Ανοίγουν και... κλείνουν τα σχολεία, οι κινητοποιήσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, προμηνύονται θυελλώδεις και μέσα σε όλα αυτά έχουμε και την κ Ρεπούση να ζητά την κατάργηση των Θρησκευτικών και την περιθωριοποίηση των Αρχαίων, που σύμφωνα με την ίδια είναι μια «νεκρή γλώσσα».
Για την... δραστήρια βουλευτίνα μας -και Αιγόκερω- τα έχω ξαναγράψει, με αφορμή τις δηλώσεις της για μια ακόμη κατάργηση, αυτή του εορτασμού των εθνικών επετείων (Μαρία Ρεπούση: Μήπως ζει σε λάθος εποχή;) και η ίδια σπεύδει ασμένως να απαντήσει καταφατικά στο ερώτημα του τίτλου. Γιατί πως είναι δυνατόν την ίδια στιγμή που σε Βρετανικά και Αμερικανικά πανεπιστήμια επαναφέρουν και τοποθετούν τα Αρχαία Ελληνικά στον κύριο εκπαιδευτικό κορμό τους, αναγνωρίζοντας την πολύ θετική επιρροή τους στα μυαλά και τις επιδόσεις των σπουδαστών, η κ Ρεπούση να διατείνεται ότι χρειάζονται μόνον στους φιλόλογους. Φαίνεται πώς οι «κουτόφραγκοι» ξέρουν πολύ λιγότερα από την καθηγήτρια μας...
Για δε τα Θρησκευτικά, ίσως είναι θεμιτή μια κάποια αλλαγή στον τρόπο που διδάσκονται και εννοώ την εισαγωγή στα βαθύτερα νοήματα του Χριστιανισμού, πέρα από δογματισμούς ή απλουστεύσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι ο «υπαρκτός Χριστιανισμός», αυτός δηλαδή που εφαρμόστηκε μέσα από την επίσημη Εκκλησία, έχει αρκετές σκοτεινές πλευρές που ανεφύησαν ύστερα από την ένταξη της Εκκλησίας στον μηχανισμό εξουσίας κατά την Βυζαντινή περίοδο. Από αυτές είναι που πρέπει να απελευθερωθούμε, ώστε να μην κουβαλούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τις όποιες αμαρτίες των ταγών τους. Αναρωτιέμαι όμως σε τι θα εξυπηρετούσε η αντικατάσταση των Θρησκευτικών από ενός τύπου Θρησκειολογία, σε μια εποχή όπου αναβιώνουν οι θρησκευτικοί πόλεμοι κι αυτό όχι με ευθύνη των Χριστιανών. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός είναι προ των πυλών, τόσο ορμητικός και άγριος όσο και την περίοδο που πρωτοεμφανίστηκε η θρησκεία του Μωάμεθ. Εμείς δηλαδή τι ζητάμε, να αποποιηθούμε την θρησκευτική μας παράδοση, αυτό που καλώς ή κακώς μας ενώνει και να γίνουμε έρμαια στην ισλαμική προπαγάνδα; Η Θρησκειολογία χρειάζεται, το ίδιο επιτακτική ωστόσο είναι και η διδασκαλία των Θρησκευτικών στην ουσία τους και όχι στους τύπους.
Πάντως αν θέλει η κ Ρεπούση μπορεί να μετοικήσει σε μια σκληρή ισλαμική χώρα, εκεί όπου κάθε αμφισβήτηση της θρησκευτικής παράδοσης τιμωρείται με θάνατο.
Εκεί είναι που χρειάζεται επειγόντως εκσυγχρονισμός, όχι εδώ.
Όσο για τον απεργιακό πυρετό του Σεπτεμβρίου στην Παιδεία, συνάδει με την Νέα Σελήνη του μήνα, για την οποία μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο πρόσφατο άρθρο «Η Ελλάδα σε κατάσταση πολιορκίας». Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται έχουμε να κάνουμε με μηδενιστικές καταστάσεις στην Παιδεία και συνολικά στα θέματα του άξονα 3ου και 9ου οίκου.
Η θέση των Φώτων στον 9ο οίκο του ωροσκοπίου της Νέας Σελήνης, με «χορηγό» τον αστρικό Πλούτωνα στον Τοξότη (σε τετραγωνική σχέση) δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας. Και όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου, όταν θα λήξει η επιρροή της συγκεκριμένης Νέας Σελήνης, είτε με «κύκνειο άσμα», είτε χωρίς αυτό. Εκείνο που πρέπει να απευχόμαστε είναι το να αποφευχθούν τα χειρότερα, να υπάρξουν δηλαδή ανθρώπινες απώλειες, αφού κατά τα άλλα η Παιδεία στην Ελλάδα είναι μια πολυτάραχη και βασανισμένη υπόθεση, από γενέσεως του Ελληνικού κράτους.
Ελπίδες βέβαια υπάρχουν και μέσα στα επόμενα χρόνια θα δούμε να ανθίζουν και πάλι κάποιες αξιόλογες προσπάθειες. Η ολική μεταμόρφωση -προς το καλύτερο εννοείται- που χρειάζεται η Παιδεία μας θα αρχίσει να συντελείται μόλις ο Πλούτωνας «πατήσει πόδι» στον 9ο οίκο του ωροσκοπίου της Ελλάδος, κάτι που χρονικά τοποθετείται το 2015. Από εκεί και ύστερα, για μια σειρά ετών μπορούμε και δικαιούμαστε να ζητήσουμε τα καλύτερα.
Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό οφείλουν να έχουν και οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, λειτουργώντας έξω και πέρα από συντεχνιακά αιτήματα για μισθολογικά και εργασιακά ζητήματα, που γίνονται εύκολα βορά στον «κοινωνικό αυτοματισμό».
Εξ άλλου... ουδείς αναμάρτητος! Ατυχώς, τις τελευταίες δεκαετίες το σοβαρότερο μέλημα μιας μεγάλης μερίδας εκπαιδευτικών ήταν οι αποσπάσεις, οι μοριοδοτήσεις και το βόλεμα, σε βάρος εκείνων των συναδέλφων τους που «τράβηξαν κουπί» κόντρα στον εκπαιδευτικό εκμαυλισμό.
Για μένα ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι εξαιρετικά σημαντικός, θα πρέπει όμως να τον τιμούν και οι ίδιοι, απαιτώντας πρωτίστως μια ουσιαστική Παιδεία κι όχι μια βολική παραπαιδεία. Τότε κανείς δεν θα δικαιούται να τους κουνάει το δάκτυλο... Επιπλέον, σε αυτήν την φάση που βρισκόμαστε, απογυμνωμένοι από αξίες, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η «επανεκκίνηση» τους κι εδώ είναι καταλυτικός ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων, όσων τουλάχιστον έχουν τη διάθεση να δώσουν τον αγώνα τους. Οι υπόλοιποι δεν δικαιούνται καν τον τίτλο του «πνευματικού».
Ο αναμορφωτής Πλούτωνας έρχεται, θα μπορέσουμε άραγε να χορέψουμε στους ρυθμούς του;
Κατεβάστε τώρα το νέο μας application, για iphones, ipads και ipods εδώ.
