το ξερό μας το κεφάλι, που νομίζει ότι όλα λύνονται με την τήρηση του νόμου και της τάξης, με την πειθαρχία και το σεβασμό στην ιεραρχία. Καλά είναι όλα αυτά, όχι όμως όταν μας πλακώνουν.
Τα τεράστια μειονεκτήματα των Κρόνιων είναι ότι πρώτον αυτοχρίζονται μάρτυρες, παίρνοντας πολύ σοβαρά, αυτό που για κάποιους άλλους είναι ασήμαντες λεπτομέρειες και δεύτερον εξαντλούν κάθε αυστηρότητα προς τον εαυτό τους. Έτσι τελικά, η υπευθυνότητα τους πάει στράφι ή ακόμη χειρότερα γίνεται βορά στα χέρια των καλοπερασάκηδων, που ψάχνουν μονίμως κάποιους για να φορτώσουν τις ευθύνες τους.
Ούτε όμως ο άλλος Κρόνος, αυτός της αδιάλειπτης κριτικής προς κάθε κατεύθυνση προσφέρει πολλά. Ταμπουρωμένος στο περιλάλητο «εγώ σας τα 'λεγα», μένει κι αυτός τελικά δέσμιος της δοκησισοφίας του. Ναι μας τα 'λεγες αλλά τι έκανες;
Ο Κρόνος θέλει δουλειά κι όπως έχω γράψει στο άρθρο «Η θεραπεία του Κρόνου», ένας από τους καλύτερους τρόπους διαχείρισης της ενέργειας του είναι να τον κάνουμε επάγγελμα, όχι για να αποκτήσουμε μια θέση στην κορυφή της ιεραρχίας αλλά για να μάθουμε να διοικούμε και να αποφασίζουμε με βάση τις πραγματικές συνθήκες που ζούμε κι όχι κάποια κενά γράμματα ή μουσειακές αξίες μιας άλλης εποχής.
Δεν τα καταφέρνουν όλοι σε αυτό βέβαια, γι' αυτό υπάρχει ο Κρόνος του Έλληνα, του μονίμως καταπιεσμένου, του ψυχικά ευνουχισμένου, του ενοχικού, του υποκριτή κι όλων εκείνων που συγκροτούν την Κρόνια στρατιά των άβουλων ακούσιων υπηρετών του εκάστοτε συστήματος.
Πότε θα ανακαλύψουμε τον Κρόνο των Ισλανδών; That's the question της Σεξπηρικής μας τραγωδίας και δεν εννοώ μόνον την Εθνική αλλά πρωτίστως την ατομική. Γιατί πολλοί μικροί συμπλεγματικοί Κρόνοι φτιάχνουν τελικά εκείνον τον μεγάλο που μας διαφεντεύει ή όπως λέγεται διαφορετικά «ο καθένας έχει το αφεντικό που του αξίζει».
Ταύροι, Λέοντες, Σκορπιοί και Υδροχόοι καλούνται λοιπόν πρώτοι να τσεκάρουν το είδος του Κρόνου που έχουν επιλέξει. Να δοκιμάσουν τις αντοχές τους και τις ικανότητες τους. Να εξεταστούν σε αυτό που ο πλανήτης όρισε στη ζωή τους ως απόδειξη δημιουργικότητας, ως γόνιμο καημό, έργο και καθήκον. Κι αν τυχόν διαπιστώσουν ότι το «μαντρί» δεν τους χωρά πλέον, το σωστό θα ήταν να αποσκιρτήσουν από τη φούστα της γνώμης των άλλων, να θέσουν τα όρια τους κι όχι να σκύψουν το κεφάλι. Σε μια τέτοια περίπτωση, η «σοφή» -κατά πως λένε οι άλλοι- επιλογή του σήμερα θα γίνει η συμφορά του αύριο, αφού δεν θα ανταποκρίνεται στην αλήθεια τους.
Κι αν τεθεί θέμα «υποχρέωσης», οφείλουμε να το δούμε αμφίδρομα, ξεκινώντας από την υποχρέωση που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας και στους κόπους μιας ζωής.
Δεν είναι αναγκαίος ένας ακόμη βασανιστικός κύκλος εμπειρίας, όπως ακριβώς δεν χρειάζεται να δοκιμάσεις τα ναρκωτικά για να τα απορρίψεις.
Τόνοι ταλέντου και προοπτικών έχουν θυσιαστεί σε αυτήν την κακώς εννοούμενη σοφία, εμπλουτίζοντας τις στρατιές των δυστυχισμένων.
Με τον Κρόνο παρόντα οι αποφάσεις ποτέ δεν είναι εύκολες, αφού ορίζουν είτε την υποταγή, είτε τη χειραφέτηση μας. Κι ο δεύτερος δρόμος είναι σίγουρα ανηφορικός αλλά και πραγματικά σοφός, αφού ότι πάθουμε θα είναι δικό μας «παιδί» κι όχι το νόθο κάποιου άλλου.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, σε μια Κρόνια φάση είναι μάλλον ανόητο να κάνουμε σημαντικά ξεκινήματα. Είπαμε, καλός είναι ο Κρονάκος για να πετάξουμε από τη ζωή μας ότι δεν μας αντιπροσωπεύει, όχι όμως να βγάλουμε τα ματάκια μας με τα χεράκια μας...
Εκτός από τους εκπροσώπους των τεσσάρων σταθερών, στο οπτικό πεδίο του Κρόνου βρίσκονται επίσης οι Κριοί και οι Καρκίνοι του τελευταίου δεκαημέρου, όπως επίσης και οι Ζυγοί των τελευταίων 2-3 ημερών. Και αυτήν την βασική «ομάδα κρούσης» συμπληρώνουν μερικοί ακόμη εκ των τεσσάρων παρορμητικών, όσες και όσοι δηλαδή έχουν τον Ήλιο τους κοντά στην 17η μοίρα του ζωδίου τους.
Όσο για τους Αιγόκερους, αξίζει πραγματικά να προσπαθήσουν περισσότερο, προτείνοντας λύσεις με τους ίδιους να πρωταγωνιστούν σε αυτές.
*Θέλετε να μάθετε τι προβλέπουν για εσάς τα άστρα για τον επόμενο χρόνο; Το astrology.gr έχει τις απαντήσεις εδώ.
