Ο Ήλιος πραγματοποιεί την ετήσια συνάντησή του με τον Κρόνο και το χρέος σε καταδιώκει σαν Ερινύα. Ευθύνες, νέες και παλιές, που διασταυρώνονται με τον φόβο της απόρριψης. Ενοχές που σε σπρώχνουν να υπηρετήσεις.
Φιλόδοξα εγχειρήματα που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά. Αχ αυτός ο σταυρός του μαρτυρίου… Για πόσο ακόμη θα τον φορτώνεσαι;
Λες ότι θυσιάστηκες για τους γονείς σου, για την κοινωνία σου, για τους φίλους σου, για τα παιδιά σου. Λες ότι εισέπραξες απογοήτευση. Λες ότι άλλοι σε προσπέρασαν και καρπώθηκαν εύκολα τα καλά της ζωής, χωρίς να το αξίζουν, χωρίς να έχουν τα δικά σου προσόντα.
Μα αυτό δεν είναι μια τρανή απόδειξη ότι κάτι πάει λάθος στην ζωή σου; Κι ότι ήρθε ο καιρός πια να αλλάξεις ρότα;
Βάλε τα όριά σου λοιπόν, πάρε την διοίκηση των πραγμάτων στα χέρια σου κι όχι μόνον τις ευθύνες σου. Άρχισε να διατάζεις, να αρνείσαι κι όχι μόνον να υπακούς. Ξέρω, κάποιοι θα στενοχωρηθούν με αυτό γιατί θα χάσουν την βολή τους. Κρίμα για αυτούς, αφού δεν εκτίμησαν τον θησαυρό που έστεκε πλάι τους. Όμως κανείς πια δεν μπορεί να σου κουνάει το δάκτυλο, καθισμένος στην αναπαυτική πολυθρόνα του. Να σε κριτικάρει εκ του ασφαλούς, ποντάροντας στην φωτεινή επιγραφή που αναβοσβήνει στο μέτωπό σου: «Κτύπα κι άλλο, αντέχω»!
Ξέρω, σου αρέσουν τα δύσκολα και δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά. Σε ενοχλούν λεπτομέρειες που κανείς άλλος δεν παίρνει στα σοβαρά με συνέπεια να σου κολλάνε την ρετσινιά του αυστηρού, του «κακού» της υπόθεσης. Τελικά γίνεσαι συγκεντρωτικός αφού περιβάλλεσαι από «άχρηστους», που τους έμαθες να εκμεταλλεύονται τις δικές σου δυνατότητες, την δική σου επάρκεια.
Νοιώθεις ακόμη ανεπαρκής; Τι άλλες αποδείξεις χρειάζεσαι, πέραν των όσων έχεις πετύχει με κόπο και αγώνα; Πόσα πτυχία και πόσες συστάσεις θέλεις πια για να νιώσεις ασφαλής;
Κράτησε την πορεία σου σταθερή στο μονοπάτι της ποιότητας μα να θυμάσαι ότι εσύ είσαι ο καπετάνιος, το έχεις κατακτήσει αυτό και μην χαραμίζεσαι άλλο.
