Έχεις μέρες τώρα που βαδίζεις σε πυκνή ζούγκλα και σε έδαφος σαθρό. Γύρω σου παραμονεύουν κίνδυνοι, που πολλές φορές σε ξεπερνούν, αφού ο Άρης βάλθηκε να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά και τις αντοχές σου στο άγνωστο. Ακούς και μαθαίνεις για την βία που σε περιβάλλει. Τα βογκητά των συνοδοιπόρων σου είναι ο αδιάψευστος μάρτυράς της. Κορμιά πεσμένα, θύματα της συγκυρίας. Κι η ψυχή σου βαραίνει, λες κι είναι φορτωμένη με τα κρίματα όλου του κόσμου.
Μα να που εμπρός σου ξεπροβάλλει το ξέφωτο. Μια πηγή, ένα στασίδι, μια χαρά, μια παύση στα δεινά σου.
Τον λαχταράς τον Ουρανό σου, να ξαναγίνει ο από μηχανής θεός σου και να που δεν σου χαλάει το χατίρι.
Η Νέα Σελήνη του Οκτωβρίου σε περιμένει, εκπληρώνοντας τους κρυφούς και φανερούς πόθους σου.
Επιτέλους φως!
Οι βρισιές και οι κατάρες σιωπούν κι ακούγεται πια η μελωδία του καλού. Ηλιαχτίδες ζεσταίνουν το είναι σου και τα άγρια θηρία ημερεύουν πλάι σου, σε μια συνθήκη ειρήνης που δεν ξέρεις πως γεννήθηκε, μα την καλωσορίζεις, όπως η μάνα το ξενιτεμένο παιδί της.
Στήνεις τραγούδια και χορούς.
Κι ο Δίας που τόσο καιρό τον αναζητούσες, κάνει κι αυτός την περίλαμπρη είσοδό του στην σκηνή.
Ζητάς λίγο νερό να ξεδιψάσεις και σου δίνει θάλασσες γλυκές και δροσερές.
Ζητάς λίγη τροφή και σου προσφέρει το Κέρας της Αμάλθειας.
Ζητάς λίγη χαρά και παίρνεις πανηγύρια.
Η τύχη που σε είχε απαρνηθεί, σου ανοίγει πια την αγκαλιά της.
Τίμησέ την!
Άφησε κατά μέρος την θλίψη σου γιατί τώρα ήρθε η ώρα να γιορτάσεις.
