Ο τελευταίος κάτοικος της Φουκουσίμα

Τομιόκα, Ιαπωνία. Αγριόχορτα και θάμνοι σκεπάζουν ύπουλα τους άδειους δρόμους, άγριες «ζούγκλες» ξεπηδούν από τις αυλές των σπιτιών.

Ο τελευταίος κάτοικος της Φουκουσίμα

Κάτι κουφάρια αγελάδων σαπίζουν στην άκρη του δρόμου, με εμφανή τα σημάδια ασιτίας στο σώμα τους. Μία αρρωστιάρικη δυσωδία πλανιέται στον αέρα...

Η πάλαι ποτέ αναπτυσσόμενη πόλη των 16.000 ανθρώπων έχει απομείνει σήμερα με μόλις ένα κάτοικο, το Ναότο Ματσουμούρα, ο οποίος αρνήθηκε μετά την καταστροφή να εγκαταλείψει τον τόπο του.

«Όταν έγινε ο σεισμός, όλοι έφυγαν. Εγώ ζούσα με τους γονείς μου και η μητέρα μου μετά βίας μπορούσε να περπατήσει. Τους είπα ότι έπρεπε να μείνουμε. Ένα μήνα μετά τις πυρηνικές εκρήξεις, ήρθαν τα αδέρφια μου να μας πάρουν, γιατί ήταν επικίνδυνα να μείνουμε εδώ. Πήραν τους γονείς μου, αλλά εγώ αποφάσισα να μείνω εδώ για να φροντίσω τα σκυλιά μου»...

Μέχρι σήμερα ο Ματσουμούρα παραμένει στην περιοχή και φροντίζει εκτός από τα σκυλιά του κι άλλα εγκαταλελειμμένα ζώα στην περιοχή, από γάτες και κουνέλια μέχρι κοτόπουλα, πάπιες και αγελάδες. Ο ίδιος τρέφεται με λαχανικά και ψάρια από το ποτάμι και πίνει νερό από ένα παλιό πηγάδι της περιοχής.

«Φροντίζω τον εαυτό μου όπως μπορώ. Δε φοβάμαι τη ραδιενέργεια, αφού ούτε μπορώ να τη δω ούτε πονάει. Ένας γιατρός μου είπε ότι είμαι πάρα πολύ ραδιενεργός, αλλά τα πρώτα συμπτώματα θα εμφανιστούν σε 30 χρόνια. Εγώ σε 30 χρόνια θα είμαι πάνω από 80, μία φυσιολογική ηλικία για να πεθάνει κανείς»...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Ματσουμούρα είναι η μοναξιά. Οι περισσότεροι άνθρωποι τον φοβούνται και δεν τον πλησιάζουν, ενώ κανείς δεν πατάει πλέον στην πόλη-φάντασμα. «Η μοναξιά είναι μεγάλη εδώ. Κάποτε ερχόταν πολύς κόσμος για να θαυμάσει τις ανθισμένες κερασιές. Τώρα δεν πατάει άνθρωπος. Τη νύχτα δεν υπάρχει ηλεκτρισμός και το σκοτάδι καλύπτει τα πάντα. Μόλις αρχίσει να σουρουπώνει δυσκολεύουν τα πράγματα. Τότε είναι που με πιάνει κι εμένα θλίψη»...

©2011-2024 Astrology.gr - All rights reserved