Τα φώτα στήθηκαν στις πλατείες και σε περιμένουν για να ξεγελάσεις την στενοχώρια σου. Δένδρα στολισμένα, ψηλά κι θεόρατα σαν τους καημούς σου.
Κι από ψηλά ένας βλοσυρός Κρόνος να παραμονεύει για το λάθος που θα κάνεις.
Η Νέα Σελήνη του Δεκεμβρίου δεν εναρμονίζεται με την ξεγνοιασιά που θα ήθελες.
Αντίθετα, σε θέλει σε ετοιμότητα, αφού νέες δοκιμασίες σε προσμένουν.
Ξεφυλλίζεις το μικρό χάρτινο ημερολόγιο σου, για να δεις το παρακάτω. Στις πίσω σελίδες του δεν έχει ούτε ανέκδοτα, ούτε στιχάκια, παρά μόνον εντολές.
Ο Κρόνος, που από μικρό παιδί σε έμαθε να φέρεσαι και να σκέφτεσαι σαν μεγάλος, αφού ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει τα παιδιά, θα σου ζητήσει πάλι να αποδείξεις τις ικανότητές σου, να μοχθήσεις, να αγχωθείς, να απελπιστείς. Θα σε τιμωρήσει, λέει, γιατί παράκουσες τις εντολές του.
Αυτό είναι ένα στοίχημα που κρατάει από παλιά, όταν ακόμη ο πατέρας σου, ο δάσκαλός σου κι η κοινωνία ολάκερη σου φύτεψαν στο μυαλό τις δικές τους προσδοκίες και τα δικά τους αμαρτήματα. Κι εσύ παγιδεύτηκες σε αυτά και έχασες τη νιότη σου προσπαθώντας να αποδείξεις τι;
Μα ένας μικρός σοφός, που χρόνια τώρα σε συνοδεύει στο ταξίδι της ζωής, σου θυμίζει πως αυτό που βιώνεις σε κάθε δύσκολη φάση σου δεν είναι ούτε μοιραίο, ούτε μονόδρομος. Είναι απλά το καθρέφτισμα της συνείδησής σου.
Όσο πιο ακατέργαστη είναι, τόσο περισσότερο πιάνεσαι στα δίχτυα του πεπρωμένου σου. Κι όσο πιστεύεις σε αυτό, τόσο αδυνατίζει η βούλησή σου.
Μα αν δεν πετάξεις, πως περιμένεις να νικήσεις την βαρύτητα;
Αν δεν αφήσεις τα δεκανίκια σου, πώς θα περπατήσεις μονάχος;
Ναι, σε περιμένουν αυξημένα καθήκοντα και δυσκολίες. Κριτικές και αυτοκριτικές. Είναι όμως στο χέρι σου να τα καταφέρεις για μια ακόμη φορά και να τρυγήσεις τον ανθό των κατακτήσεών σου, να τιμήσεις την φιλία σου με το σύμπαν.
Ο μικρός σοφός αρχίζει να σου απαριθμεί τα κατορθώματά σου από τότε που πρωτοπερπάτησες στην γη, αποδιωγμένος από την γειτονιά των αγγέλων.
Προβλήματα, λύσεις και δώσ’ του ξανά προβλήματα κι άλλες λύσεις… Χρόνια τώρα, συμβουλεύεις τους άλλους και παίρνεις τις ευθύνες στις πλάτες σου. Κι αυτή η προσφορά σε γεμίζει, μα είναι και εκμεταλλεύσιμη.
Χρόνια τώρα πασχίζεις για να αποδείξεις πως είσαι επαρκής και να ξορκίσεις την ρετσινιά του αποτυχημένου. Κολλημένος με το δεκανίκι σου, νομίζεις ότι αυτό είναι εσύ, έγινες ένα μαζί του. Δεν σου πρέπει όμως να είσαι εσύ ένα δεκανίκι, που το πετάνε μόλις στέκονται στα πόδια τους.
Εσύ είσαι ο δάσκαλος κι εσύ βάζεις πια τους κανόνες, σου λέει ο μικρός σοφός. Το κατάλαβες;
Γυρίζεις να του απαντήσεις, μα δεν τον βλέπεις πουθενά. Το έργο του τελείωσε εδώ και ήρθε η στιγμή για να αρχίσεις το δικό σου.
